son bir sene içerisinde yaşadığım sıkıntı ve üzüntüler üzerine sormak istediğim sorudur. sahiden "allam ben sana naptım" ? yaşadığım onca üzüntüye rağmen hala mutlu olmayı hak etmiyor muyum ? kastım sadece bir saniye olsun sıkıntısız, dertsiz bir hayatımın olması, bir saniye olsun yüzümde bir gülümseme olması.
adımımı attığımdan beri bana sıkıntı veren, doğru düzgün dost edinemediğim (arkadaş değil dost çünkü arkadaş edinmek çok kolay), hocaların haksızlıklarına katlanmak zorunda bırakıldığım, görmediğim çeşitlilikte psikopat insanlara tahammül etmeye çalıştığım güzide üniversitemde bir gün bile mutlu olmadığım için mezuniyeti kutlamanın benim için hiç bir anlamı yok. cübbeyi üstüme geçirip elime bir diploma tutuşturulunca kötü olan anılarım silinmeyecek.
