Ümit yaşar oğuzcan' ın sevdiğim şiiridir.
Uykularin kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayi bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir ugultudur baslar kulaklarinda
Ne çarsaf halden anlar, ne yastik
Girmez pencerelerden bekledigin aydinlik
Kapanir yatagina çaresizligine aglarsin
Onun unutamadigin hayali
Sigaradan derin bir nefes çekmiscesine dolar içine
Sevmek neymis birgün anlarsin
Birgün anlarsin aslinda herseyin bos oldugunu
Serefin, faziletin, iyiligin, güzelligin
Gün gelirde sesini bir kerecik duymak için
Vurursun basini soguk tas duvarlara
Büyür gitgide incinmisligin, kirilmisligin
Duyarsin
Ta derinden acisini çaresiz kalmisligin
Sevmek neymis birgün anlarsin
Birgün anlarsin ne ise yaradigini ellerinin
Niçin yaratildigini
Bu igrenç dünyaya neden geldigini
Uzun uzun seyredersinde aynalarda güzelligini
Bosuna geçip giden yillarina yanarsin
Dolar gözlerin için burkulur
Sevmek neymis birgün anlarsin
Birgün anlarsin sevilen dudaklarin
Sevilen gözlerin erisilmezligini
O hiç beklenmeyen saat geldi mi
Düser saçlarin önüne ama bembeyaz
Uzanir gökyüzüne ellerin
Ama çaresiz
Ama yorgun
Ama bitkin
Bir zaman geçmis günlerin uykusuna dalarsin
Sonra dizilir birbiri ardinca gerçekler aci
Sevmek neymis birgün anlarsin
Birgün anlarsin hayal kurmayi
Beklemeyi
Ümit etmeyi
Bir kirli gömlek gibi çikarip atasin gelir
Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi
Lanet edersin yasadigina
Maziden ne kalmissa yirtar atarsin
O zaman bir çiçek büyür kabrimde kendiliginden
