Zordur. Çok zordur. Nasıl anlatsam sevdiğim kızın sevgilinin olduğunu bugün öğrendim ve ben onu 3 aydır seviyordum aklımdan çıkmıyordu. Ne yapacağım konusunda hiçbir fikrim olmadan sadece sevmiştim hala da seviyorum ama gerçekten ne yapacağımı gerçekten bilmiyordum sevineyim mi üzüleyim mi bilemedim. Sevindiğim nokta ilk defa onu mutlu gördüm, bende sevindim. Üzülünücek yanı,benim kollarımda değilde başkalarının tanımadığım kim olduğunu bilmediğim insanların kollarının arasında güvende olup olmadığından emin olmadığım insanların yanında durması,sevmesi,aşık olması. beni bir kere bile düşündüyse benim için en mutlu gün o olurdu. Eminim. Kendimi teselli edemiyorum aslında bunu yazmadan önce hiçbirşey yapmadan durdum,düşündüm. Ne düşündüğümü kesinlikle bilmiyorum ama düşündüm. Sanki hayatım geçti gözümün önünden yaptığım hatalar,sadece hatalar geldi aklıma oysaki o kadarda güzel ve iyi şeylerde yapmıştım aklıma gelmiyordu ama yaptığımı kesinlikle biliyordum. Bir insanın en zorlandığı ve henüz tedavisi bulunamayan hastalıktır aşk.
Yinede hayat devam ediyordu dimi. Etmeliydi mecburduk yaşamaya ama duygusal olarak çökmüş bir halde yaşamak zorunda kalarak yaşamak.
Biraz daha düşününce kendimi nasıl teselli ediceğimi buldum ''zaten o beni sevemezdi. Çünkü ben onu çok seviyordum.''
Artık biliyordum istesemde istemesemde anlamıştım.
Sarı saçları, yeşil gözlerini sevmiştim. Daha hiç kimse bilmiyordu. Bilmeleri gerektiğinden bile emin değilim sadece oturup onu izlemeyi seviyordum. Okulda görebiliyordum onu ve sadece bakıyordum gözlemliyordum naptığını, her tenefüs sınıftan çıkardı merak ederdim nereye gittiğini ama sevgilisine gittiğini düşündüğümden onun arkasından gitmeye korkardım. Gidemedim. Olmadı. Sonrasında anladığım tek birşey olucaktı 3 ay boyunca bir erkekle bile yakın olmamıştı. Geçen seneki arkadaşlarının yanına gidiyordu hep.
Normalde kızlarla rahat konuşurum rahat iletişime girerim ama onu görünce olmuyor konuşamıyorum neden konuşamıyordum ki kendi kendime soruyordum hadi be konuş diyordum olmuyordu ne konuşucaktım yanına gittiğimde ne söyliycektim sanki konuşmayı unutmuştum o yanımdayken. Aslında o kadar da güzel değildi o ,ne diyorum ben ya benim için o herkesten güzeldi çok severdim onu hala seviyorum.Bu herkesin başına gelebilicek bir şey ama benim başıma geldi şanslımıyım yoksa şansız mı bilemedim.
Erkek ve kız diye ayırmıyorum ama herkes her insan fazlasını ister. 2500 tl alan yarın 3000 ister insan yetinmeyi bilmez. O kadar para versen de yine fazlasını isteyeceğimiz için en azını almamız daha iyidir.
Nerede o eski istanbul herşeyin değiştiği gibi bu da değişmiş. insanın elini sürdüğü her yer değişiyor kirleniyor ve yapaylaşıyor. Buna dur dememiz lazım artık. Gün geçtikçe doğallıktan uzaklaşıp yapaylaşıyoruz acilen bilinçlenmemiz lazım.
Arkadaşımla kendi olması hakkında sohbeti mi yayınlıyorum.
kendini bilmek herşeyin çözümüdür .ama aslında kendini bildiğimizi sandığımız halde birçok bilmediğimiz etmen vardır .birileriyle rahat diyalog kurabiliyormuyuz ?
ilişkilerimizde sağlıklı bir şekilde yönlendirebilirmuyuz ?
-ilişki yokki yönlendiriyim o problem yok bende.
başkalarının senin hakkında ne düşünddüğünü içimize öyle bir dert etmişiz ki başkalarıyla konuşamaz olmuşuz.
-hiç edert etmem duyarsam döverim.
insanların ne düşündüğünden ziyade onların sizin hakkında güzel bir izlenim vermek için rahat ve kendin gibi davranman yeter aslında.
-kendim gibi davranmyorumda neyse.
kendini sevmen lazım ki kendin gibi davranabilesin kendini tanıman neleri sevip neleri sevmemen bunları iyi bilip akıllıca konuşman gerekir bazen.
-ama bazen.
arkadaşlarının görmek istediğin kişiye bürünüyosun ve sonunda kendin olmanın çok dışına çıkıyorsun.
-sayılabilir
arkadaşının görmek istediği kişiyi mi yoksa kendi özünümü daha çok seversin?
-her ikiside
arkadaşların serseri ve küfürbaz sa sende mi öyle olmak zorundasın?
-hayır
arkadaş değiştirip kimin doğru kimin yanlış olduğunu idrak etmen gerekir.
-farkındayım
farkındalık kişiden kişiye değişir kendi farkındalığınla benimki farklıdır önemli olan kendi farkındalığınsa doğru kararlar verip kendine en uygun olan işi yapmalısın
her yerde bu böyledir
derste arkadaşlarda çalışıcağın işte
-her yerde farklımı dedim amk
farkındalık önemli,
farklı değil kendin ol diyorum sana
kendin olucağın sırada zaten farkındalığın kendiliğinden oluşucaktır.
Hayır. Aslında hiçbir zaman yalnız hissetmemişizdir. Yanımızda her zaman insanlar vardır, bizimle konuşur derdimizi dinler ama bazende insan kendi yalnızlığı içinde kaybolur. Saatlerce konuşursun ama aslında hiçbir şey anlatamazsın. Kendini ifade edemezsin yada ifade etmek istemezsin. Belkide yanlış anlaşılacağını sanırsın, yıllarca başkalarıyla konuşamama nedenin belkide budur 'yanlış anlaşılma'. Yaşadıklarımız veya yaşayacaklarımız sadece temsiliyse, aslında yaşadığımız olaylar boş ve gereksizse böyle bir hayatta neden başkalarının ne düşüneceğini önemsiyoruz ki.
Başkalarının yanında kendimizi neden yalnız hissedelim ki, biz konuşalım onlar ne anlarsa anlasın başkalarının ne düşündüğü asla umrumuzda olmasın. Bu dünyaya tek geldik tek gideriz başkalarının yüzünden yaşam tarzımızı değiştiricek yada alay konusu olmıyım diye topluma ayak uydurucağız ki diğerleride bizim kendilerinden olduğuna kansın. Aslında hepimiz diğerlerinden farklıyız. Kendimizi farketmeye çalışarak başkalarının ne düşündüğünü düşünerek aklımızı yememeliyiz.
Yaklaşık 100 kelime yazdım ve duygularımı ifade etmeye çalıştım. Ama bundan sonra gelicek herhangi bir kötü yorum umrumda olmayacaktır. Çünkü ben kendimi ifade ederek farklı olduğumu ve ne düşündüğümü ifade edebildim.
Siftağı yapamamış ergen yaşındaki şanssız kesime denir. Yaşları 16-25 yaşları arasında olan bu topluluk bir tarikat gibi hareket eder. Güzel bir kız bulunan bir mekanda çok geçmeden bu tarikattaki bireyler toplanmaya başlar.
Kendimizi ne kadarda 'seks' e bağımlı bir hale getirmişiz sanki başka bir şey yok seksin öncesinde seksten daha çok insanı mutlu eden etmenler vardır. Aslında sekse gerçek zevkide veren budur. Hiç tanımadığın biriyle mi yakınlaşmak istersen tanıdığın sevdiğin biriyle mi? Aslında burda yazanların çoğu seks bile yapmamışlardır. (bkz: bakireler)
