Defalarca başıma gelmiş olan durum. Başka bir versiyonu da dışarı çıkarken kapıyı anahtarla açmaya çalışmaktır. Üstelik açmaya çalıştığınız kapı kendi odanıza ait değilse ufak çaplı rezil olmaya neden olabilmektedir.
Eylül ayında havanın cehennem gibi sıcak olduğu bi zaman üniversiteye başladım. Memleketten 7 saat otobüs yolculuğu yaptım, güç bela bilmediğim şehirde daha önceden kayıt sırasında bi kez gördüğüm yurdu bulmayı başardım. Hem hava sıcak, hem kaç saat yolculuk yapmışım ama yurtta sıcak su yok. Başta bu özel yurdun sayın yönetimi tarafından sıcak suyun sadece gece 2 ile sabah 7 arasında olduğunu söylendi. Yurttasın, kız yurdundasın, gece 2 ile sabah 7 arasında sıcak su vermek nedir yahu. Kim ne yapar o saatte acaba. Velhasıl gece 2den sonra da gelmedi sıcak su. Tam 5 gün o musluklardan hiç sıcak su akmadı. Dolayısıyla soğuk duşla tanışma hikayemiz bu şekilde gelişti.
Başta soğuk ama sonra alışıyosun durumu yok bunda. Alışmıyosun, Hep soğuk hep soğuk. Bi süre sonra kafa derisi uyuşuklukla ağrı arasında bir his oluşuyor.
Sıcak duş sonrası, duşu soğuğa yakın bi suyla bitirmek denenebilir lakin doğrudan soğuk suyla başlamak çok iyi bir fikir değil kanaatimce.
O yıllarda da anadolu lisesi, anadolu öğretmen lisesi ve süper liselerde hazırlık+3 yıl okumanın bir havası vardı. Ben liseyi 4 yıl okudum falan denirdi. lise 4 diye bir kavram var artık. Zaman zaman duyuyorum da bir garip geliyor kulağa.
Bizim bir ilkokul öğretmenimiz vardı. Aslında müzik öğretmeniymiş ama sonradan nasıl olduysa sınıf öğretmeni olmuş. Kendini çok çeşitli nedenlerden dolayı pek iyi anamıyorum maalesef. Sürekli bir şeylere sinirlenirdi. O zamanlarda da en yakın resim, beden eğitimi veya müzik derslerinden birini yapmamakla tehdit ederdi. Yani ona göre bu dersleri yapmak sınıfa verilmiş bir ödüldü. Küçücük küçücük çocuklarla uğraşmanın mantığı nedir hala anlam verebilmiş değilim.
Uzun lafın kısası 5 yıl boyunca biz o dersleri yapmadığımızdan- buna müzik de dahil- gerilimini yaşamaya nail olamadım.
Paylaşılan anlar kıymetliyse ödenen mebla çok da göze batmaz böyle durumlarda. Buradaki ince çizgi karşıdakinin enayi yerine konup konmadığıdır. Her defasında bi dahakine ben öderim diyip o bi dahaki seferinde bi dahaki sefere ertelenmesi gibi küçük hesaplar peşinde olunmamalı.
Müstakil kerpiç evde dışarıdan salona açılan kapı, girince alınan rutubet kokusu, salonda duvara raptiyelenmiş naylon, naylonun üstüne çiviyle asılmış elbise askısı, askıya asılmış üstüste kıyafetler. Bir de duvarda asılı gaz lambası. Nurlar içinde uyusun melek kalplim.
Biraz daha büyük olduğum zamanlarda babam traş olduktan sonra kardeşlerimle babamı ilk kim öpecek yarışı yapardık.
Artık iyice büyüyüp yirmili yaşlara geldiğimde babam sakal bırakmaya karar verdi. Annemin bir şikayeti yok, bu durumdan bir ben rahatsızlık duyuyorum. Babama bir tavırlar bir tripler. "Eğer sakallarını kesmezsen seni bir daha öpmem" dedim bir gün. "Allah sana da bir sakallı nasip etsin" dedi.
Dua mıydı bu beddua mı? Duaysa da sevmemiştim. Gel zaman git zaman babamın sakalına alıştım. Artık onu sakalsız görmek garip bir durum haline geldi. Hayatta bazı erkekler, kadınlara sakal sevdirebiliyor.
Üniversiteye başladık efendim okuduğumuz bölüm itibariyle de elini sallasan erkeğe çarpıyor. Normal arkadaş oluyorsun beğenmediğine yüz vermiyorsun derken çok uzun sürmedi bu süreç. Hayatta belki de en yapılmaması gerektiğini düşündüğüm şeylerden biri aynı sınıftan aynı iş ortamından birisiyle sevgili olmak. Her an dip dibe olmayacaksın, sıkıp boğmayacaksın, biraz özleyeceksin, en azından buluşunca birbirine anlatacağın bir şeyler olacak.
Neyse.
Sınıfta bir çocuk var daha önceden defalarca konuştuğum ama hiç alıcı gözle bakmadığım. Birinci sınıfın sonlarına doğru tam da geldi bahar ayları gevşer gönül yayları sözünü doğrular şekilde bizim muhabbet flört yönünde ilerledi. Sevgili olmak istediğini ilk söylediğinde reddettim, çünkü çok kısa bir zaman önce sınıftan başka bir çocuk bana açılmıştı ve ben onu kırmak istemiyordum. Ama bu reddediş konuşmamıza engel olmadı çünkü muhabbet etmek hoşuma gidiyordu, etkileniyordum. Bahar şenlikleri zamanına gelindiğinde artık resmen sevgili olmuştuk.
Zaman geçtikçe daha fazla tanıdık birbirimizi tanıdıkça daha da sevdik. Gariban bir çocuktu. Çok zor şartlar altında okuyordu. Annesi çocukken babasını terk etmiş. Annesi de babası da farklı insanlarla evliydi. Çok büyük maddi zorluklar çekiyordu. Benim ailemin maddi durumu nispeten daha iyiydi. Ne zaman paraya sıkışsam babamı aramam yetiyordu.
Gel zaman git zaman samimiyet arttı, daha da bağlandık, aşık olduk. Bir zaman sonra Ben yurttan eve çıktım. Sevgilim normalde babası ve üvey annesi ile aynı evde yaşıyor zaman zaman da bende kalıyordu. insanın işi ters gitmeye görsün babası cezaevine girdi. işler iyice çığırından çıktı. Üvey anne evden kovuyor sürekli, tek kuruş maddi destek yok. Ben tek kişilik paramı iki kişi için yetirmeye çalışıyorum. Oturtup zorla ders çalıştırıyorum. Paramın son kuruşunu dahi onun için harcıyorum. Gezmek yok, eğlenmek desen hiç yok öğrenci harçlığıyla resmen ev geçindiriyorum. Bu arada sevdiğim adam resmen benim eve yerleşti. Ev arkadaşım var, kızcağız ağzını açmıyor gelmesin rahatsız oluyorum demiyor ama ben içten içe rahatsızlık duyuyorum. E tabi yıllar geçti aradan bu süreçte bazı yaramazlıklarını yakaladım. Bir şekilde beni sevdiğine ikna oldum görmezden geldim. Çünkü çok seviyorum, çok aşığım. O benim evleneceğim adam ve benim bütün gelecek planlarımda o var. Biz böylece 4 yılın sonuna geldik. Mezun olduk ailemin yanına döndüm. Yazın bir süre ailemin yanında kaldım, öğrenci evini kapatmak için tekrar döndüm. Evi bilerek geç kapatıyorum çünkü sevgiliyi görmek için bahanem olsun, hem de kirası ödenmiş ayın sonuna kadar açık dursun diye düşünüyorum.
Velhasıl, döndüm tekrar. Her zamanki gibi canım sevgilim geldi evime. Sonra acil bir yere gitmesi gerekti. Apar topar kalkıp gitti eşyaları bende kaldı. Beni de şeytan dürttü hadi karıştır bilgisayarını diye. O zamanlar msn vardı, sohbet dosyaları bilgisayarın c diskinin bilmem neresine yedeklenirdi. Sadece bir dosya, öncesi ve sonrası silinmiş orada bir başına unutulmuş tek bir dosya onun beni aldattığını öğrenmeme yetmişti. Diğer hanım kızımızla bir süre görüşülmüş, bu sürenin bir kısmında ben yanındaymışım hatta. Cinsel ve duygusal fanteziler kurulmuş, ne kadarı gerçekleştirilmiş bilmem, dışarı da görüşülmüş, bütün gün mesajlaşılmış. Bütün bunlar okuduklarımdan çıkardığım şeyler. Neyse ertesi gün beyimiz geldi. Kızın ismini söyledim, kim dedim. Uydurdu bir şeyler. Yalnız ne bildiğimi ne kadar bildiğimi en baştan belli etmiyorum. O da kıvırma politikası izliyor. Baktı olmuyor tahmin ettiğinden fazlasını biliyorum, daha fazla uzatmadı itiraf etti aldattığını. Zaten söylenecek fazla söz de kalmamıştı ayrıldık.
Benim için en acı veren kısmı da şuydu. Bu zatı muhteremin beni aldattığı hatun benden 7 yaş küçük idi. Henüz 22 yaşındaydım yaşlılık psikolojisine de giremezdim. 15 yaşında lise bebesiyle aldatılmıştım ve allah bilir kaç kez cebine para koyup onun yanına uğurlamıştım paşamızı. Zorla ders çalıştırarak mezun olmasını sağlayarak, Kendi imkanlarımdan maddi manevi fedakarlık ederek ve enayi yerine konarak aldatılmıştım.
Çok sürmedi 7-8 ay sonra pişman oldu döndü. Ama artık dönüşü yoktu bu işin.
Böyle de acınası bir anıdır bu hayatımda. 3 yılımdan fazlasına mal olmuştur.
