-eski günlerime dönmekten korkuyorum.
-psikiyatristlerden hiç hoşlanmıyorum.
-resim yaparken kendimi çocuk gibi hissediyorum.
-tek bir şarkıyı tüm gün aralıksız dinleyebiliyorum.
-annneannemi çok seviyorum.
-evliliği hiç anlamıyorum,empati kuramıyorum.
-hayatımda hiç siyah zeytin yemedim.tadını bilmiyorum.
-uzun yaşamanın sırrını arayan dangalakları da anlamıyorum.
-ilkokul öğretmenimi özlüyorum.
-çayın güven veren bir yanı olduğunu düşünüyorum.
-facebooktaki çok mutlu rolü yapan insanları anlamıyorum.
-kendini çok önemseyen ibişleri de sevmiyorum.
insomnia olabilir.ya da anne deyimiyle 'akşam yatmaz,sabah kalkmaz.'zombie gibi hayat mı yaşanır ulan?insan 6 yaşından beri böyle hayat sürer mi?hay ya.
her şeyi erteliyorum.çabuk sıkılıyorum.tembelim.en kötüsü, bunların hiçbiri umrumda değil.aslında bazen üzülüyorum.atarlı ergen hallerime ayar oluyorum sözlük.
sözlük, ben çocukken fazla çocuktum sanırım.farzı misal 'tahtalı köy' diye bir köy var sanırdım hep.'kocaya gitme'nin okula gitmek gibi bir şey olduğunu düşünürdüm.çocukken, et yemediğim için muzun içindeki siyahlığı kıyma sanıp (bkz: oha)camdan atmışlığım var.anne babanın düğün fotosuna bakıp,'ben burada neden yokum'? demişliğim de var.tedavimi üstlenecek bir hayırsever varsa çok memnun olurum.zira ben bende değilmişim.
bunu yapanlar,o kurdukları alarmları sürekli ertelerler.pişman olurlar.her seferinde 'bu son artık düzenli uyumam lazım'derler.ama hepsi yalan dolandır bunların.aynı naneyi hep yerler.zira can çıkar,huy çıkmaz.
