Buraya yazmayalı neredeyse 2 sene geçmiş nerden esti bilmiyorum ama kendi entrylerim'i okurken ruh halimin bir gram değişmediğini farkettim hala kronik mutsuz olduğumu düşünüyorum. bir daha asla konuşamayacağımı bildiğim birini özlüyorum.birde özür dilemek için can atıp ta dileyemediğim bu kadar uzun bir zaman hatırlamıyorum.iyi geceler .
her zaman mutsuzluğumu istediğim şeylerin bir türlü olmamasına bağlardım.ama zamanla istediğim şeyler olduğunda bile mutsuz olduğumu anladım.sanırım problem bende.
eski sıfatını henüz 2 gün önce aldığı için mesaj atsam mı atmasam mı arasam mı aramasam mı diye kendimi yediğim ama aramamam gerektiğinide bildiğim lanet gelesi bir gün.
sevgilinden ayrıldıktan sonra konuşabileceğin kimsenin olmadığını fark etmek,kendini anlatamaman 3 gündür uyumayıp göt kadar evden çıkmadan yemek yemeden, saatlerce televizyona bakmak. budur herhalde.
