Dünya bunu tecrübe edelim diye var zaten. Yanlış zaman,doğru insan kavramlarını tecrube etmeden bilmek zor. Zor olan, doğru olan da hep yanlış zaman da kavuşur insana. Ve vuslat olmaz.
insanın beyniyle savaşına sözcükleri de dahil etmek gibi bir şey.
iyidir yazmak.bazen ruhsuzdur;ama onu demek istemedim ki dersin. Ama bazen de hiç tanımadığın ruhlara heyecan verir huzur verir yazdığın cümleler.
Ne zaman havasını solusam bana gözyaşı gibi anlamsız bir ruh yükler. Mutluluk mu yoksa derin bir acı mı? Bazen her ikisi için de akar gider ya hani gözlerden. Akıp gider benim de öyle bu şehrin hıssetirdikleri ruhumdan.
Serseri birisin biraz da bazen fazla deli benle. ve bence biraz da aşık şimdi. Bazen kendine bile itiraf edemediğin duygular içindesin biliyorum. içine bile sığdıramadığın kelimeler geliyor tam dilinin ucuna ya da tam yazıyorsun sonra vazgeçıyorsun. Bu güzel duyguların sözcüklere dökülmüş hali başkasına olmalı bana değil. Dünya tersine dönmeden kavuşmak zor çünkü. Ne kadar zor değil mi kalbin seni bu kadar zorlarken hayatın sana sunduğu yolu izlemek zorunda olmak.
Sen hep böyle kal;en güzel kalbinle,yaşanmamışlıklarınla. Hayalin,bi yerlerde varlığın ve huzurlu ruhun bana yeterli.bazen hiç beklemediğin yollar kavuşur ansızın. Ansızın kavuşan kalpler gibi.
Saçlarımla yıkarım yüzünü
Rüzgar gelip beni almadan
Dağlara sorsam söyler mi gerçeği
Uzaklar duyar mı sesimi
Güzel adam
Büyür müsün benimle
Dolaşırdık şu hayatı.
Bu kadar güzel ve haylaz kalbinle daha çok ve huzurla yaşa emi.Ve benimle.
Hissetiğim duygular o kadar yoğunki tıpkı sana olan özlemim gibi.kokuna hapsolup sarılsam tüm düğümler çözülecek,tüm sözcükler dökülecek,içimdeki o çocuk özgürce koşucak gibi.iyi ki varsın!
