öldüğünden beri diziyi izleyesim gelmiyor, bir yandan da bitirmek istiyorum puff..
koskoca komutanı kurtarmak varken dizinin başından beri ladyboy sandığımız armin kurtuluyor
Şu an deli gibi çıkarmak istediğim 5 kişi var. Gönderileri beni o kadar rahatsız ediyor ki sessize almama rağmen ekli durmalarını bile istemiyorum birisi benden zerre haz etmeyen bir kız (geçen istek attı sırf merakından olduğundan eminim ) aynı ortamda bulunduğumuz için mecbur çıkaramıyorum da ayıp olmasın diye , diğeri abd’de yaşayan bir arkim.. her saat başı hikaye ve gönderi paylaşıyor. Hepsi o kadar boş ve sıkıcı ki. Bakın kıskandığımı falan düşüneceksiniz ama gerçekten o kadar boğuyor ki beni.. diğerleri zaten bomboş insanlar. O kadar çekiniyorum ki çıkarmaya hesabımı silecegim sonunda.
Büyüyünce geçer dediğimiz ama asla geçmeyecek olan olan anılar.. işin tuhaf yanı ne biliyor musunuz ? Travmaların büyüdükçe
iyileşmemesi bir yana dursun onlara baktığınız açı o kadar değişiyor ki.. açık örnek vermek istemiyorum; eskiden suçladığım ve kötü gördüğüm kişiler vardı . Şuan onlara bakınca o kadar utanıyorum ki kendimden meğerse onlar da benim travma hikayemin mağdurlarıymış.
Bugün mutfakta yemek yaparken izledim onu. Bugüne kadar hep nefret ediyordum ondan , öfkeliydim, kırgındım , kızgındım.. ama bugün ona bakınca bambaşka bir kare gördüm
çok tuhaf bir sebepten ötürü.. yarın çok üzüleceğim bir şey yaşanacak ve ben bunun farkındayım ama enterasan bir şekilde çok mutluyum , içim kıpır kıpır neden hiçbir fikrim yok. Sanırım gerçekten psikolojim bozuldu ya da ölümüm yakın..
90’lı yıllara ait çok eski bir film.. yatılı bir katolik okuldaki iki gencin aşkı keşfetmesini ve okuldaki rahiplerin buna engel olmasını konu alıyor . Sonuna kadar gelemedim çünkü midem bulandı, bildiğiniz pedo filmi. Sürekli instada karşıma çıkıyordu editleri Bir bakayım dedim gaylarmiş bidedidlşdkwpdkş ben kardeş sanıyordum ikisini
Çokça denk geldiğim bir durumdur. Tatlıya bağlanmasını istediğiniz veya size kötü hissettiren bir konu için karşı tarafa bir zeytin dalı uzatırsınız ‘ özür ‘ dilersiniz fakat onun verdiği tepki sanki siz ona muhtaçmışsınız , korkmuşsunuz, güçsüzsünüz…
o kadar acınası bir durum ki
Her ne kadar bizim için önemli olarak gördüğümüz bazı şeylerin aslını astarını merak etsek de , aslında çok fazla kurcalamamak bizim için daha iyidir. çünkü detaylara indikçe daha çok üzülüyor insan , daha farklı şeyler öğreniyor. Bildiğini sandığı şeylerin gördüğünü sandığı şeylerin aslında hiç öyle olmadığını fark ediyor insan..
Yıkılıyoruz kahroluyoruz canımız acıyor…
Pembe yalanlarla kendimizi kandırmak acı gerçeklerle yüzleşmekten iyidir.
“Bu yüzden bazen bazı şeyleri bilmemek gerekir “
