Kabullenmesi seneler süren şeydir. üstelik arkadaşınız yan dairenizde oturuyorsa. onu en son gördüğünüz anı hatırladığınızda keşke yüzüne daha dikkatli baksaydım, boynuna sarılıp onu ne kadar çok sevdiğimi söyleseydim diye pişmanlık duymaktır. kapıyı açıp dışarı çıkmaya hazırlanırken, yan daireden gelen sesler arasında onun sesini aramaktır. kim olursa olsun, zordur birini kaybetmek. hele de böyle anidense...
