kanımca çağan ırmak'ın en başarılı filmi. çetin tekindor'un her zamanki gibi ustalığını konuşturduğu, yiğit özşener'in ne kadar iyi bir yan karakter oyuncusu olduğunu gösteren, gökçe bahadır'ın ileride en çok aranan kadın oyuncu olacağının kanıtı olan, her izlenişinde yine içlere dokunan filmdir.
Başladığı günden bu yana kaçırmadan takip ettiğim, gözümün önünde 10 senedir büyüyen karakterlerle resmen birlikte büyüdüğüm dizimdir. son sezonunda her ne kadar biraz psikolojik analizlere yönlendirse de candır, canandır.
mezun olduğum bölüm dolayısıyla bir kaç kez okumama rağmen her seferinde içinde farklı şeyler bulduğum ve yine her seferinde beni ana karakterin penceresinden bakarak psikolojimi etkileyen, bir çok kişi tarafından gelmiş geçmiş en iyi romanlar arasında gösterilen başyapıttır.
sırf erdal beşikçioğlu'nun arif karakterini bizlere nasıl yansıtacağını izlemek için bile gidilmesi gereken filmdir. roman uyarlamalası filmler genelde hüsran olmasına rağmen fragman ve teaserları ile bu tezi çürütüyor şimdiden.
