yaşanmamışların biriktiği bir dönemdir 50 yaş üstü. yoktur bunların seks hayatı. olsun diye çabalayan sözüm ona kadınlar çaldıkları bir çok kapıdan geri çevrilirler.
çevreden gerekli ilgiyi görmedikleri için dedikodudan uzak kalmışlardır. kimse oturup sohbet etmek istemez. çevrenin bu isteksizliği kendisini gereksiz bir merakın içine sürüklemektedir. bu gereksiz merakın en önemli soruları şunlardır;
zenginlik bir statüdür. bu statünün içinde bulunmanın sonucudur rahat tavırlar. tabi tüm zenginleri rahat tavırlılıkla kategorize etmek yanlıştır.
paranın getirdiği gücü görmezden gelmek bir nevi fakir edebiyatıdır. zenginlik bariz bir şekilde sahibine güç katmaktadır. ha burada güç kelimesini isteyen istediği yere çekmekte özgürdür. ''param yok, zengin değilim ama gönlüm zengin'' tarzı ağız oyunu kelimelerine de girmek istemiyorum.
zengin insan derken bahsedilen zenginlik para ve mal zenginliğidir. paranın ve malın fazla olması insanda ki kişilik değişiminin en önemli sebebidir. kişilik değişimi direk olarak rahat hareket etme ve rahat tavırlarda bulunmayı sağlıyor.
olaya farklı bir açıdan bakarsak;
zengin olmak belki de rahat tavırlar sergilemeyi gerektirmektedir. belki de bizlere öyle gelmekte. bu rahat tavırlı insanların çevreside kendisi gibi rahat tavırlı, çebine güvenen insanlardan oluşmaktadır. belki de rahatlık alışkanlık haline geldi için, bize rahat tavırlı olmak gibi gelirken onlar için normaldir.
daha küçücük yaşında anne ve baba sevgisinden başka bir sevgi tanımayan çocuğun, uykunun belki de en tatlı anında büyük sevgi beslediği anne ve babasının kavga sesine uyanıp ağlayarak kalkan çocuktur.
o küçük yaşta çocuğun nasıl etkileneceğini düşünmeden pervasızca bağırıp çağırmaya devam eden anne ve babanın farkında olmasalar bile çocuğun geleceğinde izler bırakmaktadırlar. bir çok gün kavga vari tartışmalar çocuğun gözleri önünde devam ettiği sürece gelecek yıllarda problemli çocukla uğraşmak zorunda kalacaklardır.
aslı şu ki: orkid reklamında oynadığı için kocasından dayak yiyen kadın.
bir heves, bir şevk, bir aşkla, ünlü olma hevesiyle yanıp kavrulan kadın bünyenin hangi ürün olursa olsun oynarım mantığı ile orkid reklamına çıkması neticesinde,
- sen misin o reklamda oynayan ?
- rezil ettin beni, kimsenin yüzüne bakamaz oldum.
sözlerini yedikten sonra dayağa maruz kalan kişidir. yazıktır. günahtır.
malum bir çoğumuz din eğitimi almak için küçükken hocaya (camiye) gitmişizdir. her gün ayrı konular öğretilir. konu gusül abdestine geldiğinde nasıl anlatacağını tam olarak kestiremeyen hocanın (imam) düştüğü zor durumdur.
+ evet çocuklar konumuz gusül abdesti.
hoca başlar anlatmaya. işte şöyle alınır böyle yapılır falan filan...
öğrencilerden biri çıkar;
- hocam ne zaman gusül abdesti almamız gerekir ? der. muziplik yapacak, hocayı zora sokacak ya.
+ ya işte sabah kalkınca iç çamaşırınızda bir beyazlık falan varsa.
- nasıl beyazlık hocam. gülüşmeler...
+ böyle yapışkan...
- uhu gibi mi hocam ? eheheheee
+ sektirin gidin lan...
büyüyen, gelişen ve hayatımızı biraz daha kolaylaştıran teknolojik aletlerin günümüzde yapabildiklerini görmemizle şaşırmamızdır.
daha bu sabah dolmuş durağında kulak misafiri olduğum iki orta yaş amca muhabbeti;
+ abi görüyor musun şu aleti ya. *
+ vay vay vay !!!
+ eskiden böyle miydi ya!!!
+ bu işleri yapmak için amelelik diye meslek vardı.
+ şimdi oda öldü.
+ tembelliğe alıştırdı bu aletler insanları.
+ bırakın göt büyütsünler.
duygulu, çoşkulu türk milletinin tutkuyla destekledikleri takımlarının istenilen sonucu elde edememesi durumunda, rakip takım taraftarlarından yada polislerden dayak yemeden eve dönebilme başarısını gösterebilmesidir.
bir solukluk hayatımızı yaşarken dert, sıkıntı, üzüntü gibi hayatın tuzu/biberi diye adlandırdığımız bir takım olaylara sırt çevirip yaşama devam etmektir. hayattan beklentisi olmayan bir yaşam tarzıdır.
2008 avrupa şampiyonası turnuva maçlarında türkiye maçlarını kazandıkça türk halkı olarak sevinmesini bilmediğimiz için her kazanılan maç sonunda atılan kurşunların masum insanların canına mâl olmasından dolayı almanya maçını kazanmayı istemeyen kişi söylemi.
elbette ki turnuvanın şampiyonu olmayı her türk kadar bende istiyorum. bayrağımızın gururla göndere çekilmesini istiyorum. ama bir galibiyetin bir insanın canına bazı bilinçsiz insanlar tarfından önüne geçmesine karşıyım. bu saldırgan tavrım bu insanlar olduğu sürece devam edecek.
edit: bazı arkadaşlardan mesaj aldım başlığın ekşi'de de olduğunu ve alıntı yaptığımı söylüyorlar, ki kesinlikle öyle bir şey yoktur. ekşi'de ne hesabım vardır nede girip bir okumuşluğum. bu başlığı ulu chat sohbet ortamında tartışırken aklıma geldi ve açtım. bilgilendirmek istedim.
insan ömrünü yavaş yavaş, hissettirmeden sona yaklaştıran garip bir durumdur küçük ayrıntılara takılıp kalmak.
yaşam boyunca sıklıkla karşılaşacağımız bu durum hayatımızın en ince noktalarına etmektedir. zor tır onla beraber yaşam sürdürmek. hani halk arasında bir söz vardır; ''sinek küçüktür ama miğde bulandırır'' küçük ayrıntılarda hayatımızın miğde bulandıranıdır. sürekli düşünmekten saçın dökülür, miğdene kramplar girer, geçeleri uykun kaçar. koplesi çabuk yaşlanmana neden olur.
bir arkadaşın, aileden birinin, yakın çevrenin yani tanıdık tanımadık herkesin bir olay, durum, davranış, başa gelen iyi veya kötü şeylerden sonra yaşadığı durumu anlatırken kullandığı, ''bak biliyorsan anlatmayayım'' dan farlı bir cümle kalıbıdır. şöyle;
+ kanka biraz önce ne oldu biliyor musun?
- anlatsana olum ne oldu?
+ valla anlatsam inanmazsın...*
oyuncaksızlıktan sıkılmış yada yeni oyuncakları olmasını isteyen, anne, baba vs. büyüklerinden hiç usanmadan alınıncaya kadar ısrarlarını sürdüren çocuktur. tuttuğunu koparandır.
onca yaşanan acı hatıraların, kederin, üzüntülerin, yerini tatlı gülümsemelere, neşeye bırakmasıdır. olumsuz yaşanan tüm olayların hayatımızdan kaybolup yeni başlangıçlara yelken açmamızı sağlayan durum.
çocuk aklımız işte. ama çocuk aklı diyerek de bir kenera atmak değil demek istediğim. o yıllarda tek dayanağımız herzaman olduğu gibi bizim herşeyimiz olan annemizdir. istediğimiz herşeyi yapacağını bilmemiz ve o gücün onda olduğunu düşündüğümüz için akla gelen herşey.
en azından ne o çucukluk aklımla şunu istemişim ;
mısır yenmektedir;
ben : anne benim mısıydan biyaz ye. yol yap mısıyımın üstüne.
anne : niye oğlum kendin yesene yolunu da sen yap. neden yol yapacakmışız bakalım ?
ben : olmaz anne ya sen yap. sen yapaysan o yaptıyın yoldan babam çabuk geliy evimize. *
sokaklar, caddeler, sahiller ve binimum halka açık yerlerde dolaşan genç veya yaşlı turistlerin kötü giyim tarzıdır.
yahu kardeşim hiç mi zevk olmaz, hiç mi başkalarına güzel görünme kaygısı olmaz ?(burada bahsettiğimiz güzel görünme çıplaklık ve alenen vücudu sergilemek değildir)üzerine çul gibi, pazardan alındığı belli olan kıyafetlerle turist görmek istemiyorsanız bu serzenişe ses veriniz!!!
nerde ucuzluk var caanım turistler orda, nerede en adi markaların satıldığı butik var onlar orda, nerede çakma kıyafetler var onlar orda. lan bu mudur zevk, bu mudur avrupai yaşam, bu mudur medeniyetin beşikliği? biz sizi böyle tanımamıştık en azından kafamızdaki turist görüntüsü sizinki gibi değildi. hiçbir estetik kaygı taşımayan kıyafetleriyle dolaşan turistleredir isyanımız. artık o kadar kızdım ki yoldan geçen bir kaç tane çapulcu turistin önünü kesip, zorla bi mağazaya sokup kıyafetler alacağım, giyim tarzı nedir ne değildir öğreteceğim. lan turist olmuşsun. bak turistsin diyorum! sen kalkıp memleketinden avrupalardan amerikalardan kopmuş, tatil yapmaya gelmişsin nedir bu vurdumduymazlık? şimdi bunu okuyan turistlere seslenmek istiyorum lan koşun adam gibi bir mağazaya bi kıyafet alın gelin, öyle tatil yapın. canım ülkemizin değerli tikileri sizin memleketinize gidip kıyafetler alıp dönüyor ama siz bi geliyorsunuz tikilerin kıyafetleriyle alakanız yok. hayal kırıklığı. ayıp lan!!!
öteyandan belkide bu turistler ülkemize gelen turistlerin reel kalitesi hakkında bir fikir verir, ki bana verdi. ayrıca; (bkz: turkiye ye gelen turistin fakir olmasi)
sveva casati codignani'nin yazdığı ve yelde gürlek tarafından dilimize çevrilen, ölüme ve aşklara inanalar için tavsiye edilesi kitap.
--spoiler--
Üç sıradan kadın... Yaşıyorlar... Sokakta her gün görebileceğimiz kimseler... Ama aynı zamanda üç onurlu kadın; çünkü hayata karşı koyarken kendi ayakları üzerinde duruyorlar. Aşkta sınır tanımadığını biliyorlar, sevgileri de nefretleri de çok güçlü; hataları gibi...
--spoiler--
jodi picoult'un yazarlığını yaptığı kitap, serkan göktaş tarafından dilimize çevrilmiştir. kitap lösemi bir kızın tedavisi için ailenin bir çocuk daha yaparak iliğinden yararlanabilme çabalarını anlatmaktadır.
sayfalar ilerledikçe, bir ailenin ne pahasına olursa olsun çocukları ve kendileri için hayatta kalabilme ve hayatla mücedele edebilmenin öyküsünü anlatmaktadır.
tarihsel ve toplumsal gelişme süresince, maddi ve manevi tüm değerleri her seferinde bir sonraki nesillere iletmede kullanılan, doğal ve toplumsal olguların tümüdür kültür. bu kültür durumunu ilerletmek ve bunu daha da geliştirmek her bir bireyin kendi mekanizmasında bulunmaktadır. son zamanlarda yapılan istatistik sonuçlarına bakarak da türkiye'nin kültür durumuna ulaşabiliriz. çok fazla araştırmaya da gerek yoktur aslında. sigara ve uyuşturucunun, alkol ve kumarın, fuhuş ve ahlaksızlığın hangi yaş ortalamasına düştüğüne bakmamız aslında kültür durumumuz hakkında ön bilgi sahibi olmamızda bizlere yardımcı olacaktır. olaya biraz daha perspektif bir açıdan bakalım; kaçımız ayda bir kitap okuyoruz veya bir kaç ayda bir kitap okuyoruz? sadece biz olarak değil, yaşayan tüm toplum olarak irdeleyelim. kaçımız günlük gazeteleri takip ediyoruz? artık okumadan, araştırmadan, merak etmeden kültürel durumdan ne düzeyde bahsedebiliriz onu siz arkadaşların yorumlarına bırakıyorum.
