çocukluğumdan beri şahsımda var olan hastalıkımsı. Yıllardır psikiyatriste gitmeyi reddetsemde artık bir çaresine bakmam gerekiyordu. Gittim ve günümü gördüm. Hastalığımın bu denli ilerlediğini bilmiyordum zira. Kısacası hayata boka çeviren bir moda hastalık kendisi. iyi ki varsın cipralex .
Şahsıma acayip duygular yasatan ilactir kendileri. Henuz baslayali 10 gun olmasina ragmen icimde bir huzur bir rehavet var. Evet mutluluktan havaya ucmuyorsunuz,öforiniz tavan yapmiyor lakin ayni anda bir cok seyi dusunup endiselenmemeyi ogreniyorsunuz. Kaygidan kalbiniz sikismiyor, nefesiniz daralmiyor. Beyninizin tek bir seye odaklandiginda daha profesyonel ve sakin dusunebildigini goruyorsunuz. Sıkıntılarınız yuzunden girdiginiz o depresif hava, kaybettiginiz ozguveniniz geri geliyor. Normalde kendi babama bile hatir etmeyen ve gerginligim yuzunden konusmayi unutan,ozguvenini kaybeden sahsimi ozune dondurmustur. en buyuk sorunu esnemekten agzinizin yirtilabilecegi gercegidir. Damlasini kullaniyorum. 3 damlayla baslayip 7 damlaya cikmam gerekiyordu.bugun ciktim ama 3 damlaykende simdi de uykum var.alisinca gecer diyorlar ama hala gecmedi. Uykudan geberigorum suan bile. Evet kaygisiz yasamak guzel ama uykudan geberip de dunyaya offline olmak da pek guzel sayilmaz. Yani kaygilanmiyorken, endise yokken,mutluyken insan hayatin tadini cikarmak istiyor ama uykudan bi bok yapamiyorsunuz. Buradan doktoruma selam ve sevgilerimi ileterek bir an once kognitif terapimize baslayip su ilactan beni kurtarmasini bekliyorum. ihtiramlarimla..
şu hayatta kimseye zerre güvenim yok. kimseye olmadığı gibi kendime de yok. kendi girdabımda yok oluyorum. kendi içimde boğuluyorum. ve kendimden uzaklaşıyorum. acaba ölüm daha mı iyi?!
zamanında ben bunu kesin yaşadım. doktora gitseydim muhtemelen ağır anti depresan tedavisi verecekti. gitmedim. ağzıma sıçıldı nerdeyse ama gitmedim. sıkıntılı, stresli yaşamıma bir süre ara verince oda gitti yavaştan yavaştan. yakın zamanda yine gelecek o ben hissediyorum. her yıl mutlaka yoklar. boktan bir hastalıkımsı.
ne kadar edepsiz çocuk yetiştiren ebeveynlerin olduğunu bize gösteren hede.
yok bu çocuk bu küfürleri evde mi öğreniyor demesin kimse bizde okula gittik, bizde çok pis küfürler duyduk. ama böylesine terbiyesiz küfürleri kullanmadık. anamız babamız öğretti neyin doğru olduğunu.
bu çocuk ailesinin yanında, hastanede toplum için böyle küfür etmeye alıştırılmış bir kere. sonra da neden bu kadar görgüsüz öküzler yetişiyor diye bağırıp çağırırız.
şu kısacık hayatta ciğeri beş para etmeyen insanları önemsemek çok büyük hataymış sözlük. en iyisi her şeyi herkesi siktir et. bu hayat belki o zaman daha yaşanılır olur.
