4-5 yıl önce derin mavi ile tüketme karnavalım başladı. sonrasında kumdan kaledeki kolpa prens ile devam etti.
derin maviyle aynı hesap olduğu anlaşılınca siliğe düşürdüler başlık konusu hesabı. adamları suçlamayın yani.
sonra iktidarsız hesabını aldım.
şimdi hepsi birden bitiyor. burada tanıdığım, yalan söylemek zorunda kaldığım insanlardan özür dilemek isterdim ama dilemiyorum. gerçekten ciddiye aldığım adamlar beni affetsin, diğerleri beni tüketmeye kalkmasın. çok da sikimde değil açıkcası.
herkese iyi geceler olsun. muhteşem hayatlar dilerim size. ben kaçtım.
not: derin mavi ve iktidarsız hesaplarımın silinmesini istediğimi buradan teyit ederim. süre verme muhabbetlerine falan girmeyin. silin gitsin amına koyim.
bak sakin ol, sizin yaşam tarzına bir şey demiyorum. anladık hepiniz ayakları üstünde duran, biresyselliğini tamamlamış, kadın-erkek eşit dünyada yerinizi almış insanlarsınız. kariyerinize odaklanmayı tercih etmiş, kocasına kendini ezdirmeyen ve aynı zamanda kocasına "muhtaç" olmayan arkadaşlarsınız.
aslına bakarsanız, ben de tasvip etmem kocasının tüm dangalaklıklarına yuvası için, çocukları için, dul damgası yememek için katlanan kadınlarını bu tavırlarını. kendilerine eziyet etmelerini, fedakarlık yapmalarını.
ama iyi ki yapmışlar. ve ne yazık ki artık onlardan eser yok.
çatır çatır boşanıyor lan herkes. yuvasına sahip çıkan kadın modelinin (biz ona anne diyoruz) yerini "amaan daha gencim güzelim. ekonomik özgürlüğüm de var. bana ne; o düşünsün" diyen özgür hatun modeli (biz buna kadın diyoruz) almış.
tekrar söylüyorum, doğru olan annelerin yaptığı değil belki. en azından mantıklı değil lan. ama iyi ki şimdiki nesillerin çocuğu olmamışım diyorum kendi kendime. saat üçe kadar pencere önünde bekleyen, kocasının düzelmesi umuduyla yeni sabaha uyanan, çocuğunu ne olursa olsun yeni ve üstelik ne olacağı bilinmeyen psikolojik bir harbe sokmayan bir annenin çocuğuyum iyi ki.
dünkü golden sonra yağtığı hareketle hepten nefretimi kazanmış futbolcu. olm bu neyin kini lan? sanki canını dişine takarak top oynadın da o yüzden gönderdiler, o yüzden protesto ettiler.
bu haksızlığa uğramış ergen psikolojine anlam veremiyorum hafız.
bir dönem ahmet dursunun, kendine sıkça sorduğu soru. konuk olduğu bir programda;
"maça başlıyordum, topumu oynuyordum. sonra bi an geliyordu, bi bakıyordum tribünde insanlar. "ben napıyorum ne işim var burda?" diye soruyordum kendime. çok yabancı geliyordu her şey. bi müddet maç içinde böyle devam ediyordu durumum"
kesinlikle yaz mevsiminin hafiften bittiği, sonbaharın başladığı dönemlerdir.
yazın girişiyle "kılaplarda şarkılarım parlasaaaan, singılım hit olsun yhaaa" kaprisindeki popçuların azması sonucu, zaten her dönem maruz kaldığımız tecavüz hepten artıyor ve katlanamaz boyuta geliyor.
eğlence mekanları, restoranlar falan derken artık 2 metrekarelik gümüşçüler bile, dükkanlarının kapladığı alana nispet yaparcasına kurdukları büyük ses sistemleriyle kulak sikiyor.
hayır insan sabah sabah duyunca da bütün gün diline dolanıyor amk!
biz mecbur muyuz kardeşim bütün gün sinan akçıl şarkısı söylemeye? yazın bitmesi en büyük teselli işte bu noktada.
çok çirkindi. ama ben o kadar çirkin olup bu kadar yakışıklı bi adam görmedim hayatımda.
ağladığında ağlatır, güldüğünde güldürür.
sanki allah, sesini sırf oyuncu olsun diye yaratmış, hep öyle düşündüm. ağızdan bir çırpıda çıkan şeye hece denirse, onunki başka bir şey. bu kadar tesirli bir ses ben kimseden duymadım.
komediden çok dramda büyülerdi beni. izleyince insanın hakkaten canını sıkar, yok yere dertlendirir.
bilgisayar, son model arabalar, hop deyip uçağa binmek, yazın sıcağında klima keyfi yapmak falan hikaye. keşke hepsinden mahrum olsaydım da, açık hava sinemalarında onun yeni çektiği filmleri görebilmek için heyecanla bekleseydim. hatta belki bi akşam olsun aynı masada oturabilseydim.
söz yazarının çok başarılı, duygu dolu, büyük bir aşkı anlatan şarkı sözlerini görünce "bana yazmış olamazsın çünkü bana böyle aşık değilsin, söyle çabuk sen birine mi aşık oldun? boyun devrilsin lan" diyen eştir. hiç duymadım ama hatun milletinin yapma ihtimali yüksek gibi geldi.
geride bıraktıkları "karşılığında" toprak aldıklarından bedava değildir.
sonuçta siz kendi evinizi, arsalarınızı, hatta kişisel eşyalarınızdan bir kısmını bırakmak zorunda değilken, onlar kapı dışarı edildikleri için ciddi bir bedel ödemiş oluyorlar.
güzel kızlar ve yakışıklı erkekler için hayatın sıkıntılı olabileceğini anlatan söz.
tabi bunun aksine, güzelliğini, çekiciliğini, yakışıklılığını, karizmatikliğini kullanarak hayatı daha kolay hale getirip avantajlarını kullanabilenler de vardır mutlaka.
can sıkıntısından tvnin sesi kapalı şekilde açık kalmasına izin vermek, bilgisayarı açıp sözlükte vakit geçirirken cd çalardan da müzik dinlemek. o esnada aveadan mesaj gelmesi, klimanın gıcırdayan sesi falan.
biz, komşularımızı kapısına gidip efendi gibi uyarmak yerine; üst komşuyu oklavayla uyarmayı, yan komşunun duvarını yumruklayarak göz dağı vermeyi, alt komşuyu topuğu yere vurarak ikaz etmeyi seçmiş, alışmış, yeğlemiş insanlarız.
hal böyle olunca, evde müzik dinlerken üst komşudan her gelen "güp güp"te "oha lan sesi çok mu açtık acaba" diye iç geçiriyor insan.
pakate pıt pıt vurmak ya da efendice bi tane çekip çıkarmak yerine göze bi tane kestirip sigarayı ısırarak paketten çıkarma durumudur. parlamentte falan yapılabilir.
her ne kadar karizmatik desek de benden başka beğeneni de görmedim amk!
yeni tanıştığı adama bi şeyler izah eden esas oğlan, karizmatikliğinden ödün vermez. bir yandan konuşmasına devam eder, bi yandan da "kendini tanıştırmayan bir hödük" muamelesi yapar karşısındakine. gereksiz.
- evlat burası özel mülkiyet. buralardan dolaşmasan iyi olur.
+ bakın bay ıhmm adınız her neyse, mahkemeden arama iznimiz var, şimdi kenara çekilin ve bana bu arabanın sahibini çağırın.
malt diyorum hafız. gerçek anlamda altyapısıyla, müziğiyle, şuyuyla buyuyla rock yapan nadir gruplardan biridir. seksendörte, dumana, gripine, mangaya, yüksek sadakata, düş sokağı sakinlerine rock yapıyor demek doğru değil bence.
tabi teknik bilgiye sahip olanlar varsa daha doğru ifade ederler.
benzetilmedik şey kalmadı. sigaraya benzetenler, sevgiliye benzetenler, futbol takımına benzetenler hatta.
oturduğu yerden "dünyanın en bilge adamı" taklidi yapan biri olarak ben de ölümüne bi şeye benzetmeyi istiyorum.
denizde açılmak gibi lan. kalabalık bir plajda, dalgalı bir denizde derine doğru kulaç atmak gibi.
gidiyorsun, insanlardan uzaklaşıyorsun, bir yandan "ulan millet kesin bana bakıp gıpta ediyordur" diyorsun. çok keyifli, gurur okşayıcı biraz da.
sonra yoruluyorsun. geri dönmek istiyorsun, dalağın şişiyor, ayağına kramp giriyor. tekrar güvende hissetmek istiyorsun, ayağın yere değmezse boğulacaksın; ya yalnızlıktan ya da derinlikten.
ama dönemiyorsun kıyıya, dalgalar kuvvetli, deniz kendine çekiyor. ölene kadar orada kalıyorsun artık. ya orda ölmeyi bekleyeceksin ya da hemen daha da derine gidip hemen öleceksin.
yalnızlık ilk başlarda çok havalı, çok keyifli. öldüren bir şey olduğunu, kıyıya dönemeyeceğini anladığında ise çok geç.
açılmak gibi yalnızlık; bi açıldın mı bir daha geri dönemiyorsun. üstelik çoğu zaman mecburiyetten açılıyorsun.
kaybedildiği final gecesi anlaşılıyorsa zaten dert etmemek gerekir.
suyun formülünü mü soruyorlar amk sınavda, gece çalışıp geçilen bölüm mü var? varsa da notları kaybetmek önemli değildir o zaman, sabah sınavdan önce bakıp girilir.
ben de dahil, intihar edenler hakkında ilk şunu düşünürüz genelde "psikolojik sıkıntıları vardı galiba, sorunlarını aşamadı"
ama değil lan, değil işte! sanki normal olan hayatmış gibi, ölüme gideni damgalıyoruz anormal diye.
hayat tepeden tırnağa anlamsız. güneş çok güzel doğduğu için, ölümden tırstığımız için, intihar için cezalandırılırız diye yusufladığımız için, sevdiklerimiz, bırakıp gidemediğimiz için yaşıyoruz. yoksa bi numarası yok bu hayatın, dürüst olalım.
ölümse, çok daha basit, sade, güvenilir, eşit koşuular sağlayan bi şey.
belki intihar nedenlerini aramak yerine neden yaşadığımızın nedenlerini aramak gerekir. sıra dışı olan bu boktanlığa tutunuşumuz çünkü.
edit: gece gece "intihar etme nedenleri" diye okuyup döşendik. hayrına bi gammaz arkadaş taşıyıversin la entrymi.
sadece sözlükte değil, sadece nesillerle alakalı değil daha büyük, kapsamlı bir sorun.
okumuyoruz kardeşim. dinlemiyoruz kendimizden başkasını. başkasının fikirlerini umursamıyoruz, öğrenecek bi şeyimiz yok gibi davranıyoruz. yabancıyız oturup bi şeyler okumaya. üniversite sondaki adam, gazeteyi aldığında eline, kekeleye kekeleye okuyor. kendi dilini kurallara uygun yazamıyor.
varsa yoksa tüketmek. ama tüketmenin de en zahmetsizi, en yormayanı, en eğlencelisi, en kolayı.
amerkida bir üniversitenin ve fransada bir enstitünün yaptığı ortak araştırmada ortaya çıkan sonuç cümlesi.
sevmeyiz tabi. biz yıllardır ön sevişiyoruz birader. bekaretti, ana baba korkusuydu derken hep hevesimiz kursağımızda kaldı. o yüzden fırsat bulduğumuzda küt diye giriyoruz olaya.
16 yaşında kolej partilerinde çatır çatır birbirinize veriyorsunuz sonra araştırma yapıp bize bok atıyorsunuz. çok yanlış, tepkim sert olur!
- bi adam varmış. bunun oğlu hiçbi işi beceremezmiş. bi fabrika kurmuş ve yapacağı basit işi oğluna anlatmaya başlamış." bak makinın başından öküzü koyuyorsun, sonundan sosis çıkıyor" demiş. bunun üzerine mal oğlu, "peki baba makinanın sonundan sosis koysak, başından öküz çıkar mı?" diye sormuş. adam da "yok olum o özellik bi tek annende var" demiş.
kalabalık: hehe.
- annesi bu çocuğu doğurmuş ya. hahahaa. makina gibi düşün. ahaha.
+ evet abi anladık. hehe.
- çocuk öküz ya. hahahaa. ondan hahahaa.
birader biz mal mıyız? neden açıklayırsun bi de sikko fıkrayı? ırkını siktiğimin ibnesi.
