Bu adamları komik yapan, müthiş kıvrak zekalarıyla birbiri ardına patlattıkları esprileri değildi. Yaptıkları absürd ve komik yorumları; absürd ve komik değil ciddiyetle yaptıklarında, enfes trollere dönüşüyorlardı.
Oysa şu an, reyting şerbetinden içtiler, onları neyin zirvede tuttuğunun da farkındalar ve sürekli muhabbetleri -bilerek- saçmalamaya dönüştürüyorlar. Eskiden izleyip gülen insanlar olarak farkındaydık ki bu adamlar yorumculuğu başaramayan yorumcular. Şimdi ben ekrana baktığımda, komik olmayan stand-up çılar görüyorum.
Demem o ki, artık şu programın komik olmadığını kabul edin de sunucusunun iktidar yalakalıklarına, yorumcularının pis, kaynaksız ve gerçek dışı futbol yorumlarına; on dakikalık goygoy için katlanmak zorunda kalmayın.
Okurken akla gelen şekilde değil de gerçekten boğa gibi bir futbolcu olması durumudur.
Geçen seneden beri maç kaçırmayan bir Beşiktaşlıyım. Gökhan Töre'nin yeteneğini ve eksiklerini biliyorum ve adamı tanımlamak için 1 kelime yetiyor artık. "Boğa"
Adamın patlayıcı kuvveti muazzam, gücü de öyle. Boğanın kırmızı ile olan ilişkisi, Gökhan ve rakip kale arasında da mevcut. Bazen ıskalıyor, bazen darbe yiyor, yıkılmıyor ve kafasını gömüp karşı kaleye gitmekten maç bitmedikçe vazgeçmiyor.
Eksisiyle artısıyla Gökhan Töre tam bir boğadır. Umut ediyorum ki kafasını kaldırmayı ve hedefe daha kolay ulaşmayı öğrensin ve Türk futbolunun en yetenekli futbolcusu olsun.
Geçenlerde bulduğum müthiş yöntemdir ve üniversite seviyesinin altı kişilerle iletişim kurmanın en zahmetsiz yoludur.
1)ilgi çekici bir konu deklare et(karşıdaki sorgular)
2) Standart cevap ver( karşıdaki basit bi espriyle cevap verir)
3) Esprisine neşeli bi geri dönüş yap
4) Karşılıklı gülüş ve tarifsiz bir sıradanlıkta kapanış.
Şimdi verdiğimiz tarifi örneğe dökelim:
1) Aga geçen bi maça 3-1 skor oynayacağıma, 1-3 oynamışım; yoksa 300 lira alıyordum.( Harbi mi hangi maç?)
2) Napoli-Fiorentina maçı reis.( Ulan desene dükkanı satın alacaktın bee -kehkehkeh-)
3)Kardeşim, seni de görürdük bee.-kehkehkeh-
4) Karşılıklı gülüş ve hiçliğe kayış.
Öğrenilince değil ama sıradan hayatta şahit olduğumuz konuşmaların çoğunun böyle olduğunu fark edince ufku yarıya düşüyor insanın. Bu döngünün içinde yaşayan insanlara, yaşıyor mu diyeceğiz şimdi?
Kültür-dil ve duygu'yu birer bütün olarak gördüğüm için anlamlandıramadığım insandır.
Buna yakın başlıklar olduğunu gördüm ama benim "kendi dili" diyerek bahsetmek istediğim anlamı yakalamadıkları için bu başlık altında yazmak istedim.
Müzik zevkleri çok çeşitli orası kesin ama bana göre aynı topraklarda yaşayıp, aynı olaylara şahit olduğumuz insanların sözleri her zaman daha geçerli ve etkileyicidir. Neşet Ertaş'ın Mühür Gözlüm'ünü bi Fransız dinlediğinde, benim kadar etkilenebileceğine inanmıyorum. Ben de, Fransızca bilen biri olarak, Charles Aznavour şarkılarındaki sözleri anlamama, beğenmeme rağmen, yeterince etkilenmiyorum.
Enstrümantal müzikte de durum farklı değil. Rodrigo'nun gitar konçertosundan, aynı coğrafyayı paylaşıp kültür-dil kardeşliği yaptığımız Adalet Vezirov'un ya da yakın coğrafyalarda yaşayıp, aynı toplumsal acıları yaşadığımız Farid Farjad şarkıları kadar zevk alamıyorum. Hayır milliyetçi biri olsam, örümcek ağı kafalı olmuşum bu konuda diyebilirdim ama uzaktan yakından alakam da yok.
Bu insanların, kendi dillerinde yeterli müzik birikimine sahip olmadıkları için, sokakta, ortamlarda duydukları değersiz parçaları temel alarak, "yerli" şarkılardan uzak kaldıklarını düşünüyorum.
