Yaklaşık 3 yıl yaşadığım durumdur. Maddi imkanlardan problem yaşamayıp zaman engeline takılmıştık. Her iki taraf yoğun bir iş hayatı içerisindeyse görüşmek biraz problemli olabilir. Olumlu tarafları vardır elbette. Her görüşme fırsatını başka şehirde planlayarak ilişkinize renk getirebilirsiniz.
Sonuç ne mi oldu ? Karşı tarafın
"Akşam iş çıkışı kahve içeceğim,1 metro 1 dolmuş uzaklıkta biri istiyorum. "cümlesiyle son buldu. Not : pişman değilim,yine olsa yaşarım.
Son 1 yılda aşırı duygusuzlaştığımı hissediyorum. işine aşık biri olarak sadece çalıştığım yerde kendimi mutlu hissediyorum sevgili sözlük. Bunun dışında yaşanan anlık hislere hiç tahammülüm yok. Ailem dışında gösterilen sevgiye,sadakata,saygıya asla ihtiyacım yok gibi, anlık gülümsemeyle geçiştiriyorum. Yaş ilerledikçe aşk olgusundan uzaklaşıyorum. Enerjimi, zekamı, karakterimi hakedecek o insan artık gelsin beni hissizlikten kazısın istiyorum. En azından bir miktar enerjim kaldıysa.
