bugün itibariyle 32. kez izlediğim alışkanlık yaratan film. hergün ikindi saatlerinde vucüttan izlemek için bir salgı salınır ve karşı koyamazsınız...ya süt içer yada bir an önce filmi izlersiniz..sonu hep aynı bitsede herzaman aynı zevki ve tarifi zor duyguları bünyenizde depolarsınız.
uzun zamandır beklenen 100 metre finalinde yaşanmış hadisedir. uzun süreden sonra koşarken bitiş çizgisine kadar yavaşlamadan ve rakiplerine dönüp alaycı tavırlarla bakmadan "çok rahatım" bakışı atmadan koşunca acaba usain in performansı gün geçtikçe düşüyormu sorusunu akıllara getirmiştir.
tahminen, gerçekleşse bile 4 yada 5 erkekle cücük fast food da iki yarım sonrasında bir çay eşliğinde kalabalık zirvelerin hayali kurularak olabilir.böyle bir buluşmada şahsım adına bir değişiklik olmayacaktır; çünkü hergün orada iki yarım yerim.
