o kadar çok düğüm atıyorlar ki sonra kendileri çözemiyor. çıka çıka şapkadan sinek çıkıyor, iyi de sen kocca bir geyik resmetmiştin. monk'ta da öyle oldu. finale sakladığın adam sağlam olmalı, bölüm ayarında olursa ne anladık biz bu işten!
aynısı lost için de geçerli.. onunçün dizinin sebep-sonucu planlanmadan başlıyorlar senaryoya. gizem üstüne gizem geriim üstüne gerilim... yazalım bakalım bi yere baağlanır diyorlar.
bu nefis şarkıyı filme dahil etme süreci de ilginçtır. tarantino'nun bir röportajında okumuştum. film çekimleri falan filan... tokyoda bir pazarı geziyorlarmış, öylesine, vakit öldürmek için. işte meiko kaji'nin sesini orada duymuş. vuruldum diyor tarantino.
vurulmayacak gibi de değil bea!
taksimde bir kafede dört ayda bir değiştirilen yağa da kızartma yağı denir mi bilmem ama çalışanlardan biri ağzından kaçırdığına göre o yağa da kızartma yağı diyebiliriz.
şerefsizler para kazanacağız diye milletin sağlığını hiçe sayıyorlar. dışarıda kızartma usulü ile yapılan hiçbir şeyi yememek gerekir arkadaş!
Yavuz Turgul sinema eleştirmenlerince ilk filmi Fahriye Abla’dan (1984) sonra; daha başarılı bir film, oturmuş bir sinema dili ile yani Muhsin Bey’le (1986) geri dönmüş oluyor.
Muhsin Bey en başarılı filmlerinden birisidir Turgul’un. Turgul’un müthiş senaryo ve yönetimi, Şener Şen’in oyunculuğu ile birleşince ortaya böyle güzel bir seyirlik çıkmış oluyor.
Her karesinde samimiyet, insancıl bakış acısı, yitip giden değerlere, bizden olan değerlere özlem, aşk ve umut vardır özetle. Film, 1987’de Antalya Altın Portakal’da En iyi Film ödülünü alarak da taçlandırır bu başarısını; ama asıl başarı zaten yakalanmış, halka mesaj iletilmiştir…
M. Curtiz imzalı bu film (yapım yılı 1942) fonda II. Dünya Savaşı yıllarını kullanıyor. Aslında film hepi topu üç dört günlük bir zaman dilimini anlatıyor. Ve tabii ki kırık bir “yasak aşk” hikayesini. Tırnak içinde belirttiğimiz tamlama nedense bir film için kullanıldığında akla ilk elden “müstehcen” bir şeyleri çağrıştırıyor, nitekim yasak aşk temalı filmlerin büyük bir çoğunluğu da sırtını müstehcen olmaya yaslıyor. Fonda bir savaşın olması, film boyunca bir ikilemin peşinde sürükleneceğimizin de göstergesi aynı zamanda. Evli bir kadın, onu seven iki erkek ve fedakârlık… Hangisi üstündür; aşk mı, insanlık onuru mu?
sabahattin ali'nin o güzelim, insan sıcağı öyküsünü katleden bir film... hiç değilse öyküye sadık kalınsa idi daha güzel bir film çıkardı ortaya. bir kısa öyküden iki saate yakın bir film çıkarmak için epey uğraşmış yönetmen.
hele ki öyküde hiç ama hiç geçmeyen bir "solculuk" davası var ki, sormayın gitsin. filmi politize etmekten öteye gitmiyor hasan'ın babasının jandarmalar tarafından götürülmesi.
bir de nuri bilge'ce bir film yapmaya çalışmış. türk sinemasında artık nuri bilce tarzı diyebileceğimiz bir yaklaşım, bir kamera var. evet; uzun upuzun kar manzalaraları, virane köy halleri tabloluk ama hepsi bu!
bir umutla oturup izlemiştim ama bir şey bulamadım.. vasat bir film 5/10
granada yayınlarını kuran kişidir. yayıcılığa hızlı başladı. şiir kitapları dizisine hilmi yavuz bakıyormuş. ayrıca şubat 2013te Granada Edebiyat diye bi dergi çıkaracaklarmış.
yeni kitabı 'memleket meselesi' nisan 2012'de zambak yayınları arasında çıktı. iyi hikayeler var. kitabın kapağı kötü ama. güngör kıymeti bilinmemiş bir hikayeci. edebiyat camiası olur a bir gün takdir eder diye beklemekteyiz.
Tiyatro eleştirmeni Hüseyin Sorgun’un, uzun zaman aralıklarında yazdığı öyküler de, Salyangoz adıyla kitaplaşmıştır. Everest Yayınları tarafından basılan kitapta toplam sekiz öykü bulunuyor: Salyangoz I, II, III, Korkuluk, Hücre, Elveda, Aşköldüren Rüzgârı, imdat…
bir yusuf çopur romanı. Yusuf Çopur, güzel işlere imza atan bir türkçe öğretmeni. öyle de kalmalı.. niçin? yakın zaman önce Daha Vakit Var adlı bir roman yayınladı. Hem de iyi bir yayınevinden, Kırmızı Kedi'den. Romana başladım, belki henüz erkendir bir şeyler söylemek ama yarısını devirdiğime göre bir şeyler söyleyebilirim.
öncelikle şu: bir dil öğrtmeninden, türkçe öğretmeninden beklenmeyecek denli noktalama hataları, deyim hataları, anlatım bozuklukları görmek romana aşka başlamış olmama rağmen beni sarsan şeyler oldu. neden? yani sonuçta o işin ilmini de almış ve o işi öğretmekle yükülü birinde bunca hata görmek insanı afallatıyor.
hadi yazarı geçtik -geçmek olmaz ya! güya editörü, hatta son okumayı yapalar da fark edememiş öyle mi? yarısını okudum dedim, her sayfaya onlarca çıkma yapıp hataları gösterdim. baktım baş edilecek gibi değil, bıraktım.
tenkik dersen zaten yok. yazarın önce romanın teknik boyutuna dönük kitaplar okuması gerekiyor diyeceğim ama..
oldukça klişe bir konu, abartılı bir anlatım ve ah melodramaaa! yetmişlerin yeşilçam fimlerinden hiçbir farkı yok, desem abartmış olmam sanırım.
peki onca eksiğine rağmen; kitap eklerinde, şurda/burda kitap üzerine tonlarca 'güzelleme' yapılması nedendir?
kırmızı kedi bu romanı nasıl basar peki?
dostlarım, yurttaşlar, romalılar!
beni dinleyin.. okumadysanız aman okuma gafletine düşmesüüüüz!
atmosfer tasarımı, dönemi yansıtma olarak gerçekten çok iyi kotarılmış bir dizi. Artık şundan eminiz: Holivut -kelimenin özgün imlası yerine türkçe okunuşunu yazmam şahsi tercihtir- dönem filmlerinde/dizilerinde çağın ruhunu yakalamada oldukça başarılı ve iddialı. bizimkilerin hala takma bıyık çakma sakalla uğraştıkları düşünülecek olursa aramızda herhalde bi 50 yıl fark vardır.
konuyu dağıtmayalım...
Bir kralllık... Gelmek bilmeyen bir kış... Entrikalar ve ihanetler... Dizi tüm gerlimini bunlar üzerinden sağlıyor ve bence bu işi oldukça iyi başarıyor.
Dizinin tek kötü yanı var bence... Hiç gereksiz yere zırt pırt araya sokulan cinsel içerikli sahneler olmasa dizi ne kaybederdi? Hiçbir şey! ama Holivut tam da bu değil mi...
gazetede böyle bir yazı yazmak bile bu ülkeye şeriatçıların hakim olacağı önyargıyısını kırmaya yeter. ne günlere kaldık. ulan sex and city'e çevirdiniz memleketi reziller.
artık ne yazdığına, neyi anlattığına bakılmadan eseri baş tacı edilesi haldir, hatta makamdır! büyük yazar olunca... böyle bir cümle kuran bir "büyük yazarımız" demişti ki: bazı yazılarını büyük yazar olunca yayınlamak daha doğru olur, o zaman eleştiren çıkmaz. böylesi bir makama kurban olunmak var ben efendimdir!
son kitabı "sabahleyin bir tantana" mart 2012'de çıkan yazardır. ironi ve kara mizah ögelerini başarılı ile kullanan, bir yazıda söylendiği gibi, 'müteahhitleşen mücahitleri' ve onların ikilemlerini yansıtan başarılı hikayelerin olduğu kitabın yazarı.
özellikle son iki kitabı ile ilginç deneysel öykülere imza atan yazar. sular tutuştuğunda ve mürekkep tamamen olmasa da -kitapların hacmi düşünüldüğünde- deneysel öyküye ağırlık vermeye başladığını rahatlıkla söyleyebileceğimiz iki seçkin kitaptır. şakar, öyküye modern hayatın açmazlarını büyük bir ustalıkla yediriyor. nicedir bıktırmış olan bunalım-hafakan edebiyatının yerine hayatın gerçeklerini, savaşları, yangınları, adaletsizlikleri bütün çıplaklığı ile satırlara döküyor.
son kitabı mürekkep'teki bir tip öyküsüne bayıldım. moda ve alışveriş peşinde, acaba nasıl görünüyorum'lar peşinde ömür tüketen 'modern kadın' tipi vardır bu öyküde. okumanız lazım.
bir bebek için kullanılabilcek en güzel kelime. ve şarkıda geçenler gerçekleşmediği müddetçe de devam edecek bir haldir: biz büyüdük ve kirlendi dünya.
the mentalist dizisini 5 sezon boyunca canlı tutmaya yetecek seri katildir kendisi. amerikan dizileri -özellikle polisiye olnlar, seri katil üretmeye, sonra o seri katili haklamaya bayılır. the mentalist 5 sezon boyunca -tabiri caizse- bu seri katile hayat hakkı tanıyaral aykırı bir çıkış yapmıştır.
her yerde adamı ve eli olan bir seri katil bin yılda bir gelir zaten -dizinin yalancısıyı ama! peki bu red john kim ola ki, diyecek olursanız... aslında, herkesin az çok kendince bir tahmini var, belki onların özetinden ibaret bir şey söylemiş olacağız ama düşüncem o doğrultuda olduğu için söylemek zorundayım: red john Walter Mashburn!
neden ki? şundan: diziyi izleyenler bilir ki 5. sezonun 6 ve 7 bölümlerinde lorelei patrick jane'ye "onunla arkadaş olmamanıza inanamıyorum, hatta el bile sıkıştınız." gibi bir şeyler söyler. bunun üzerine jane de kimlerle el sıkıştığını düşünüp not etmeye başlıyor. biz de düşünelim bu arada... jane ile tanışımış, elini skımış hatta karakterleri birbirine benzeyen -lizbon'la da birlikte olan, tek kişi Mashburn. her yerde adamı olması, geniş bir çevresi olmasını gerektiriyor ve tabiiki zengin olmasını! bu tariflere uyan iki kişiden biri Mashburn.
tabi, bir süpriz olur mu, bilmem. ama bildiğim şu: polisiye romanlarda -ve elbette filmlerde, okurun/izleyecinin aklına-zekasına hakaret eder tarzda bir karakteri öne sürüp "katil buymuş" sonuca gitmek acemilik olur. hele hele dizi boyunca bir defa bile öne çıkmamış olan, şöyle böyle değinilmemiş bir karakterin red john olması diziyi fiyasko ile bitirmek demektir. bu tür yapımları, kitapları "iyi" kılan şey okurunu/izleyenini bulmacaya davet etmesi, onun da aktif akılla oyuna katılmasıdır nihayetinde.
