benim o. gururla yaparım ütümü hiç kimselere yaptırmam. tek iz, düz inceden her türlü ütülerim. hatta ev de rüşvet karşılığı aile bireylerinin ütüsünü bile yaparım. hiç bir zaman gocunmadım bu durumdan.
dip not: 28 yaşındayım, lisede dahil bu zamana kadar hep ben yaptım, tek ben, hepsini ben yaptım.
devlet hastanesi derim ben de. devlet hastanesinde çalışıyorum ve buradaki imkanlar her zaman en üst seviyededir.
özel hastanede ilgi alaka fazladır elbette ama çok azı yeteri kadar ilgilenip hemen hemen devlettekiyle aynı tedaviyi görürsünüz.
duruma göre değişmeli istekler. git özele görün ama tedaviyi devlet hastanesinden kullan.
kendin olduğun için yer verilmeli. bir teşekkürün o kadar önemli olduğunu düşünmedim hiç bir zaman. kafasal olarak rahatsan başıboş bir teşekkür önemsizdir bence.
bu şehirden bir an önce çık. git istanbul Kadıköy'e yerleş, bir şekilde geçinir gidersin meraklanma. yoksa saplanıp kalırsın buralara. 3 saatte şehri pisikletle gezmeye mahkum kalırsın.
dip not; burdan aklına sokayım 17'lik ben.
sekiz yıldır maruz kaldığım durumdur efendim. yaklaşık 40 kadın arasında çalışıyorum.
kadın odaya geliyor günaydın kızlar.
lan ben neyim? sen ayrıl şöyle denilebilir değil mi?
yok kardeşim bazen ben bile istemsizce dedikoduya dahil olabiliyorum.
geçen gün nolmuş biliyormusun diye söze başladığım bile oluyor.
mecburiyetliktir. kimi insan bu durumu benimsemiştir ve dolayısıyla sevgi yerini düzene bırakır. insanlığın genel problemi toplumsal baskıdan çekinmesidir.
kim ne der?
dün akşam tam anlamıyla karar verdiğim an. eğer sana yapılanı sen kaldırabiliyorsan ve hala değişemiyorsan, artık senin de karşıdakilere yaptığını kaldırabileceklerine inanmaktır.
saç yok ama açığı kapatmak olarak algılanabilir bir durum ile de nitelendirilebilir. yakışıyorsa sorun yoktur gibi gibi. cemil ipekçiye dönülüyorsa içinde bir yerde yoksa derhal kesilmelidir.(sadece bıyıklar)
