yüksek sanatın ve kendi sanatımın oluşturduğu haz duygusu. keza içindeki egosal kışkırtma ile "bensiz sanatın hali ne olurdu" isimli kavramsal sanat işim beni çok mutlu eder. haricen----*anlamayacaklar ve anlamlandıramayacaklar. anlamak zorunda değilsin, anlamak zorunda da değilim.* mutluluk sanattır vesselam.
Mimarlık: bencileyin, sanat kavramının tek başına yeterli gelemediği kavram dışı-ötesi kavram. Mağara kovuğundaki ilk insanın ev ya da yuva olarak gördüğü söz konusu kovuğu, mimari değer taşıyorsa(ihtiyaç olarak) o zaman mimari işlevselliğin de ötesine geçer. Mağaradaki adam; av avlar, kuş kuşlar ve yuvasına döner. Yuvasında mimari bir ögenin varlığı o an önemsizdir,(kaldı ki bilemez) fakat yuva formu -mimari- ise o zaman bu "mimarlık sanatı" olarak tanımlanamaz. Eğer en uç noktaya gidecek olursak yapıların yapısallığı coğrafya ve gezegenin ta kendisidir. Dünya başlı başına mimari bir yapıdır ve buna dayanırsak "Evren başlı başına mimari bir yapıdır" düşüncesine kadar gider. Burada değinmeye çalıştığım , Mimarlık bambaşka bir tanımlama ve kavram gerektirir. Vatikan'daki mimarlıkta mimaridir fakat orda başka bir durum öne çıkar.Vatikan'da her ne kadar yapılar ihtişamlı olsada öne çıkan öge mimari-mimarlık değildir. Vatikan deyince ilk aklınıza geleni düşünün bu kâfi. Öte yandan Mısır piramitleri de dini ögeler barındırır ama Mısır piramitlerini hiç bir ironi gözetmeden mimari bir tanımlamaya dahil edebiliriz. Fazla dağıtmadan en son şunu söylemek lazım, mimarinin güzel sanatlar ile(resim-heykel-tiyatro temeli alırsak)kesin bir ayrımı vardır. Sanat değildir demiyorum başka ve öte bir şeydir. Kapsamcıdır ve bu engellenez.
antalya'da öğrenciyken gördüğüm spor salonuna hayretler içinde bakıp işte benim mekanım dememin sebebi olan kitap. salonun ismi "Shibumi değil Şibumi" idi ve sadece iki gün gidebildim.salonda sadece "artizlik" yapıldığını görünce hayallerim yıkılmıştı fakat shibusa yoluma devam ettim.
içten içe bir yakınlık duyduğum fakat bir yandan da bu kadar farklı bir ayarsızlığın içinde bir iş olmasın diye işkillendiğim ama yinede çok keyif aldığım grup.
Ankara'da eski Gençlik parkı açık halk çayhanelerinde, harici ve devasa hoparlörlerden gelen sesler ile adeta tek kişilik bir miting edasındaki "aceeeiiiiaaa veya uuuuuuuvv ha ha heea" gibi haykırışların sahibi.
Uğruna tiyatro uğraşını bıraktığım ve ülkemde bu bölümü okuyup doyamadığım sonrada daha ilerisi öğrenmek-görmek için , bu işin merkezi nere ise oraya giderim aga deyip basıp italya-floransa'ya yeniden okumak için gittiğim nadide sanat dalı.
Sanat , kendi yolunuzu açıp yol olabilmeniz ve hatta o yoldaki tüm ayrıntıların " siz ve sizden çıkabilecek en evrensel " olabilmesi durumudur. Zordur ama gereklidir.
