söyleyecek tonlarca şeyi olan yazar, şoku yeni atlatmış olmakla birlikte nereden başlayacağını bilememektedir.
evet kendisi zor günler geçirmiştir, sıkıntıdadır; ama ölecek kadar çıkmaza girmemiştir. baştan başlarsak; sözlükte çok sevdiği iki yazarın fake hesabı olmakla suçlanmıştır kendisi. yine kendisi, hiçbir şeyden emin olunmadan bu zatlara iftiralarda bulunulmamasını ve zan altında bırakılmamalarını tavsiye etmektedir. kaldı ki ortada hesabı çok güzel şekilde sorulacak bir şaka-vari olay vardır.
intihar bir prim aracı değildir, buradan şahsıma bu iftirayı atanlara sesleniyorum. ikincisi şu son yarım saattir epey güçsüz düştüm; laf yetiştirecek halim kalmadı.
artı olarak bu olayda en zor duruma kendisi düşmüştür. sanıyor musunuz ki şu an gülüp eğleniyor? bu kadar basit mi bu iş? evet hiçbir you kalmadı ve kendisi "intihar ettim" dedi popüler olabilmek adına. oh ne güzel, alın size popülarite yolu değil mi?
kaldı ki kendisi kimseye "intihar edeceğim" lafını dahi etmemiştir. sadece sözlükten birkaç kişi ile dertleşmiştir.
allah aşkına bir dakika oturun ve bu yazarın açısından düşünün. üstelik bunu özellikle ve özellikle sözlüğe taşımak gibi bir girişimde (olsa bile) ne diye bulunsundur? bu kadar popüler olma isteği taşıyan entryleri mi vardır bu yazarın? buraya ilgi çekmek için gelmemiştir. "yazmaya" gelmiştir.
son olarak size yalvarmaktadır, görmediğiniz bilmediğiniz kişiler hakkında kolaylıkla atıp tutmayınızdır.
ve o kişi mi? evet o bahsi geçen kişi de gerçektir; buradan sonrası sadece o kişi ve benim aramda olacaktır. aslında bizzat ben özür beklerken yine de kendimi özür dilemek zorunda hissediyorum. ne kadar acı.
dünyanın yamuk ve yaşanmaz bir yer olduğunu artık istemdışı bir şekilde kabul edip tüm umudunu diğer dünyaya bağlayanlar için büyük bir hayal kırıklığına dönüşmesi an meselesi olan olasılık.
ne olacak peki tüm ışıklar kapanıp mezarımıza o son toprak da atıldığında? sadece bir böcek yemi olmak ihtimalimiz ne derece olağan? aslında bunların cevabı bir o kadar yersiz, bir o kadar gereksiz ki.
güzel ve erdemli yaşamak için sonraki dünyanın varlığını şart görenlerden bahsediyorum. o öbür dünya'nın varolmaması halinde en iğrenç, en pis, en boş eylemlere mi imza atacaktınız? yoksa ahiret olsa da olmasa da bu dünyadaki yaşamınız boyunca iyi bir insan mı olacaktınız? şimdi bunun cevabını verin kendinize.
eğer bu iki seçenekten ilkini işaretleyebiliyorsanız siz zaten ne bu dünyayı ne de bir sonraki güzellikler dünyasını haketmiyorsunuz.
fakat ahiretin olma ya da olmama ihtimaline karşı hala ve ısrarla iyi bir insansanız sayınız bu dünyada çok azaldı, haberiniz olsun.
yanlış ellerde tehlikeli bir hale gelebilen silah.
bir anda bütün anıları hiç varolmamışçasına silip atmak demektir. veya silip atabildiğini sanmaktır. çünkü kolay değildir unutabilmek, başaranı da pek azdır. evet unuttuğunu iddia edenleri her an her yerde görebilirsiniz. fakat gece çöküp ışıklar kapandığında yorganlarını üzerine çeken bu kişilerin derinden derine ağladıklarını göremezsiniz. kimse göremez; çünkü sessizce ağlarlar.
evet unutmak zordur.
peki kolaylıkla ve hiç çaba sarfetmeden unutmayı becerenlerin sırrı nedir? nasıl böyle olabilirler? cevapları sizde saklı bir nevi; kalbinize kabuk bağlatmadan o'nu asla unutamazsınız. ruhsuzlaşmadan; katılaşmadan o yaşanmış anıları yaşanmamış varsayamazsınız. ve onlar öyle insanlıktan çıkmışlar, öyle duygusuzlaşmışlardır ki anında sizi veya başkasını tei bir hamlede unutabilirler.
bir yazar hakkında ciddi anlamda fikir sahibi olmak isteyen kişilerin referans almayacağını düşündüğüm gösterge.
fikir sahibi olup yazarın edebi kimliğini mi araştırmak istiyorsun? o halde "detay ara" butonunu açıyorsun ve o kişinin yazılarını aratıyorsun. ya da hiç uğraşmadan o yazarın kişisel bilgiler sayfasındaki web bölümüne gidiyorsun ve blog okurmuş gibi entrylerini okuyorsun.
kısacası karma denen sistem eğlencelik bir mevzudur. yerine göre ciddiye alınmalı ya da alınmamalıdır.
şöyle de bir türkçe meali olan vurucu bir motley crue şarkısı..
Kendimi bulmak için uyandım,
Tüm bu yıllardan sonra.
Ve tüm zaman tükendikten sonra,
Hala çok belirsiz görünüyor.
Çünkü başka kimse yok,
Seni bulduğumdan beri
Biliyorum çok zor oldu,
Bilmelisin.
Eğer yarın ölürsem,
Dakikalar geçip gittiğinde
Hatırlayamıyorum.
Söyleyebileceğim herşeyi söyledim mi?
Herşeyimsin,
Beni çok canlı kılıyorsun,
Eğer yarın ölürsem.
Bu kötü yanlarımı ortaya çıkarıyor,
Sen etrafımda değilken.
Sesinin tınısını özlüyorum,
Sanki sessizlik fazla gürültülü.
Çünkü başka kimse yok,
Seni bulduğumdan beri
Biliyorum çok zor oldu,
Bilmelisin.
Eğer yarın ölürsem,
Dakikalar geçip gittiğinde.
Hatırlayamıyorum,
Söyleyebileceğim herşeyi söyledim mi?
Herşeyimsin.
Beni çok canlı kılıyorsun,
Eğer yarın ölürsem.
Tüm hayatımı harcadım,
Masumiyetimizi arıyorum.
Kaybedecek hiçbir şeyim yok,
Yapacak bir hamle,
Aynı hataları tekrarlamayacağım.
Şimdi biliyorum.
Herşey çok daha iyi olacak,
Yarın öldüğümde.
Eğer yarın ölürsem,
Dakikalar geçip gittiğinde.
Hatırlayamıyorum,
Söyleyebileceğim herşeyi söyledim mi?
Herşeyimsin.
Beni çok canlı kılıyorsun,
Eğer yarın ölürsem.
Beni çok canlı kılıyorsun,
Eğer yarın ölürsem..
mezarınıza son toprağın da atılması demektir. sonrası zifiri karanlık..
hayır korkmayın; bedeniniz hala sağlam. çünkü tahmin ettiğinizin aksine sizi daha hayattayken gömdüler. unutuldunuz; artık sadece birkaç belli belirsiz anıdan ibaretsiniz onlar için. dünya hiç bu kadar dar olmamıştı değil mi? hep akıllarda kalacağınızı, yıllar boyu yaşatılacağınızı düşündünüz oysa. evet siz o mutlu yalnızlardan değilsiniz; bitap düşmüş silik yalnızlardansınız.
şimdi, adınızın bir defa bile anılmayacağı sonsuz bir gelecek bekliyor sizi. onların akıllarına gelmek için yalvarsanız da yakarsanız da siz koca bir hiçsiniz şu andan itibaren. peki hakediyor musunuz sizce unutulmayı? ne yaptınız ya da yapmadınız da unutulmaya mahkum oldunuz?
muhtemelen siz fazla fedakar biriydiniz. kendinizden ödün bile vererek o'nun iyi hissetmesiniz sağladınız. yeri geldi onun yerine bile ağladınız. siz iyi biriydiniz; unutulmayı kesinlikle haketmediniz. ama acı bir şekilde size bu layık görüldü. fedakarlıklarınızın ve iyiliklerinizin cezasını çekiyorsunuz.
oysa kötü biri olmak vardı değil mi? lanet edilerek olsa bile anılmayı garanti altına alabilirdiniz hiç olmazsa. yine de üzülmeyin; sizi birileri her zaman anıyor ve düşünüyor. fakat o birilerinin nerede oldukları daima meçhul. yine de siz onların varlığına inanın; zaten hayatta kalmanızı sağlayan son umut da bu değil mi?
işte yersiz davranışlar silsilesinden bir tutam daha.
çok sevmekten korkan insanın "sevmek" kelimesini ağzına almaya bile hakkı yoktur. bu kadar açık ve net. sevmek için hiçbir şeyi göze alamıyor musunuz? o zaman bırakın, sevmeyin. zaten sınırlı yollanmış şu dünyaya sevgi denen şey; ve bunu kalkıp boşuna harcamaya kimsenin hakkı yok. sevgiyi layığıyla yaşamak için bekleyenlerin hakkını da yemeyin.
sevmeyi bilmiyorsanız ve bunu yaşamaktan korkuyorsanız "sevmeyin". ya da durun; illa ki korkacak bir şey mi arıyorsunuz? o halde çok sevmekten değil, sevdiğiniz kadar sevilmemekten korkun. çünkü karşılaşacağınız en iyimser tablo bu olacak.
tüm bunlara rağmen hala sevdiğiniz derecede sevileceğinizi mi sanıyorsunuz? sanırım farklı boyutlarda yaşıyoruz.
ihaneti hayat felsefesi olarak benimseyen ruhsuz kişilerin arkalarında bıraktıkları kusursuz eserler.
fakat bu eserin canlı olduğu, kalbinin attığı, bir ruhunun olduğu ve o ruhunun çok kolay yaralanabildiği çokça kez göz ardı edilmiştir. bildiğiniz taş heykellerden değil bu kesinlikle; bahsi geçen varlık bir insan. duygulanan, seven, sevilen, fedakarlık yapabilen, hatta size tüm hayatını bile adayabilen yegane canlı..
evet ortada paramparça bir ruh var. değer bilmezlik ve umursamazlık hançerleriyle delik deşik edilmiş, lime lime olmuş; yaşanır tarafı kalmamış bir ruh.
ve yine delik deşik bir yürek. atacak gücü bile kendinde zor bulan bir yürek..
ne mi kaldı geriye? bu yüreğin ve ruhun tez zamanda terketmeye hazırlandıkları bir beden. pek iyimser bir tablo değil ne dersiniz? peh peh..
popüler olduktan sonra bile üretkenliğinin rotasını değiştirmeyen; aksine bu rotayı genişleten, içine bolca çeşni katan ve bunları insanın içine işleyebilecek hale getiren; çok yetenekli, takdir edilesi ve de takip edilesi müzisyen.
dışarıdaki hayatında küfür etmeyen kişilerin hoşuna gitmemesi doğal olan moda. bazılarının hoşuna gidebilir. ama kalkıp desteklenmesi insanı dumura uğratır.
"doğallık" mı diyorsunuz küfüre? çıkın toplum arasında edin o zaman. doğal olun ve sonuçlarını görün. sözlüğü de toplumdan farklı bir yer sanmayın.
fazla umutsuz bir eylemdir yazmak. ama yine de olaya bir tarafından da olsa tutunabilmek demektir.
uçurumdan düşmek üzereyken kenarda kalan çürük bir dala tutunmaya benzetilebilir dikkatli düşünüldüğünde. orada asılıyken ağzınızdan çıkan her feryat sizin kelimelerinizdir. sesinizi kimseler duymadıktan sonra çabaların bir manası yoktur. bir süre sonra da direnciniz düşer; dayanamazsınız. karanlığa düşersiniz sessizce.
aynı kurgu, yazma işi üstüne kurulduğunda da aynı sonuç çıkar. anlatmak istediğini anlatamayan; ya da anlatmak istediğini anlatabildiği halde anlayan kimselere sahip olmayan yazarlar da sessizce kaybolmaya mahkumdurlar.
gerçekten yazım kurallarına uyularak ve sözlük adabıyla açılmış, ya da binbir farklı teknikle girilmiş deli dolu entryleri görmek yerine sadece eksik ve noksan tarafları gören yazarların çokluğu da aslında bir neden olarak öne sürülebilir.
sözlüktür burası; içinde her daim iyisini de kötüsünü de barındıracaktır. sizlere de bizlere de iyi olanı kötü olandan ayırt edebilme yetisi az çok verilmiştir. çünkü "kusursuz sistem" diye bir şey yoktur ve olmayacaktır. o yüzden elinizdekinin en güzel yanlarıyla yaşamak yapabileceğiniz tek şeydir.
buna tabi ki sözlük de dahil.
bu yüzden kurunun yanında yaşı da yakmak yerine sadece işimize yarayanları; yani yaş olanları alıp evimize dönmek daha mantıklıdır
siz güzel yüzünüzü onlara dönmüşsünüzdür; ama buna rağmen size sırtını dönenler bu ödülü elinize tutuşturuverirler gözünüzün yaşına bakmadan. hoş, gözünüzde yaş bile kalmadığını sizden başka birisinin bilip bilmediği ise meçhuldür. bunun üstüne sizden onu (sahte bir) gururla göğe doğru kaldırmanızı beklerler. işte o an "ben bunu hakedecek ne yaptım" demeniz beyhudedir. cevabı çok iyi bilirsiniz;
"ben kendimden başka herkesi düşünmeyi göze aldım; işte bu da benim layığım.."
ve tebrikler. artık onların gözünde bir ingiliz sömürge devletinden farksızsınız. fakat durun; belki de artık sömürelecek bir yanınızın bile kalmaması onlardan farklı olmanızı sağlayabilir. yeterince sömürüldünüz; ama yine de akıllanmadınız.
sanki bize bir kelimeyi çağrıştırıyor, değil mi? ismi bile ortamları soğutacak cinsten bir kelime; "ölüm" kelimesi. "sürekli uyumak" burada fazla mecaz kaçıyor bir nebze; asıl anlamı da ölümün ta kendisi gibi görünüyor.
mutsuzluğun çözümünün ölümde olduğunu düşünenler de bu benzerlik yüzünden ölümü seçmişlerdir. bilinçsizliğin verdiği (ya da vereceği) tembellik duygusuna kapılmak; kulağa pek de hoş gelen bir seçim.
"özellikle bir hiç olmak varken nedendir bu varolmanın dayanılmaz ağırlığı altında ezilmeye devam etmek?"
belki de asıl önemli olan yukarıdaki soruyu kendinize ne kadar sıklıkla sorduğunuzdur. çünkü kendinizden vazgeçerseniz geriye bir hiç kalacak; hem de içinde bizzat olmayı pek az kişinin seçebileceği türden bir hiçlik içinde.
fazla iyimser bir söylem. bazen ortada ne onarılacak bir ruh ne de bir beden kalır.
şu karşıda duran ruh mu? bakma onun parıl parıl parladığına. parlıyor; çünkü ölümün soğukluğunda buz kesmiş. ya da şurada duran beden mi? "neyi onarayım söyle bana, yalvarırım.." diye soracak kadar bile gücü kalmamış şu bedenden mi bahsediyorsun? nasıl o nefes alan, yürüyen, gezinen ruhsuz et parçasının yaşadığını iddia edecek kadar cürretkar olabiliyorsun? yaşam kelimesinin içini bu kadar mı boşalttın?
hayatın anlamından haberi var mı ki konuşuyorsun seni hayat acemisi seni..
..diye yorum yapılası ve her kelimesine katılınası ŞiiR.
bir çelişki, bir nevi utancın ta kendisi olan eylem. "ne zaman gurur duydunuz ki şimdi kendinizde utanma hakkını buluyorsunuz?" denilesi davranış.
eğer önceden hiçbir bestesini dinlememiş, sanatına destek olmamış, hiçbir konserini görmemiş iseniz lütfen bu faşizan kokulu samimiyetsiz "utanç" ayaklarını bırakınız.
yok eğer "ben çok destek çıktım; ama o değer bilmedi. kalktı, çekti ve gitti.." diyebiliyorsanız sizi eleştirmek zaten kimselerin haddine değil.
muhterem insanların da arasında bulunduğu insan grubu.
gülmek için ayrı birini, hüzünlenmek için ayrı birini, ya da öylesine vakit geçirmek için ayrı birini takip edebilirsiniz. her duygunun bir yazanı var bu kişiler arasında. hepsi de sözlüğü sözlük yapan insanlar. iyisiyle kötüsüyle 'uludağsözlük' denen sanal kavramın en somut halleri bu kişiler.
