en şanssız anlardan biridir. an içinde hassiktir, boku yedik, haaayııır dediği anlardır.
ilk bisikletimi 3 yaşındayken almıştım. o aralar herkesde bisiklet yok. bisiklet 4 tekerlekli. sene 1987 sıcak bir yaz günü. yolda gidiyordum. annemler yola çıkma diye bağırıyorlardı. yola çıktığımda arkadan 3 kişilik genç kafilesi hızla geliyordu. 1. genç bana çarpmamak için direksiyonu sağa kırdı. diğer gence çarptı. ikisi de düşmüştü. diğer gence bişey olmadı. bana da bişey olmamıştı. gençler çok kötü yere düştü. fakat bir yerleri kanamıyordu. toplandılar gittiler. annem hemen yanıma koştu. baktı. sonra anlattığına göre bisikletimi saklamış.(1996) uyutmaya çalışmış. bana çok kızmış.*
