aslında bu başlığı şöyle modifiye edersek daha makul olur. siyaset boş olan insanların işleyişidir. eğer siyaset varsa orada genel olarak, kendine rota çizdirmek isteyen, bireyselleşememiş boş insanlar mevcuttur.
boş yere inanmaktan doğan dinciliğe inat, kendini parçalayarak inanmayan birinin gelişimi kaçınılmaz bir sonuçtur. yani düşünüp ateist olmuş. beyni zorlamış fakat kim düşünerek inanabiliyor diye sorduğumuzda, sonucu bilirsiniz işte.
unutmayınız ki, hz. ibrahim bile tanrıyı sorgulama gereği duymuştur.
bu beyinler vahim, bu yazılar hüsran!
belki değmez bunları bu başlık altına yazmaya ama yine de doğru işte tutamıyor kendini. bira referanslı cinsel tercihi tahmin etmek ve ibne diye yazabilmek. nereye sıçacaksınız!
kaşınmışsa varoş bir göt olabilir, pis bir göte delalettir, belki de taş gibi bir göt de olabilir ama mal sahibine bakmaksızın iğrenç ötesi bir harekettir.
bir patlama sesiyle sarsılmıştı tüm mahalle. hepimiz oyunları bırakıp sesin nereden geldiğini anlamaya çalışıyorduk. az üstümüzde olduğunu fark edip korkuyla annelerimizin yanına koştuk. sorduğumuzda bir patlama işte, yangın çıkmış deyip geçiştirdiler bizi, çocuk aklımızla anlayamamıştık böylesine değerli bir insanın vahşice katledildiğini. adı geçtiği her vakit kulağımda çınlar o ses. hak etmemişti böyle ölmeyi ama cezası vardı elbet bu ülkede bilmenin, farkında olmanın ve aydınlatmanın...
yorucu bir gün geçmiştir ve bitkin bir halde otobüse binip eve dönmek istersin artık. hemen varıp tüm yorgunluğu tembellikle telafi edesin vardır. durakta başlar esnemeler, ölü bakışlı gerilmeler . neyse biraz bekledikten sonra yaklaşır bineceğin otobüs ama otobüs eli öpülecek yaşta olup boku yedin dercesine yanaşır durağa. durakta olan herkes koşturur ön kapıya doğru ve ezilmemek için kenara çekilirsin. neyse artık binme sırası gelmiştir sana amma öylesine dolup taşmış otobüste yer yoktur. başka çare de yoktur der ve zorla binersin. artık derdini yorgunluğunu unutup nefes almak için mücadele verirsin. ağzı burnu leş tiplerin soluduğu havadan kalan oksijenleri çekersin içine tüm zavallılığınla. itilip kakılırsın, sarsılıp savrulursun da ses edemezsin acınası haline. otobüsün sesi, insanların sohbeti kulaklarında feryat eder. ne yol biter artık ne de gürültü ensende hissettiğin dayanılmaz nefes eşliğinde.
sanayide ve teknolojide gelişen bir ülkenin en temel ihtiyaçlarından biri, bu teknolojiye ayak uydurabilecek ve bunları taşıyabilecek iyi yetişmiş mühendislerdir. ar-ge* yapılanmasına ciddi yatırımların yapıldığı bugünlerde, havacılıktan otomotive enerjiden savunma sanayisine tutunda birçok imalat, yazılım* yapan sektörde her zaman ihtiyaç duyulacaktır. bilimi referans alan bu bölümleri modern çağa ayak uydurabilecek, araştırmacı ve yenilikçi her arkadaşa şiddetle tavsiye ediyorum. sadece mühendislik çalışmalarında değil yönetiminde de çok sayıda mühendis bulunurmaktadır. iş bulabilme açısından da iyi olan mühendisliğe ilginiz varsa tercih edin derim. iyice araştırıp sevebileceğiniz bir bölüm olduğuna karar verin, bitirmesi güç öğrenmesi zor teorik bilgilerle doludur. yazılım programlarının* sürekli yenilenmesinden dolayı sıkı takipçi olmanız gerekeceği gibi bilgisayar destekli neredeyse her türlü analiz ve simülasyon yapılabildiğinden, bilişim teknolojileriyle aranızın iyi olmasında fayda var.
fg: selamın aleyküm!
rd: what?
fg: hi! richard, how is everyting going?
rd: oo fethullah, very good, you know i am relax because i don't belive, and you?
fg: .........
rd: heyy!
fg: .........
( bir ağlama sesi )
rd: hoca please, don't cry!
fg: o zaman benimle geleceksin!
(hoca sessizce şakirte döner)
fg: tercüme et, efektleri ekle!
şakirt: run away! common, he is mine...ühüüh öhöhh
rd: wtf? im going...
fg: wait wait!
şakirt: boşver hacı ya, bırak gitsin.
bir olgunluk mu gelmiş ne? arkadaki kitaplar niye var? şu telefon muhabbetini çok mu abartıyor acaba? cem böyle espriler yapmayı nereden öğrenmiş? diye sorguluyordum ki gülmekten suyum çıkmış bir halde salondan ayrıldım.
bu adam düşünmeden gülün dedikçe beni bir düşünce alıyor sorma gitsin.
korkmamak için bir şey yapmaya başlıyorsan, yaptığın tüm şeyler tersine işlemeye başlar artık. bu aşamada sıçtım sarısı bir şey olursun, her tıkırtı her gölge kabusun olur. imkanın varsa de birine gelsin yoksa da boşa uğraşma başa gelen çekilir.
ertesi gün üç vizesi olan elektronik mühendisi arkadaş, makine mühendisliği okuyan ve akış sınavına çalışan gruba bakıp "amissina goyim ya sizin dersleriniz elle tutulan şeyler, bizim götümüzde patlıyor hep" dedi ve odasına gitti. herkes bakakaldı ve gidişini seyretti öylece.
bursa'ya ilk geldiğimde, cinsel deneyimim hiç olmamıştı. yaşadığım çevrenin baskılarındanmıdır nedir bir türlü denemeye cesaret edememiştim. kolaydı aslında seks partneri bulmak, ama üstümde öylesine sessiz bir baskı vardı ki bir türlü yaşayamamıştım.
(bkz: planetromeo)
geceleri yurtta oda arkadaşımın bilgisayarını aşırıp sitelerin peşinden koşardım gizlice. bir gün tüm cesaretimi toplayıp buluşma kararı aldım. heykele gidip buluşacaktım ve hiçbir şeyi düşünmeden rahat bir şekilde davranacaktım. arkadaşlara ders için materyaller alacağım diye çıktım yola. 48(üniversite-heykel hattı) yolculuğu hiç bitmedi o gün, otobüs sallanıp durdu ve midem de bulanıyordu heyecandan. yer yer aklıma bu bir işaretmi diye saçmalıklar da gelmedi değil hani. bir saati geçen yolculuğum bitmişti nihayet ve sık sık uğradığım heykel nedense bir garip gelmişti.
üç beş malzeme aldıktan sonra, buluşacağım adamı aradım ve artık buluşabiliriz diye haber verdim. onun da gelmesine yarım saat kalmıştı , sanırım erken gitmiştim merkeze. ulu cami bursa devlet tiyatrosu arası gel git yapmaktan ve düşünmekten üstüne bir de havanın soğuk olmasından yorulmuştum. tam bu kargaşamın içinde telefonum çalıyordu, telefonda geldiğini söyleyip tiyatronun önündeki beyaz arabayı tarif etti bana. bende etrafta beyaz araba ararken, gözümün önünde duran taksi dolmuş olabileceğine ihtimal dahi vermiyordum arabadan çıkıp bana seslenene kadar. her şey öylesine zordu ki benim için müşteri gibi binmiştim düşünmeden.
kapıyı açıp ön koltuğa oturdum ve elimdeki poşetleri arka tarafa koymaya çabalıyordum. o an yüzüne bakamıyordum, elim titriyor ve terliyordum. zor bela kafamı çevirip her baktığımda göz göze geliyorduk, dahada utanıp geberiyordum. yaşı otuzun üstünde ortalama bir tip olup fazlasıyla maskülendi, herkesin abisi dayısı amcası olabilecek klasik türk erkeği tipi. ben o dakikalarda düşünemediğimi fark ettim, söylediği hirbir şeyi anlamıyordum. silkelenip kendime geldiğimde bana müşteri bineceğini ve arkada duran poşetleri almamı söyledi.* derken biz beş tur kent meydanıyla heykel arası tur attık. saat iyice geç olmaya başlamıştı ve ben gitmem gerektiğini söyledim. o anda hattı değiştirdi ve demirtaşpaşa civarında bir otoparkta durduk.
hiç unutmam, ön sevişmesiz konuşmasız bir şekilde etrafı kontrol edip durduk iki dakika ve adam çıkardı dalgayı kafamı eliyle tutup çekti kendine. devamı malum hardcore bir seks...
eşcinselliğe türlü tanımlar yapıp bir şekilde sınırlandırmak ve örselemek bu durumun doğasına aykırıdır. zaten olay tabulara ve sınırlara taşar cinstendir.
öncelikle, görünümün ruha sahip olmadığının bir şeklidir eşcinsellik. temelinde özgürlük vardır. davranışlar, sahip olunan penise yada vajinaya bağlı olmaksızın hür bir şekilde; kendi hissiyatı esas alınarak, etrafı dikkate almadan sergilenir.
diyeceğim o ki, erkeksi(maskülen) yahut kadınsı(feminen) tanımlar ti ye alınmaz.
uzağında taşıdığın kalp gibi bir şey akla getirir amma yaşanması imkansıza yakın ilişki gerçeğidir. olmaz bir türlü bu ilişkiler, hep bir eksiklik vardır, uzaktadır o. kalpte bir yere kadar taşır etraf bir sürü hayali kurulan sevgililerle doluyken. zaman gelir tesiri azalır da azalır sevginin. buluşmak için sarf edilen çaba bıktırır sevenleri ve artık bitmeye yüz tutar ilişki. olması gereken de budur aslında çünkü bakışları olmayan, teni hissedilmeyen sevgi yetim gibidir, taşımak istemez insan böyle dertli ilişkiyi.
