dalaşırız ederiz, ama bazı şiirlerini, kimi aforizmalarını çok severim.
Bir Ayrılığın Anotomisi
dün gece, ağzından ağzıma fışkıran sözcükler
-bir ihanet nüvesi-
ve o gize bürünmüş yaşlı masal kahramanları
ve 'sen sus çocuk' gag'leriyle süslü tiratlar
ve perde kapandı! artık tiyatrolar hela olacak!
artık ayrıldık, aşkımız bir rüzgâr gibi geçti!
aşkımız bir günahtı, ve bir yaz günü bitti!
unut sana yazdıklarımı ve unut sevişmelerimizi
memelerini geri al ve geri ver penisimi
ulan istanbul! bu bana reva mıdır?
ulan o denli sevmişim, müstahak mıdır?
siktirip gidiyorum başınızın çaresine bakın
arabesk dinleyeceğim işte!
rakı içeceğim
intihar edeceğim
kıçınıza kına yakın!
dudaklarım geziniyor gecenin ağzında güzel ırmak çürüğü pastel bir günahla beyaz masum ve ıslak
dolunay lekeleri içinde tenim
kasıklarım aşk eziği bir grilikte kirli sanki dudaklarım ki tüyden öpüş valsi
sen ey jezabel gibim
çocukmuşum gibim gidip geliyorum senle düşüme
akşamıma geceme öptürüyorum seni
hayatım ruj imgesi sinema hazzı şimdi
geçmişime sarkan flu gençliğini seyrediyorum gece ki mağdur bir dokunuş izi
çocukluğum gülhatmi suskunu elhamra sineması usulca öpüyorum bembeyaz nilüferlerimi
yüzün ki ne kadar da şiir
- kalbim n'apsın!
kıymeti henüz yeterince bilinmemiş olup türk şiiri'nin yaşayan en iyi şairlerindendir. bazı açılardan kendisine kızıp eleştiriler getirsem de "kan bağsız öz amcamdır".
stalin hiç kimsem, alemdar amcamdır
tek ülkede sosyalizmi savunmam, ama tek kalpte hüseyin alemdar'ı tek geçmeyi hararetle savunurum. şiir camiasında en çok eleştirdiklerimden biri ve/ama aynı anda en sevdiğim adamdır çünkü. Kelimenin hakkını vererek “adamdır”, hem de büyük adamdır, yeşilçam'ın alengirli sokaklarında ve reklam sektörünün bin bir entrika ile örülmüş plastik iç denizlerinde yozlaşmamış “taşralı” bir kalp taşır iman tahtasının altında, hem de altı okka.
Konstantinapolis, hiçbir Anatolya çocuğunu bozmakta bu kadar başarısız olmamıştır.
Büyük kalpli adam olabilmeyi, büyük şair olabilmekten çok daha fazla önemsediğim için canım ciğerimdir, kalpabimdir, amcamdır. “Osmanlı yapımı tabanca ile” aşktan Arzuuu* makamında vurulmuş, şiirin bin kanatlı vefa kuşudur, ulan bu adamı nasıl sevmem, “- kalbim n'apsın! “.
Dara düşsem, öz babamı aramayı kalbim kaldırmaz da, Alemdar Amcam'ı bodoslamadan ararım. Allahına kadar “cins şairdir”, amenna, ama benim için en önemlisi tepeden tırnağa güzel adamdır, amcamdır...
