o zamanlar uludağda sözlük yazarı olmak bir yana,internet cafelerde yaptığımız chatler bile insana büyük haz verirdi.atari kasetlerini sınıf arkadaşlarımızla değiştirirdik.mortal combat isteyen arkadaşımı kandırarak elindeki taş devri oyunu aldığım,hafta sonu doyasıya oynadıktan sonra pazartesi,beni sinirli bir şekilde sınıfta bekleyen arkadaşıma street fighter var ya daha ne istiyosun diyerek üste çıktığım yıllar. (bkz: yalan rüzgarı)pazarları o yıllarda bizmkiler dizisinden sonra banyo yapmak modaydı.pazartesi tüm arkadaşımlar pırıl pırıl parlıyodu.demek istediğim insanların o yıllarda pek bi seçeneği yoktu ama sanki herkes o zamanlar için doğmuştu ve tarif edilemeyen saf duygular içindeydiler.
2011'in ilk günlerinde gözümün önünde çok büyük bir yangın çıktı.zemin katta market,üstünde 2 kat daire olan bu binanın ahşap olan çatısını birden dumanlar sardı.market sahibi aynı zamanda binanın sahibinin dükkandan öyle bir çıkışı vardı ki;en üst katta oturan ailesini kurtarmaya giderken ki halini galiba hiç unutamam.ben mi napıyordum,malum binanın yanında küçük bir kahvede arkadaşımla oturup laflıyorduk ki,o günde canımız epey sıkkındı.birden bu olay saniyeler içinde vuku bulunca,adeta taş kesildik,itfaiyeyi bile arayamadık.sanki çok büyük bütçeli bir film çekiliyodu ve bizde misafir seyirciydik.yangın çatıyı o kadar sarmıştı ki yarım saat içinde o koca binanın kocaman çatısı gümledi resmen.bu arada en az 15 itfaye gitti geldi ama bi türlü yangını kontrol altına alamadılar ve yangın beton olan en son kata sıçradı.tüm bunlar gelişirken etraf mahşeri bir kalabalığa büründü.ortam o kadar ısınmıştı ki,binanın sıcaklığı 100 metre aşağıda bekleyen insanların yüzüne vuruyodu.ama burda değinmek istediğim asıl olay ise yangın çıkmadan 10 dk önce,kahve sahibi "ya bu market baya kazanıyo öğrencilerden paraya ihtiyacı yok demişti"yangın çıktıktan yarım saat sonra acaba benim kahveme de sıçrar mı diye ağladığını gördüm.aynı mahallede yaşayıp yüzlerce alışveriş yaptığı marketin ve binanın yanışını gülerek izleyen 22-23 yaşlarında kızları gördüm.videoya ya çekiyim bi ajansa satıyım diyenleri duydum.ve anladım ki bu yaşanılanlar kıyamet alameti;çünkü hiç bi insan bu kadar ruhsuz duygusuz olamaz.arkadaşımla bana gelecek olursak o olaydan sonra hayata bakışımız değişti.hep haberlerde böyle şeyler izlerdik bize hikaye gibi gelirdi ama o yangın pek çok gerçeği gözüme soktu.abartmıyorum 8 saat de yangın anca söndürebildi.yangının çıkış nedeni ise ayaklı ısıtıcıların devrilmesi ve halıyla tutuşması olarak açıklandı.
