şu an da maruz kaldığım mesajlar yığını. ne güzel almışım cipsimi kolamı yanıma açmışım vantilatörümü, oooh pöfür pöfür, izlediğim dizi de girmişim havaya, azım bi karış açık gülüyorum, kısaca keyifliyim yani, arkadaş bu nedir yaa. herkes bu anı mı buldu sürekli mesaj atıyorlar. arkadaş ben bu kadar sosyal, aranan bir insan ne zaman oldum. canınız sıkılıp mesaj attığınızda bir iki kelime lütfedip zorla cevap atanlar, kompozisyon yazmış şimdi.
neyse bu olaydan çıkardığım sonuçlar; bir, bazı insanlar kendi yalnızlığından korktuğu zaman sizi arayıp soruyor (hepsi şu anda mı yalnız kaldı onu anlayamadım), iki, insanın bazen kendi kendine, başkalarına ihtiyaç duymadan eğlenebilmesi, gülebilmesi gerçekten güzel bir şey.
not: bu olaydan bunları mı çıkardım, evet bunları çıkardım.
