(bkz: Michel Foucault)
Foucault'un üzerinde sık sık durdugu, beden ve modern toplum ilişkisini irdeleyen konu, alan. Bu abimize göre, insan bedeni ve yasamı güç ilişkilerinin hedefidir, ve bu güç ilişkileri insan bedenini ve yasamını uysal, yumusak, pasiv kılmaktadır. bu güc ilişkileri harici gücler degildir, bilakis, içselleştirilmiş oto-kontrol mekanizmasıdır. manyetik alana benzetmistir bu güç mekanizmasını Foucault.
(bkz: Michel Foucault) tarafından ortaya atılan, saglık ve normallik kavramlarını bilimsel olarak ickinlestirilmesi anlamında kullanılan terim.
biopower'ın kontrolü, bilimsel bilgiye dayalı olarak profesyonel gruplar tarafından yürütülmektedir ki buna biopolitics denmektedir.
insan bedenini organize bilgiye baglama, onunla ilişkilendirme sanatıdır.
buradaki amac, toplumsal kontrolü, bireyler ve toplumsal yapılarla (beden) baglantı kurarak ele gecirmektir.
biopower alanındaki farklı güçler oyle bir organize olmustur ki kendi organizasyonlarını oluşturmuşlardır.
''Güç her yerdedir, bunun sebebi, her seyi kapsaması degil, her yerden geliyor olmasıdır.''
Biopower ''Bedenlerin (bireylerin) ve insanların kontrollerini ele geçirmek için düzenlenen sayısız ve farklı teknikler bütünüdür.''
''Gücü kullanan kurumlar'': (aile, ordu, okullar, tıp/kamu saglıgı, polis vs.)
biopower: ''kapitalizmin gelişmesinde etkili bir unsurdur,'' demistir foucault.
(bkz: kolektif vicdan) Emile Durkheim a göre insanoglunun arzu ve çıkarları ancak bireyin haricinde/dısında vücut bulan güçler tarafından kontrol altında tutulabilir. bu harici güce Durkheim Kolektif vicdan demistir. Collective conscience, bir kültürün düşünceleri, değerleri, normları, inançları ve ideolojileri tarafından ifade edilen ortak bir toplumsal bağdır.
kolektif vicdan toplumla birlikte dogdugu icin, Durkheim'a göre zayıflayan grup bagları beraberinde kolektif vicdanın da zayıflamasını getirmektedir. bu iki baglantıyı ele aldıgı the division of labor in society (1893) ve Suicide (1897) kitapları oldukca onemlidir.
Emile Durkheim'ın ortaya koyduğu, insanların iki türlü vicdanı oldugunu anlatan ifade. Durkheim'a göre, toplumların ve grupların ortak bir vicdanı bulunurken, bireylerde de daha kişisel ve farklı vicdan bulunmaktadır. bu ikincisi bizi biz yapan birey yapan bir vicdandır.
Toplum bizi aşmaktadır, ve bizden kendimizi aşmamızı istemektedir; insanların kendini geride bırakabilmeleri ve kendilerini aşabilmeleri için kendi doğalarından uzaklaşmaları gerekmektedir. dolayısıyla bu uzaklaşma acı dolu gerilim ve sürtüşmelere sebep olmaktadır. (Durkheim, 1914, s. 163)
It is not without reason, therefore, that man feels himself to be double: he actually is double .In brief, this duality corresponds to the double existence that we lead concurrently; the one purely individual and rooted in our organisms, the other social and nothing but an extension of society (Elementary Forms, [1914] 1973, p. 162).
Burada Durkheim, insanın kendisini double/çift hissettiğini ve aslında çift oldugunu öne sürmektedir. bu durum da aynı anda bu çift olma durumunu gerçekleştirmemize yani organizmamızda yerleşik olan ve tamamen şahsi olan varoluşumuzu; diğer yandan da toplumsal olup, toplumun bir uzantısından öte gidemeyen bir varoluşu tanımlamaktadır.
Bizim salt kişisel yanımız tüm istek ve arzularda bir tatminlik duygusu aramaktadır. bunun sınırı yoktur. insanların bu yönü, Durkheim ın anomie olarak adlandırdıgı bir koşula götürür.
