içersinde bulunduğum hal. çünkü boşluktayım hatta kocaman bir boşluktayım. her şeye ve herkese olan inancımı yitirdim. hevesim de kalmadı. daha önce defalarca kez yaşadım böyle şeyler ama bu kez daha bi ağır sanki. içim mi ölüyor ne?
Hayatın öğrettiği en önemli şey, asla yapamam dayanamam devam edemem dememek olduğuymuş. Çok sevdiğim birisini kaybedince, çok istediğim bir şey olmayınca da hayat devam ediyormuş ve etmek zorundaymış. Yapamam dediğim ne varsa yapabildim, dayanamam dediğim ne varsa dayandım. Ama eksik kaldım mı ? Evet hemde en ala şekilde.
