5 kuruşun varoluşunu anlamlandırmaya çalışırken monoton hayatımızı çıkmazlara sürükleyen dramlardır. Öyle ki 5 kuruşun hiç bir anlamı olmadığını bilmemize rağmen hala darphanelerin basmaya devam ettiği madeni paradır.
Mesela bir alışverişe gittiniz, en sevdiğiniz püskevitinizi, çikolatanızı ne varsa aldınız. Ve çıkan fiyat 9.95 Sizde usulca cebinizden 10 TL çıkarttınız. Eğer 5 kuruşu beklerseniz "Aça bak 5 kuruşu bekliyor kodumun züğürdü." olursunuz. Eğer almadan giderseniz "Artiste bak, üstünü almadan gidiyor." olursunuz. Öyle ki bu drama şahit olan nice vatandaşımız, bu psikososyal baskıyı görmüş ve yutmuştur. Yazıktır.
belki yaşınız on sekizdir ve gençliğinizin ilk demlerinde bir yoldaş arıyorsunuzdur. belki yaşınız otuzdur, hayatınızı paylaşabileceğiniz, sabahın gecesini arıyorsunuzdur. belki yaşınız altmış beştir, etrafınızda azalan insanlardan dolayı yalnızlığa her gün bir adım daha yaklaşıyor, bu arayışla da kaçmaya çalışıyorsunuzdur. yaşınız kaç olursa olsun hep aradığımız bir dost vardır hayatta.
bi bakarsın kağıt ve kalem formunda çıkar karşına. bazen bir köpek. bazen bir çocuk. bazen bir çiçek. "bazen" diye uzayıp gider bu liste.
işte on sekiz yaşında olan ben, 28 Haziran 2015 Pazar günü, arayışımın içinde kaybolduğumu görüyorum. hansel ve gratel ormandan eve dönmek için ekmek parçaları bırakmıştı, hatırlarsınız. ben bu arayıştayken, geride bıraktığım ekmek parçalarını körpe kaderin yediğini görüyorum. neyi özlediğimi hatırlamadan, bir şeylere özlem duyduğumu, bedensel aktivitemin her gün daha da pasifleştiğini, mentalitemin durağan sahillerinde kim olduğumu anımsamaya çalıştığımı fark ediyorum.
"Güneşin doğuşunu televizyonda izlemek ile güneşin doğuşuna bizzat şahit olmak aynı şeyler değildir."
Hayatım boyunca her bir olguyu yani "aranan arkadaş" 'ı televizyondan izlercesine yaşadığımı fark ettiğim gün, bugün. artık kendimi bir insanda, bir objede, bir canlı da aramaktan vazgeçiyorum. bunu burada yazma nedenimi sorgulayabilirsiniz, bilirsiniz hayatınızda ki önemli kararlı paylaştığınız değerli insanlar vardır. aranan dostu bulamadığım için, ona bunları anlatamam. bulsaydım da anlatmama gerek kalmazdı, garip bir paradoks işte.
tanım (forum kurallarına göre gerekli) : insanın aradığı, arkadaşlık ilişkileri yürütebileceği şahsiyet veyahut objeler.
abd halkı polise gaz ve plastik mermi ile saldırıyor. bir çocuk başında plastik mermi ile vuruldu. varya kesin ayaklanma çıkacak. zaten zenciler bi ayaklansa tamam zaten. 1 zenci 3 beyaza denk gelir. amerika'yı zenciler ele geçirirse muhteşem bir kaos çıkar, bizde fırsat bu fırsat deriz israil'e gideriz. dönüşte de suriye'yi alırız. o kadar gitmişken mısır'ı da alalım da petrollerini kullanalım. bir kaç tane de ada falan almak lazım, bildiğiniz adası güzel ülke varsa söyleyin. *
eski bir rap dinleyicisi olarak her ne kadar t-rap üyeleri, norm ender'e yeni yetme bebe muamelesi yapsa da türkiye'de en zekice sözleri yazan, özellikle de en iyi dissleri yazan (kanaatimce) kişidir. en iyi diss demişken, şu sözleri hala kulağımda çınlamaktadır:
"Üsküdar mı lan biraz akıllanın
O merdivenlede sikime tırmanın
Dikine gidiyorum önüme çıkmayın
Rapçi sikiyorum varsa göt kayın"
efendim 10 ağustos 2014'ün sabah saat 08:00'dan beri sol frame'de gördüğümüz alaycı, saygısız insanların birbirlerini içerlediği, alaylar ettiği sözlük ortamına anlık olarak attığım bakıştır. iktidarın son günler kızışmasın, halk birbirine düşmesin diye rtük tarafından siyasi propaganda, reklam ve içerikleri bile engellenmiş durumda iken herkesin siyasi örgütünü savunması ve bunu yaparken başka insanların değerlerine küfür etmesini onursuzca buluyorum. arkadaşım, siyaset gök kuşağı gibidir, çeşit çeşit renkleri vardır. her bir renk, gök kuşağının ayrı bir bütünüdür. bu kin, bu nefret niye? sandık başında oyunu kullan ve bitsin. ancak, çağdaş ve aydın insanlarımız (!) sandık muhabbetlerinden artık gına getirmiş durumda. -ha ben kimseye siyaset konuşmayın demiyorum. ama ettiğiniz hakaret içerikli söylem ve küfürler gerçekten sözlük ortamının kalitelisini düşürüyor.
bir keresinde şükela'ya tıkladığımda, bir silik sözlük yazarı tarafından yazılmış (yazar kız) entry görmüştüm. başlık ve entry şöyle
sözlük yazarlarının itirafları:
entry: kavunlu sakız yedim.
merak ettim, gerçekten bu kadar + gerçek olabilir mi diye, geçtim aynı başlığa aynı entry'i yazdım. 5 dakika da 16 eksi yedim. işte o gün anladım, bu uludağ ahalisi çok garip.
öncelikle amacım troll'lük falan değil, tamamen sitem etmektir.
yüce yaradanı (bkz: anal ne kadar günah)gibi başlıkta yargılayan kesime sormak istediğim sorudur. peki üç kadın ile evlenmek, hepsi ile cinsel ilişkiye girmek, her bir kadının onurunu başka bir kadın ile kırmak ne kadar günahtır?
edit: çok eşlilik dinimize göre normalmiş. gelsin eksiler heheeyt.
gülşen, hande yener, murat dalkılıç gibi pop kültürüne entegre ettikleri yapmacık sözlerden, duygusuz sözlerden arınmış insanların rock'u tercih etmesi ile başlayan süreçtir. siyah giyindiğin içinde, garipsenirsin ön yargılara maruz kalırsın. saçlarını uzatırsın kız olursun, gay olursun, travesti olursun. metallica, manowar, slayer dinlersin nasıl olur bilmem ama satanist olursun.
hatta geçersin, "rock dinler misin?" diye sorarsın sıra arkadaşına.
"evet!" yanıtını alınca meraklanırsın, devam edersin soru sormaya.
"ne dinlersin?"
"şebnem ferah, duman, teoman."
türkiye'de rock dinlediğini iddia deden insanların daha pentagram gibi efsane bir grubu bilmediğini fark edersin.
hatta yeri gelir, "vay satanist" diye dayak yersin sırf brutal bir nakarata eşlik ettiğin için.
sen dışlanırsın, sırf popüler kültürüm bir parçası olmadın diye.
Çok iyi hatırlıyorum, üzerinde kuru kafaların olduğu deri bir bilekliğim vardı.
dersanedeyiz tabi.
hoca bilekliğimi gördü,
"buraya gel bakayım." dedi.
gittim.
"bilekliğini bana ver bakayım." dedi.
"neden?" dedim.
"ver." dedi, bağırarak.
verdim. olduğu gibi çöpe attı.
üzüldüm ama gıkımı çıkartamadım. bağırarak "bir daha bu tarz şeylerle bu sınıfa girersen, bozuşuruz." dedi.
tabi çocukluğumdan beri inatçıyım o zamanlar sanırım 14 yaşındayım.
gittim aldım çöpten bilekliği,
çektim siyah tişörtümü, üzerinde "i will kill you" yazıyor.
sınıfa girdim. 5 dakika sonra güler bir suratla hoca girdi.
beni görünce, suratı asıldı birden. beni tahtanın önüne çıkarıp, yoklamayı aldı.
benim adım gelince "burada" dedim ancak beni takmadı bile.
sonra, herkesin gözünün önünde "demek bana meydan okuyorsun." dedi.
beni herkesin gözünün önünde bi ton aşağıladı, "senin gibiler şöyledir böyledir. bir bok değilsin falan." diye. -sustum.
ama işin dozu kaçtıkça benimde sabrım taşıyordu.
en sonunda, "dersanedeyiz lan! neyine güveniyorsun sen?" diye suratına bağırdım.
kolumdan tuttu zorla müdürün odasına götürdü adi herif.
müdürle bir şeyler konuştular, annemi babamı çağırdılar.
dersane sözleşmesini fes edip beni dersaneden attılar.
özetle efendim, türkiye'de siyahı benimsemek böylesi körpe sonuçlar doğurabiliyor. ama hala, seve seve metallica'da dinliyorum. cem karaca'da.
sözlerime hayko cepkin'in sözü ile son vermek istiyorum.
"ben gözümü siyaha boyadım diye beni eleştirdiler,
ya kalbini siyaha boyayanlara ne demeli?"
edit: bu enty'i eksileyen insanların bile, bahsettiğim kesime dahil olduğu gerçeği ile yaşıyorum. siktir et (gelsin eksiler.)
