müttefik hayaller peşindeydik hep.
o kadar bağdaşık olması da saçma bence,
ne kazandırdı ki birbirine kenetli rüyalar ikimize de?
kaybettiğimiz şeyler neler diyede düşünmedik hiç.
bekledik,
birisi üzerimize şiir yazsın diye.
nihayete de erdi bu bekleyiş yazıyor işte bir kalem,
herşeyi mi bilmem.
bilmem deme,
bu bilmemciliğin en kötüsü sensin.
yaşamışsındır herşeyi sapına kadar.
yaşamadınsa,
kaçınılmaz gerekliliklerin canavarı var sende.
takmalıyız buna,irdelemeliyiz,
çözmeliyiz sonunda.
sonu olmadı mı,
beğeniriz kendimize nöroloji hastalıkları rehberinden bir şizofreni hikayesi
ve uyarlarız hayatımıza.
kaçınmayız,
hissederiz tümüyle.
böylece birleştiririz hayallerimizi o buğulu yerde.
uçurtmayı vurmasınlarda ki rolüyle,gelecekte iyi bir sinema oyuncusu olacağının sinyallerini veren ve zeki demirkubuz filmeleri ile bunun altını bir kez daha çizen sinema oyuncusu.
geziler dahil okulun yaptığı hiçbir etkinliğe katılmayan, kendini böyle yerlerde kısıtlanıyormuş gibi hisseden ve bu hissiyatla-öfkeyle-törene katılmayan öğrenciler... (bkz: hepiciği anarşik bunların)
