bu sözlüğe girdiğimden beri çok fikir alışverişi yaptım. çok orijinal insanlarla tanıştım. çok kavga ettim çok kırıldım ve yine yine geldim. bana katlanan herkese teşekkür ederim. biliyorum çekilmez bir tipim. gerçekte tanısanız da sevmezsiniz ama bunları tüm saf duygularımla yazıyorum ihtiyar heyeti.
tabii ki sevmediğim durumları atlıyorum çünkü mutlu olduğum ve bilgi edindiğim anları hatırlamak isterim.
bu sözlükte yazdığım şu 3 ay boyunca çok çaylaklığa düşürüldüm. bu biraz üzücüydü moderatörlerden nefret ederim ama sabırlarını takdir ettiğim kişirlerdir.
sözlük serüvenimde sevdiğim birini toprağa verdim, sinir krizi ve birçok hastalığa düştüm, antidepresanlara başladım. ailemle ve sevebileceklerimle tartıştım. yardımlar aldım. sonuna kadar ayakta durmaya çalıştım. tüm kırdıklarımdan sözlükte ve gerçekte herkesten özür diliyorum. o kadar yalnızım ki bunları bile sözlüğe yazıyorum. şu an ne yaptığımı da tam olarak bilmiyorum.
tabii ki gidince de sadece gitmiş olmayacağım. kendime yıllardır verdiğim sözleri tutma vaktinin geldiğinin habercisidir.
hangi insanın hayatımdaki önemini belirleyeceğim.
sosyal aktivielerimi düzenleyeceğim.
sağlığıma dikkat edeceğim.
hiçbir geri dönüşün imkansız olmadığına inanırım. onun için de sadece nefes almak yeterliymiş bunu anladım.
şimdi ise motive olmaya ihtiyacım var. dedim ya nefes almak yetiyor bunun için. bazılarımız bunu hissedemiyor ben ise bu günlerden iliklerime kadar hissettim.
ve tabii ki bunu okuyan herkese gelecek aşılamaya geldim. ne haddime ama bir ruha bile dokunsam yeter benim için. 1 yılın bile kaybının çok önemli olduğunu çok acı tecrübe ettim.
eğer bunu okuyup ne diyor bu diyip siniriniz bozuluyorsa sakin olun acındırma veya ağlamaya gelmedim. zaten bunu sözlükte yapsam ne yapmasam ne? zaten hesap kapanmış olacak.
neyse geçelim bu konuları.
kendime verdiğim sözleri tutunca bu yazdıklarıma bakıp sözlüğü hatırlayacağım. dediğim gibi sözlükte yazdıklarım geçmişimin müzesidir.
kimileri bir kadına bir erkeğe veya bir nesneye aşık olur ben ise çalışmaya aşık oldum. o yüzden hep yalnız kaldım. biliyorum biliyorum benim gibi insanlar var. umutsuz vaka diyenler var ama bana bakıp umutlarını yitirmelerini istemem o yüzden bu yakarışlarım. son yakarışım.
yıllar sonraki ben ve siz gülerek iyi ki devam etmişim diyebilmeniz dileğiyle.
