izmir'de bir barda dinlediğim, üçten fazla dil bilen, yurtdışı eğitimli ender genç sanatçılardan. anaokul mezunu kekoları dinleyeceğimize biraz da bu kadife seslere kulak vermek gerek.
yaz aylarıda ortaya çıkan mahalle kültürü örneklerindendir. genellikle şehir dışına çıkıp piknik yapacak parası/arabası olmayan insanların başvurduğu yöntemdir balkonda mangal yakmak. maddi imkansızlıklar yüzünden yapılan bu keyfe pek ses çıkartılmaması lazımdır, her ne kadar koca mahalleyi bir duman ve et kokusu kaplasa da.
ilkel bir davranış biçimi olmasından çok, gariptir de.
ne bileyim, mangal denince, insanın aklına doğa, yeşillik, manzara, haftasonu, şehirdışı, dostlar ve içki gelir. bunlar yoksa ne b.ka yarar ki olmayan mangal keyfi?
