universite zamanları genc ve ulaşılamaz erkek triplerindeydım. tabi bir de özgüven var neyse bir kız vardı ne zaman kendimi kötü hissetsen ne zaman ıcsem arayıp ıcımı doktugum bir kız. bu hayatta beni kimse sevmez derken o severdı ben anlamak ıstemezdım yasım genc daha universitenın baslarındayız tabi hayalimızdekı ask sık dıye karsımıza cıkacak buna da ınanmısız. bi ıyı bi kötu kızla ıstediğim zaman konusuyorum nasıl bir egoysa artık. kız da bana karsı hep bi kosulsuz kabul. derken okul bitti ıssız kaldım kafam ıyıce bozuk tabi sinirimı de birinden cıkarmam lazım; neyse saydım bir gun buna benden bir sey bekleme senınle sevgili olacagımı mı sandın falan. ( yazarken tıksındım la kendımden ergenliğin dibine vurmusum) biz bunla baya görusmedık tabi ama merak ediyorum napiıyor, özlemşimde bana iyi gelen yanlarını aradım bir gun telefonu kapalı, sosyal medya da aradım hesabı kapalı , ınst bakayım dedım ohh görunce bir rahatladım tamam dedım konusur eskısı gibi olurum onunla. oyle olmadı ama evlenmıs yıne ıyı, kibar konustu benımle ama mesafeliydı cumlelerı ve o artık baskasınındı...
