çeşitli sebeplerden dolayı sandığa gitmeyen üniversiteli gençleri oy vermeye teşvik etmeyi amaçlayan ege üniversitesi sosyal araştırmalar topluluğu'nun başlattığı projedir. yakın zamanda kampanya çalışmalarına başlanacak ve her seçim öncesi uygulanacak olan projedir.
ateistin yoğun atakları karşısında bunalan islamcı gencin bilime saldırması ile cevap alacağı kişidir.
ateist sürekli islama saldırır. bir müslüman (!) teröristi örnek gösterir.
islamcı da cevap verir : "gerçek islam bu değil!"
islamcı da ateiste saldırmaya kalkar. ancak mantıklı bir şey gelir aklına. bilim sayesinde atom bombasının üretildiğini, nükleer, kimyasal silahların yaratıldığını söyler. bilim üstünden yürür.
ve ateist arkadaş da cevap verir : "gerçek bilim bu değil!"
aslında bu iki grup da iyi insanlardan oluşur. bu iki grup da ülkesini sever, milletini sever. ancak birbirlerini anlama yolunu seçmezler.
daima anlaşamaz taraflar olarak kalmaya çalışırlar. birbirlerinin inançlarına veya inançsızlığına saygı göstermezler.
yapmayın gençler! bırakın kim ateist oluyorsa olsun, bırakın kim müslüman, kim budist oluyorsa olsun!
önemli olan insan olmaktır, vicdan sahibi olmaktır.
papa'nın charlie hebdo dergisine yapılan saldırıyı değerlendirirken kullandığı cümlelerden biridir. çok doğru tespitlerde bulunmuştur. hem tanrı adına insan öldürmenin sapkınlık olduğunu hem de düşünce özgürlüğünün arkasına sığınarak kutsallara hakaret edilmemesi gerektiğini belirmiştir. hristiyan olmak güzel gözüküyor. cezbetti beni.
neymiş efendim kafa kesme sahneleri rahatsız etmişmiş. dizilerdeki sevişme sahnelerini çocuklar için zararlı bulmuyorsun ama. ne garip adamsın sen türk insanı?
avrupa'da ve amerika birleşik devletlerinde fazlasıyla mevcut olan islamofobi, türkiye'de de azımsanamayacak kadar fazla taraftara sahiptir.
bunun nedenlerine inersek kutuplara ayrılmış bir millet olduğumuz gerçeği ortaya çıkar. özellikle siyasal ve dini alanda kutuplara ayrılmamız romantik bir millet olmamızdan kaynaklanır. romantik olmamız bir şeyin ya tamamen kötü olduğunu ya da tamamen kötü olduğunu düşünmemize sebep açar. yeşilçam filmlerindeki gibiyiz. doğal olarak karşımızda iki siyasal veya dini görüş varsa bir tarafı seçip öbür tarafı kendimize düşman belleriz.
romantik düşünür, romantik yorumlarız. empati kurmayı beceremeyiz. solcular, sağcılar tarafından din düşmanı ilan edilir. sağcılar da solcular tarafından gerici. biri dini sırf savunmak için savunur. öbürü de dine sırf saldırmak için saldırır. doğal olarak ortaya iki saçma grup çıkar. din düşmanları (!) ve din mücahitleri (!) . bu diğer alanlarda da böyledir. futbol takımı tutarken öbür takımlardan nefret ederiz. rakip takıma, futbolcularına ana-avrat söveriz. romantik insanlarızdır çünkü. ölçü nedir bilmeyiz. birisi ile hiç aramız bozulmayacakmış gibi çok severiz, sevmediğimizden ise her an aramızda bir fırtına kopacakmış gibi nefret ederiz.
örneklerden yola çıktığımızda bu ülkede neden bir çok islamofobi taraftarı olduğunu anlayabiliriz.
ülkede islama tıpkı tipik bir islam düşmanı abdli/avrupalı gibi bakanları görmekteyiz. islam'ı doğru din olarak görmüyorlar, bütün sıkıntıların sebebini islam'a bağlıyorlar.
doğal olarak ortaya şu soru çıkıyor : "din ve vicdan özgürlüğü masal mı?" , "inançlara hakaret serbest mi?" .
ister ateist olun, ister deist, ister agnostik, ister başka bir dinin mensubu. eğer diğer inançlara saygı göstermezseniz, kendi inancınıza saygı beklemeye hakkını yoktur.
bu hem müslümanlar için hem de diğer bütün inançların mensupları için geçerlidir. doğal olarak türkiye'de islamofobinin ruhlarına işlediği arkadaşlar bunları göz ardı etmemelidirler.
uludağ sözlükte bulunan gericilerden pek de bir farkı olmayanlardır. ikisi de birbirinin inancına hakaret eder. ikisi de birbirinin inancına saygı duymaz. ikisi de birbirini düşman olarak görür.
