ben. ki o benden ayrılıdğında onun beni reddettiği gibi reddetmeyi, kısacası ayrılınca bir kız senden yapılması gerkeen her şeyi bildiğim hâlde aşkta gurur yapmayı, kendi egonu yerlere sermeyip bir zavallı gibi gözükmemekten nefret ettiğim için ağldaım, aradım, mesaj attım, umrsadım, onu sevdiğimi söyledim. Bunu kendim için yaptım, yaptıkça benden uzaklaşacaığını biliyordum, onu reddettiğimde, ona karşı güçlü olup umursamadığımda bana geri dönmeisni istemiyordum, bu şekilde geri dönecekse dönmesin diyordum. Kısacası kendine güvenmeyi sevmiyordum çünkü eğer aşk varsa ayrılık da imkansız olduğu için benim düşünce sistemimde bir kız benden ayrılırsa böyle bir şeyi yok saymakla tepkimi koyardım, koydum da. Sevgiliyken nasıl konuşuyorsam ayrıldığında da konuşmaya deva mettim çünkü ayrılıklardan nefret ederim ve gereksiz bulurum. Seven iki insan ayrılmaz arkadaş, yok annem şöyle diyor babam şöyle diyor, ondan önemli bir şey yoktur dünyada ve ayrılığın hiçbir haklı sebebi olamaz. Eğer annen ölecekse onunla birlikte olduğunda ölecektir, hiçbir sebep seni ondan vazgeçiremez, eğer yanlışlıkla bir suça karıştıysa sen de gider birini öldürür aynı hapishanede yaşarsın onunla bahane yok. Herkesi arkana alır her şeyini kaybetmeyi göze alırsın.
Bu paraya sahip olduğunda insanlığı unutup, sadece harcama yoluna giderek kapitalizme katkı yaparak hayatını yaşayabilirsin. Böyle bir durumda paraya hükmetmene de gerek kalmaz, paraya hükmetmeye, paranı artırmaya çalışmayı zaman kaybı görecek kadar zevkine düşkün olmayı seçebilirsin.
insanın kendi olmasının önüne geçtiğini düşündüğüm için hiç haz etmediğim bir şeydir. Grup içinde kendine verilecek rolleri yerine getirmek olarak tanımladığımızda, örf, adet, geleneklere itaat etmeyi göz önüne aldığımızda asosyallik denilen şey kulağa çok daha çok geliyor. Fakat asosyal olduğunda insanlar tarafından olumlu tepkiler alamazsın
seçilmiş kişi olmadığın sürece olması gereken şeydir.
-dir li,-dır lı cümleleri bana yazdıracak olan başlıktır cümlesini yazdıktan sonra artık kendimi bir sözlük yazarı olarak hissetmemi sağlayan şeydir aynı zamanda
para olmadan mutlu olamazsın ama mutlu olmak için sadece para yetmez. hani mutlu olabilmen için bile önce paranın olması gerekir bu dingil sistemde. meselâ kolunu bacağını makineye kaptırmak arkadaş kaybetmekten daha tercih edilesidir tıpkı arkadaşını kaybedeceğine paranı kaybetmek istemen gibi fakat arkadaşın olması için paran olmalıdır. sosyallik denilen zırva tamamen para ile alâkalıdır fakat bir yandan evsiz insanların arkadaşlarının olup olmadığını düşünmüyor da değilim. Mutlu olmak için gereken sekiz maddeden sadece birisi insanlara bağlı bu yüzden sadece para yeterli değil, ki bu durumu iyi hissetmek ile karıştırmıyorsam. ruh halinin iyi olmasını mutlu olmak ile aynı kabul ederek bunları söylüyorum. misal, insanın açlıktan kıvrandığı sırada ruh halinin pek de iyi olmadığı kanaatindeyim, mutlu olabilir mi olmaz mı bence olmazdan yola çıkarak da bunları yazıyorum
Işık Abla'ya göre babaların günahlarının çocukları lanetlediğini hesaplayacak olursak hepimizin Hz. Adem'in günahını çektiğini düşündürüyor bana bu başlık
yazıya küçük harfle başlamak zorunda olup büyük harfle yazmayı arzuladığım için hayatta, neden yaşadığımı bilmeden öfkeli olmayı seçmekten başka bir çare bulamayışıma karşılık gelen cümle.
-öfkeliyim tabii insanların karşısına mutlu çıkmak, onları mutlu etmek istiyorum
