elmas yıldırım azerbaycanlıların idade edilmesinden sonra yazdığı dönek kardaş şiiri ile o zaman ki olayı en güzel şekliyle anlatmıştır. yazdığı şiiri o esirlerin bir ağıtıdır.
Azerbaycanın büyük milli şairi Almas Yıldırım, bu olayı;Dönek Kardeş adlı şiirinde şöyle dile getiriyor:
Türk denince özü, sözü mert olur,
Dost deyince ayrılmaz bir fert olur,
Kardeş deyip dara düşsem, sığınsam,
Şimden geru bu bana bir dert olur.
Ben ne diyem bu vefasız dağlara,
Öz kardaşı dönek olan ağlara!
Türk; o Altayların dünkü eri mi?
Yolunda can koydum, verdim serimi,
Düştüğü ağlardan kurtulsun diye,
Serdim ayağına doğma yerimi
Kardaş armağanı, dökülen kanlar,
Bana mükâfat mı giden kurbanlar?
Ben diyorum, Kayıhan;dır soyumuz,
Bir kaynaktan varlığımız, boyumuz,
Dilim dili, yolum yolu, emel bir,
Bir bayrakta, yıldızımız, ay;ımız.
Azerî, Türk, Türkmen; var mı ayrılık,
Nerden doğdu bu imansız gayrılık?
Alnımın yazısı, karadır kara,
Karadan bir mendil yolladım yara,
Yol uzun, el uzak, yetişmez eller,
Türklüğün kanayan kalbini sara.
Felek kıymış beslenen bu dileğe,
Lânet Türk&ü hançerleyen bileğe.
Bir suç mu düşmana göğüs gerdiğim?
Günah mı Türklüğe gönül verdiğim?
Rusların açtığı yaradan derin,
Anayurtta öz kardaştan gördüğüm.
Seslenseydim, ses çıkardı her taştan,
Ne beklersin sağırlaşan bir baştan.
Kaçtır, eli kanlı çıktı oyundan,
Ne bilem, kahpelik varmış soyunda,
Girdiğim öz yurttan döndürülürken,
Kanımın aktığı sınır boyunda
Açan lâlelerden bir çelenk örsem,
Türklük dünyasına armağan versem.
Karakol komutanı genç subay evine döndükten sonra yaşananlara dayanamayıp intihar etmiştir.
Türk Tarihi'nde Türk;ün Türk&#e yaptığı büyük ihanetlerden biri, Azerbaycanlı soydaşlarımızın Boraltan Köprüsünü geçerek Türkiyeye sığınma isteklerini, Türk hükümetinin geri çevirip Ruslara teslim edilmesi olayıdır. Bu olay, tarihin ve Türklüğün bir yüz karası olarak hatıralarda kalmıştır. Çanakkalede düşman askerinin bile yarasını sarmayı şeref bilen, destanlar yazan, çağ açıp çağ kapatan Türk ulusunun vicdanı, şerefi ve soydaşlık bağı, diplomasiye ve bürokrasiye yenik düşmüştür!
1944 yılında Orta Asya, Sovyet Rusya;sı tarafından işgal edilmiş ve komünist sisteme karşı koymak için atılan en ufak adımın bile önüne geçilmek istenmiştir. Bu baskıdan kaçarak kendileri için ;anayurt olarak gördükleri Türkiye’ye sığınmak isteyen 146 tane Azerbaycan Türkü soydaşımız, Iğdır;daki sınır kapısına yakın yerdeki Aras Nehri üzerindeki Boraltan Köprüsü;nü geçmiş ve hürriyete kavuşmanın sevinciyle Türk sınır karakoluna sığınmışlardır.
Bu yıllar Türkiyede ;Milli Şef; * döneminin yaşandığı, ;Türk yurdunda TÜRK;üm demenin suç olduğu; bir dönemdir. 146 tutsak Azerbaycanlı soydaşımızın Türkiye;ye sığındığını duyan Sovyetler hükümeti, bu kişilerin derhal SSCB;ye iadesini istemişlerdir. Türkiye;ye sığınan soydaşlarımız, kuşkusuz kendilerinin azılı Rus askerlerine geri verileceğine olasılık bile vermemektedirler. Çünkü kardeşlerinin, anayurttaki soydaşlarının yanına gelmişler ve kendilerini hiç olmadığı kadar güvende hissetmişlerdir. Fakat Milli Şefin Türklüğe ve Türk;e olan düşmanlığı, burada da devreye girerek akıllarda olmayan olasılığın Türk’ü adeta bir soykırıma sürüklemeye yetmiştir.
Sovyetlerü;den gelen istek üzerine karakoldaki askerler panik içinde Ankara ile temasa geçiyor ve Türkiye
;ye sığınan soydaşlarımızın geri verilip verilmeyeceği ile ilgili bilgi almak istiyor. Hem Türk askerleri hem de sığınan kandaşlarımız öz yurtlarının böyle vatan sevdalısı kardeşlerimize kucak açacağından emin bir şekilde Ankara
;dan gelecek yanıtı bekliyorlar. Ankara&#
;dan gelen yanıt, herkesin tüylerini ürpertiyor:
-
;Esirleri derhal iade edin
;
Bu korkunç yanıt, herkeste bir korku ve şaşkınlık uyandırıyor ve Ankara
nın cevabı tekrar isteniyor. Fakat sonuç aynı: Ülkelerine iade edin
Azerbaycanlı kandaşlarımız bu yanıt karşısında ;Lütfen bizi o azılı düşmanlara teslim etmeyin, bizi siz öldürün. Kendi vatanımızda, kendi bayrağımızın altında ölmüş oluruz deseler de, karakol komutanı içini kan ağlaya ağlaya 146 esir TÜRK’ü yeniden Sovyet Rusya
;sına, Türk&#ün bağımsızlığa hasret kaldığı soysuz yere, teslim etmek zorunda kalıyor. Ruslara zorlukla teslim olan 146 Türk evladı, hemen elleri ayakları bağlanarak oracıkta, Türk askerlerinin gözleri önünde kurşuna dizilerek öldürülüyor!
Tutsak Türklerin kurşuna dizilmeden önce söyledikleri bir ağıt şöyle:
Boraltan bir köprü, aşar geçer Aras
Yuğsan Aras suyuyla, çıkmaz yüzün karası.
Irving Karchmar ın yazdığı hz süleyman ve onun yüzüğünün tılsımını anlatan büyülü bir sufi romanıdır. okunması tavsiye edilir içinde dünyayı sizi bambaşka anlatır kısa ama bir çırpıda okunacak bir kitaptır.
paula coelhonun bir romanı. içinde tüm duyguları bulunabileceği ve bir aşkın yaptırabileceği şeyleri anlatıyor. para zenginlik, ün de olsa aşk olmadığındaki yanlızğı anlatıyor. okunması tavsiye edilir. içindeki hayatlar aslında hiç de yabancı değil.
Nisan saldırıyor üzerime sevgilim.
Nisan çalıyor bütün sözcüklerimi.Yüzünde parlayan güneş bir anda kaçıp,yaşlar boşalıyor gözlerinden.Ben Nisan şaşkınlığında yitiriyorum öykünün geri kalan kısmını...
Nasıl bitiyordu?
iyiler nereye gittiler?
Kadınlar ve çocuklar nasıl kurtulacaklar?
Bir yağmur böylesine nasıl savurabilir insanı?Yağmur değil sevgilim, gözlerinden aktığımdan bu yana darmadağın üstüm başım.Saçlarında biriken kelebek kanatlarınıtalan ettiklerinden bu yana utanç kemiriyor kalbimi.Saçlarını işgal ettiklerinde kaçtığım sokaklarda düşürdüm şahdamarımı.
Şimdi yaşamak, ucuz ekmek kuyruğunda bekleyen bir genç kızın saklamaya çalıştığı yüzüdür!
Şimdi yaşamak,bebeğini terkeden bir kadınıngöğüslerinden akan hüzündür!
Nisan yığılıyor üzerime sevgilim...
Ansızın yağan bir yağmurun, avuçlarından düşen ölü kuşları topluyorum sokak aralarında.Hiç bu kadar kimsesiz olmamıştım.Hiç bu kadar sensizlik akmamıştı damarlarımda.Böylesi bir yoksulluğa düşüşüm ilk kez...
Buralardan git istersen Nisan yüzlü sevgilim.istersen buralardan git.Sana söyleyecek hiç bir şeyim kalmadı.Kaçamak sözlerle gizliyorum utancımı.Kimsesizliğimi kalabalık cümlelerde saklıyorum.Saçlarını işgal ettiklerinden beri yürümüyorum bu sokaklarda.Ölü savaşçıların cesaretinden merhamet dileniyorum.
istersen git ve cesur kalbin ovalarında yürü.cesur bir kalbin sabah rüzgarında saçların dağılsın...
Sana gözlerimde izi kalan son hayallerini vereceğim!
Sana parmak uçlarımda kalan son duamı vereceğim!
Sana kirpiklerimde takılı son bakışlarını vereceğim!
istersen git... ve ben bir Nisan gecesinin acımasızlığında ,asla baştan sona söyleyemediğim bir dağ türküsünün güftelerine bırakayım kendimi.
Nisan yüzlü sevgilim...
Ben bir çay bardağına sığınıyorum şimdilerde...Kahve de oturan yaşlı adamın filtresiz sigarasından yükselen dumana sığınıyorum.Caddenin kenarında bekleşen amelelerin dirsekleri aşınmış berbat renkli ceketlerine mesela...Böylesi küçük, böylesi gözden uzak şeylere sığınıyorum anlayacağın.Savrulan hayatların , kimselerin görmediği küçük ayrıntılarına. Gösterişsiz yaşam öykülerinin korunaklı yalnızlığına bırakıyorum kendimi...
Konuşmak yaralarımı acıtıyor.
Konuşmak bir ip gibi boynuma dolanıyor.Dilim dolanıyor bu sıralar.Sana söyleyecek bir şeyim kalmadı...
Aylardan NiSAN...
Dışarda deli gibi bir yağmur,hazırlıksız yakalıyor herkesi.
Beklenmedik bir rüzgar sürüklüyor ne varsa önünde.
Ben bir rüzgarda sürükleniyorum.
Konuşmak yoruyor...
Dışarda yağmur var ve gitmek için iyi bir gün.
Yağmur var ve her şeyi gizlemek için iyi bir gün.
Nisan üzerime yığılıyor sevgilim.
Ben...
Veda etmeye çalışıyorum...
Hepsi bu...
seviyorum" diyorsun...
kirilmis bir kalbin,yok olmus umutlarin ardindan \"seviyorum\" diyorsun.
atip beni karanligin ucsuz bucaksiz sonsuzluguna,caresizce cirpinislarimi görmezden gelip,dilinden dökülen o aci sözlerini duymazdan gelip,hicbirsey olmamis gibi karsima cikip \"seviyorum\" diyorsun.
daha dün kolumdan tutup kurta kusa meydan verircesine beni caresizlige,karanliga atan SEN degilmiydin ?
ne cabuk unuttun,bir bebek kadar masumluguna inandigim o gözlerin bana kustugu nefreti ? hemde hic sebepsizce !
simdi üstüme bir cig gibi yigdigin bu acilari hic yasatmamis sayip \"seviyorum\" diyorsun.
ben unutmadim,geceler boyu pencerelerde seni beklemelerimi belki gelirsin diye.
her günesin dogusunda tanriya el acip yalvarmalarimi seni bana yazsin diye.
en kuytu cikmazlarda sana gelen yolu aradim.
tam \"buldum\" derken,SENI kaybettim her defasinda.
hatirliyormusun ?
boynuna sarilip,dizlerine kapanip \"gitme\" diye aglayislarimi ?
birzamanlar dört duvar odalarin kapilarini kilitlerdim gitmeyesin diye.
simdi ise kalbimin kapisini kilitledim,biraktigin harabeyi görmeyesin ve sende sonra kimse giremesin diye.
her ne kadar ugruna ölümlerden dönüp ömrümü yoluna hice saydiysamda,bu sevgimi sana anlatamadim.
ve görülen oki,sen beni hic anlamamis hic taniyamamissin !
simdi bana \"seviyorum\" diyorsun.
hakkimdaki düsüncelerin med ve cesir sekli almis isik hiziyla degisirken,
ben elden giden ömrüme aglayip,sen ellerle sevisirken,
hicbirsey olmamis gibi karsima cikip \"seviyorum\" diyorsun...
her defasinda bin parcaya böldügün kalbimin hangi kösesine haykiriyorsun bu kelimeyi ?
benden caldigin hayallerlemi süslüyorsun gelecegini ?
birzamanlar \"duygu sömürüsü yapma\" diye bana kizardin,
simdi sende bosa harcama gözyaslarini !...
Çok gezdiğinde mi
Çok gördüğünde mi
Çok bildiğinde mi ?...
Çok ünlü, çok zengin olduğunda mı; çok sevildiğinde mi ?...
Yoksa bunların hepsi bir kenara ADAM GiBi SEVDiĞiNDE mi ?!...
Varlığın sırları saklı, benden;
Bir düğüm ki ne sen çözebilirsin, ne ben.
Bizimki perde arkasında dedi-kodu:
Bir indi mi perde, ne sen kalırsın, ne ben.
Kar Yağar Alçaklare ile Rumeliden başlayan, Hindistan'da son bulan bir yolculuğa çıkarır bizleri.. http://www.facebook.com/p...1588497752&comments=1
bambaşka diyarlara götürdinleyen herkesi iyi yolculuklar.
--spoiler--
13 yaşındaki Amy Alden, annesinin ölümünden sonra babası ile yaşamaya başlar. Bir gün Amy ormanda yumurtalar bulur. Onları eve götürür ve bir kuluçka hazırlar. Bir süre sonra yumurtalar kırılır ve minik kazlar ortaya çıkar. Ancak, kış geldiğinde kazların annelerini takip ederek, güneye uçmaları gerekmektedir.
--spoiler--
sevgiyle herşeyin başarabileceğini anlatan film de çokgüzel manzaralr yer almaktadır. konusu ve görüntüleriyle büyülü bir filmdir. sadece sevgiyle akıl alamayacak işler dahi gerçekleşebilir.
vay vay sevdin onu vay vay sevdin onu
sevmesen ölürdün sevdin onu öldün sevmesen ölürdün ama sevdin gene öldün
harıka bir ezgi nin günlüğü şarkılarındandır eğlenceli müziğle kalbini sızlatır.
günümüz insanı küresel ısınma için aslında biliçli mi biz sürekli onara dikkat çekiyoruz peki ya çoçuklar onların ne yapılabilir. tabi ki onlar için de bu konuya dikket çekilmeli çünkü gelecein en büyük potansiyeli onlarada onların dilinden vasat halimiz onlara nasıl bir gelecek bıraktığımızı anlatmalıyız.
En güzel günlerimin
üç mel'un adamı var:
Ben sokakta rastlasam bile tanımayım diye
en güzel günlerimin bu üç mel'un adamını
yer yer tırnaklarımla kazıdım
hatıralarımın camını..
En güzel günlerimin
üç mel'un adamı var:
Biri sensin,
biri o,
biri ötekisi..
Düşmanımdır ikisi..
Sana gelince...
Yazıyorsun..
Okuyorum..
Kanlı bıçaklı düşmanım bile olsa,
insanın
bu rütbe alçalabilmesinden korkuyorum..
Ne yazık!..
Ne kadar
beraber geçmiş günlerimiz var;
senin
ve benim
en güzel günlerimiz..
Kalbimin kanıyla götüreceğim
ebediyete
ben o günleri..
Sana gelince, sen o günleri -
kendi oğluyla yatan,
kızlarının körpe etini satan
bir ana gibi satıyorsun!.
Satıyorsun:
günde on kaat,
bir çift rugan pabuç,
sıcak bir döşek
ve üç yüz papellik rahat
için...
En güzel günlerimin
üç mel'un adamı var:
Biri sensin,
Biri o,
biri ötekisi...
Kanlı bıçaklı düşmanımdır ikisi...
Sana gelince...
Ne ben Sezarım,
Ne de sen Brütüssün...
Ne ben sana kızarım
ne de zatın zahmet edip bana küssün..
Artık seninle biz,
düşman bile değiliz..
mutlu mutlu el ele tutuşarak gezen insanlar görüyorum çevremde hayaller kuruyorlar birlikte bir kaçı çok yakın arkadaşlarım anlatıyorlar ilişkilerini onların anlattıklarını kafamla tastikliyorum peki ama yüreğim?
yüreğim her defasında kendi yaşanmışlıklarıma götürüyor beni onlar gibi bende hayal kurardım , onsuz yaşayabileceğime inanmıyordum, beni sevdiğine o kadar emindim ki gitmek kelimesi sanırım ilişkimiz için kullanabileceğim en sn kelimeydi onlar gibi. peki ya ne oldu hayallerime hani umutlarım vardı nerdeler en önemlisi sen nerdesin? kiminlesin şimdi,hayal kuruyor musun sende? yoksa sonu bizi bile şaşırtan ilişkimizden sonra sende mi yitirdin düşlerini? herşey bitiyor diye mi başlıyorsun her bir güne. çevrende ki mutlu hayatları kıskanıyor bir yandan onlara acıyor diğer yandan da belki diyor musun? bitti dediğin günden beri soruyorum bunları hergün bazen cevaplarım beni bile şaşırtacak derece acı oluyor ama cevapları ne olursa olsun her aşk ayrılığa mahkumdur. yaşarken bunu görmek istimeyiz sona yaklaştıkça hatırlar ve olabildiğe kaçarız ama hayat bu tökezletme ustadır.
kısacık bir an onu andığınız ve zamanın bir süreliğine durduğu bir andan gözlerinin karşınıza gelip durduğu gözyaşlarınızın nasılda geldiğini anlamadığınız bir anda sızılar yüreğiniz anılara dinmek istersiniz bir an bile olsa yeniden dokunmak istersiniz ona sadece anlıktır bunlar zaman kaldığı yerden devam eder acınız hala kanar gider içinizdeki sızı biraz olsun hafifler nefes alıp vermeleriniz normalleşir.
bazen hiç olmadık anda özlenen kişiye söylenen sözdür. içinde ki özlem duygusu birden cümle kurmaya başlar ve bi an gözleriniz dolar aniden dudaklarınızdan dökülüverir nerdedir şimdi kiminle beni hatılıyor mudur ki diye sorasınız kendinize neden sonra son sözleri gelir sizi komik duruma düşürdüğü telefon konuşmanızda ki soğuk cümlelerini hatılarsınız ve birden nerde kiminle olursa olsun beni düşünmediği aşikar deyip daha bi hüzün kaplar içiniz o gece ondan sonra ki tüm günler hep bi burukluklu geçer.
sorular soruları kovalarken akrepe yelkovan sana inat ilerlemezken hep sorulur bu soru cevapları hep bilinen ama yine de sorulan sorulardır. aşktır işte bu zamansız gelir hep zamansız terk edip gider sonunda elinde hep bir kalp ağrısı kalır ve sorular şimdi nerdedir acaba kiminle?
sen bu gece terk ederken bu şehri arkanda bıraktıklarını bir tekmeyle yok sayarken neden sever hala bu şehir hala her yüzde seni arar her seste seni duyar neden?
cevaplar açık sen bu şehri terk ederken arkadandakileri yok sayarken sen sırf burada yaşadığın için sevecek bu kent seni...
dokunduğumdan uzak kokladıgımdan tatsız
artık yabancısın
karanlık ve dipsiz kuyularla dolu dünya
sevgilim
tutun bıze dusneyelim
dokundugumdan uzak kokladıgımdan tatsız
artık yabancısın
karanlık ve dipsiz kuyularla dolu dünya
sevgilim
ve ben artık gıtmeliyim
bu bir veda degil sevgilim
kaçırma gözlerini zamandan
ne son ne de başlangıç yaşadığımız
karımız olsun bize kalanlar
bu bir veda degil sevgilim
kaçırma gözlerini zamandan
ne son ne de başlangıç yaşadığımız
karımız olsun bize kalanlar
özgür çevik şarkısıdır.hafif bir müzikle gayet hoş şarkıdır.
karanlık gecelerde bazen fısıltı halinde kendinize itiraf etmektir. birşeyi değiştirmeyeceğini bilirsiniz ama yine de onu özlersiniz,istersiniz. eski resimlere bakarsınız mutlu anlarınıza geri gelsin istersiniz bir damla yaş süzülür sigaranın dumanın der kandırısınız ama siz o bırakıp giden için ağlarsınız kabul etmesenizde.
nilüferin bi bilseydi şarkısında ki en dokunaklı bölüm. oradaki vurgu insanı gerçekten acıtıyor. bazen sadece iki kelime yetiyor birşeyleri hatırlatmaya.
o gün ki mesajından sonra çok düşünmüştüm ne kadar üzmüş olursa ol bir şansı hakkediyordun yne kıyamamıştım sana o gün arkadaşlarla toplanıp birde onlara danışmak istedim olaylara dışardan bakmalıydım birde konuyu senden açtım tabi önce hemen dalmadım konuya sonra arkadaşım üzüleceksin biliyorum ama o eski kız arkadaşına dönmüş dedi şaşırdım hangine ve ne zaman diye sordum cevabı o an yıktı orada anlatamadım onlara neden bu kadar salağım diye suçladım kendimi sana nasıl inanmıştım yeniden ve sen bana bu kadar da mı değer vermemiştin. ve şimdi insanlara bir daha nasıl güvenirdim?
umutsuzca uyudum o gün yine beklemiyordum telefonunu mesaj atmış bende cevap vermeyince aramıştın saat 4dü ilk önce çalan müzikten tanıdım sesini ihtimal vermedin baktım sen arıyordun adın yazıyordu sersemledim açtım ürkek bir sesle sendin o sesti aylarca duymak için çırpınmıştım hergün belki arar diye saatlerce beklemiştim ama işte bugün arıyordun belki sende özlemiştin beni pişman olmuştun sende unutmamıştın anılaarı aramıştın seninde sesin ürkekti korkuyordun efendim dedim nasılsın diye karşılık verdin iyiyim dedim ama iyi değildim senden sonra iyi olmamıştım ki seninle son kez konuşmak istiyorum dedin son kez neydi zaten son kez konuşmamış mıydık bitsin dememiş miydin ama sana diyemedim bunları tamam dedim başka ne diyebilirdim buluştuk konuştuk yine aynı şeyleri ama umutla beklediğim sen değildin sanki giderken kırıp gitmiştin beni affedemiyordum bir daha gitmeyeceğim derken inanmadım nasıl inanırdım en zor zamanımda gitmiştin ne zor zamanlar yaşamıştım bir ay yalnız başıma yaşadım senin olmadığın o şehirde her yeri gezdim sanki sokaklarda hala seninle geziyor gibi her akşam sana içiyordum tesellileri kabul etmiyordum yanlızlık iyi gelecekti ama gittikçe çöküyordum tükeniyordum toparlanıp ailemin yanına gitmiştim iyiydim biraz en azından nefes alırken daha az aıyordu canım sonra birden yıktığın hayatımı toparlarken yeniden geldin ne kadar da bencildin. sen hep kurduğum hayatımı yıkardın ben toparlardım ama bu sefer güçüm yoktu yarım yamalakta olsa sensiz bir hayatım vardı yaşıyordum sonraları çok pişman oldum ama yine de tamam diyemedim sana belki de en doğru verdiğim karardı ama bişr o kadar da canımı yakandı olmaz dedim kalktım masadan ve sonra döndüm bir daha yapma bunu arama beni dedim arkamı döndüğümde ağlıyordum sana sarılmak istedim ağlamak ama ezemedim gururumu gittim ve aramadın sende bir daha benim için yaptığın tek iyilikti. senin dediğin gibi sevmek yetmedi herşeyi düzeltmek için.
her an telefon elinde beklemek belki özlemişdir. eğer hala seviyor olsa zamana bırakılır mıydı acaba diye hergün binlerce sorulur gereksiz bir bekleyiş sonu bellidir.
