mahsun kırmızıgül'ün yeni filmidir. fragmanını izledim ve çekim, renkler, kadrajlar çok hoşuma gitti. vakti zamanında adama kro damgasını vurmuştuk ama şimdi işlerini hayretle izliyoruz.
gökhan yıkılkan'ın trt 1'de yayınlanan yeni programının adıdır. program bugün yayına başlamıs olup dünya kupası süresince her gün 19.55- 20.35 arasında TRT 1 ekranlarında gösterilecek. gökhan yıkılkan bir zahmet'teki başarısını bu programla da pekiştireceğe benziyor.
dikkat edin hepinizi bulacak oğlum.
eskiden günlük tutmak diye bir şey vardı hani, bu da onun teknolojik olanı. tabii sadece bu amaçla kullanılmıyor. dilediğini yazıp paylaşabiliyorusun. ücretsiz olarak kullanılabilen web sitesidir.
gelmişken bana da beklerim*
` http://principessa-irem.blogspot.com/ `
uzaktan bakışmaların yaşandıgı, heyecanın had safhada seyrettiği aşk biçimidir. genelde uzun soluklu olmaz. şayet olursa da kişiye acı vermeye başlar. ne gerek var.
son zamanlarda dikkatleri -dikkatimi- daha da ceken, fotograflarındaki kompozisyonu, ışıgı, renkleri fazlasıyla iyi ayarlayabilen basarılı bir fotografcı. istanbul fotografcısı diye bilinse de cok daha basarılı portre calısmaları var. izlemeye deger fotograf tutkunu kişisi.
Ne tuhaf bi çelişki aslında..
gitmek hiç bu kadar zor olmamıstı burdan.
her gidişi heyecanla beklerken ben, bu seferkinin bu kadar 'koyacağına' ihtimal bile vermemiştim.
hep bu anı düşlemiştim belki de 4 senedir...
4 sene...
neler yasamadık ki bu dört senede..
ne aşklar, ne hüzünler, ne isyanlar, ne kaybedişler, ne mutluluklar, ne süprizler..
şimdi bana bunlar bitti demeyin nolur..
bilsem de ben de bittiğini, itiraf edemezken kendime.. Susun!!
gitmeye hazır değilim henüz..
sevmedim hiç bu şehri ben aslında..
hep uzaktı bana.. "bi kere denizi yok" derdim hep.
simdi görüyorum ne kadar nankörmüşüm..
hiç sevmeye calısmamısım burayı ama sevdirmiş o kendini..
ne dostluklar yasadım, ne kazıklar yedim, ne pişmanlıklar yasadım bu sehirde..
beni ben yaptı bu sehir aslında..
hayatı ögrendim..
kendi ayaklarımın üzerinde durmayı,
her gülenin aslında dost olmadıgını
ve
fırsat bulursa eger en sevdiğinin bile seni sırtından vurabileceğini öğrendim...
özlemeyi ögrendim bu sehirde..
bırakıp gittiklerimi..
bırakıp gidenleri..
özledim..
ağladım..
hiç utanmadım bu sehirde duygularımı hoyratca yasarken..
o da hiç yargılamadı beni, hor görmedi...
hiç "keşke" bıraktırmadı arkamda..
tek keşke'm biraz daha zamanım olmasını istemekti belki de..
hazır olunca gitmek..
şu sıralar son kez soluyorum havanı Bursa...
beni ben yaptın..
beni büyüttün..
tekrar görüşmek üzere..
Hoşçakal....
