insanımızın çok sevdiği konudur. Masada orada burada açmayagörün, pek bir meraklıyız kimlik tayin etmeye. Şu konuda ne zaman konuşacak olsam söylerim, kadın erkek şöyle olmalıdır diye sarf edilen her söz bu coğrafyanın zihnine sıkılmış bir kurşundur diye.
Beni çıldırtan başka bir nokta, bunu genelde ilişkisinde pek bir estetik tasarruf, rafinelik aramayan kimselerin ağzına dolaması.
Mesela ben çok düşünürüm, bu insanlar birbirinde ne buluyor olabilir diye. Hayatında derde düşmemiş, bir mücadele vermemiş, yara almamış, ayağa tekrar kalkmamış birinin sorumluğununu nasıl taşıyabilirim ya ben? Nasıl anlasın mesela seni? Nasıl yaşam alanı bırakabilir sana bu insan? Hayatında hiç ciddi kavgası olmamış insanla duygusal bağ kurmak?
Bizim toplum siyasi alanda olduğu gibi yaşayışında da sorumluluğa sahip değil, çok acı çekeceğiz daha.
Ha en önemlisi kişilerin birbirinden beklenti derecesi. Herif bildiğin ayı, kız da öyle özgür bir ortamda yetişmiş, hiçbir kaygısı olmamış ama birbirlerine tapıyorlar görüyorsun.
Masada otururken hanım dediğin erkek dediğin ama. O tarif içine soktuğu şeylerin hiçbiri sağlıklı değil ama arzuluyor, arzuya tutsak hale gelmiş çünkü herkesin karşısında görmek istediği streotype kendi yaralarını sarmak üzerine kurulu koskoca bir egoizmden ibaret.
Göremediği her avantajı karşıdan bekleyen bir bencillik, karşılıklı gerçekleştirmek yerine. Yersen.
Türk "halkının" ingiliz emperyalizmini çiğneyişinin yıldönümü.
Anadoludaki onbinlerce yoksul ama cesur emekçiye; bu yoldaki destekçilerimiz, bir diğer sömürge halkı olmasına rağmen müslüman hindu demeden para hibe eden hint ulusal kongresine ve cephane sağlayan komintern ülkeleri azerbaycan ve sovyet rusya'ya, karakol basan kürt atlılarına, istanbulda yeraltı direnişine destek veren türk, rum, ermeni fark etmeden işçilere, aydınlara hepsine binlerce kez şükran. Bu zafer hepimizin. Kutlu olsun.
Sokağa çıkmadılar doğru. Çünkü iki taraf da solun düşmanıydı.
Sadece sol değil evde kalan herkes darbe olsa da olmasa da sonucun aynı olacağını düşündü. Sokaktakiler de sadece soluksuz akp neferleriydi ve demokrasiden anladıkları da kendi partilerinin mutlak iktidarı. 15 temmuz hiçbir zaman yurdun genelinde kutlanan bir bayram olamayacak.
Farklı göçmen kimliklerinden gelenler de dahil türk kimliğinin içine doğduk ve Bizim artık genetiğimiz o.
Benim en iyi konuştuğum dil Türkçe. En iyi anlaştığınız insanlar burada. Alıştığımız, sevdiğimiz her şey burada. Bunları ifade etmek kimseyi milliyetçi veya ırkçı yapmaz. Hatta bunu özgürleştirmeli, bırakmamalıyız.
Onun dışında türk tarihiyle ve zaferleriyle olgunlaşmak yerine bununla hala aynı goygoyları yapmak ahmaklıktır. Kafayı biraz bu ülkede niye abd'nin üsleri var, asgari ücret niye bu kadar düşük, savaşta neden hep fakirler ölüyor, niye sosyal güvenlik yoka çalıştırın.
Ürün gamı genişletme tuzağı. Hepimizin bildiğini şöyle bir özet geçeyim.
Mantık ekonomik savlar, tüketici kabulü, ticari kabul derken elbet bundan yana ama hakikat o kadar da değil.
Genişletme Aynı kategoride olduğunda mantık biraz değişiyor haliyle. Jenerik marka denen bir şey var pazarlama iletişiminde. Gam genişledikçe markanın zihindeki konumu bulanıklaşıyor. Apple'ın bir markadan ibaret olduğunu hatırlıyoruz aslında. Kapitalistler "geniş pazar payı konum anlamına gelmez" dese de kimseye anlatamazlar. Akla ilk sokulan hep isimdir ve bariz isim her zaman en iyisidir. Bu nedenle gam her genişlediğinde apple markasının konumu biraz daha zayıflıyor.
Bana sorarsanız burada ve sigara gibi ürünlerde misal -talep esnekliği ekmeği geçtiğinden söylüyorum- ürün gamı genişletme mantığı çift yönlü olmalı. O da kısa vadeli avantaj sağlar. Tüketici almazsa perakendeci alır mantığı.
hepinizi fırat çakıroğlu gibi yapacağız başlığında 3 entry varken gündem olmuş olaydır. Yanlışsa alın size yanlış. Aklınız neredeydi? Fıratla ilgili en fazla konuşulması gereken şeylerden biriydi bu. Neden gündem olmadı söyleyeyim mi?
Çünkü birileri açık milliyetçi eleştiriyle sol eleştirel tavrı ayırmak istemiyor. Çünkü birileri solu pkk'ya veya diğer leş örgütlere mal etmek istiyor. Çünkü birileri solu kürt kankacılığı sanıyor.
Bu mesele dururken gidip birkaç sikik reina hümanistine taktınız sol diye. Gidip lümpen liberallere, kürt kankacılarına taktınız. """Cümle apaçık bir pkk destekçisinden çıktığı için bunu kolayca sola yediremeyeceğinizden üzerinde durmadınız.""" Çünkü derdiniz fırat değil sol düşmanlığı. Öyle bir tane sosyal medya sikiğine saldırmakla olmuyor o işler. Yanlış burada bak al sana yanlış. Adam kampüsün orta yerinde tükürük saça saça hepinizi fırat çakıroğlu gibi yapacağız demiş. Nerede kendine türkçü diyen arkadaşlarım? Sizin düşmanınız bunlardır. Yerse.
Siyaseti bir meslek gibi algılamayın artık. Bu bir savaş biçmi.
Biz asgari ücretle aç kalmamak, sokakta tacize uğramamak, başladığımız o işte gerekirse ölümü göze almak zorundayken evet onlar rahat. Böyle adamlar her zaman oldular. O nedenle bundan başka çareniz yok. gevşek gevşek bir yürüyüşle ne olacak abi ya demeyi kesin. Ülkeye hakim olan iklim, anlayış, ifade biçimleri hepsi tek bir şahsın hegomanyasıyla zaten çürüdü. Etiği reddetmeden elden gelen her şeyle karşı koymak gerekiyor.
Kimsenin öyle bir derdi yok çünkü. Gülen'i yargılamak falan istemiyorlar. Vatansız statüsündeki kişiyi, onu bu statüye sokan devletin iade talebi etmesi çok zor. Özel harekatı kaldı. Haymatlos statüsü diyorlar buna. Uluslararası hukuk bu statüyü koruyor.
Kendisi hakkında batı akademisinde tek bir araştırma yazısı, kitap incelemesi, derleme bulunmayan marksist teorisyen, Bu çağın peygamberi. Marksizm artık çok ilkel, akademi dışı bir alan olarak görüldüğünden olsa gerek.
insan üzülmüyor değil. O kadar derin bir üzüntü ki hatta googleda "why eagleton is wrong" gibi komik aramalara sevketti beni. Saçma sapan girişimci hikayelerine yer verildiğini gördüm tezlerde. Bilmem ne ik direktörüne çarşaf çarşaf dönem projesi hazırlattırırlarken çok yazık. Tartışamıyorsunuz da bir derlemeye de değer bulmazsınız?
Şu sıralar saçmalayan parti. Medya da komünistler birbirini yedi diye veriyor olayı. Yazıklar olsun.
Öncelikle geçtiğimiz günlerdeki olaylar, 4 haziran günü bostancı gösteri merkezinde htkp'nin tkp adını kullandığı gerekçesiyle tkp'nin "hukuki yollara" başvurmasıyla başladı. Tkp Bununla ilgili "tolerans gösterilmeyecek" diye tehditvari bir açıklama yapmıştı. Ondan sonra da ihbar furyası ve çatışmalar başladı.
Saldırıyı başlatan gelenek tarafıdır. Esasen ortak kongre yapmayı reddenlerdir bu olayların sebebi. Kongreden üstün ne vardır ki? Adamakıllı toplanıp 2 karar çıkaramayacaksam tarikattan ne farkım kalır ama bir noter midir olay? Bir mahkeme midir? Biz zaten farkındayız kimin neyi temsil edip edemediğini. Daha vahimi dava "marka haklarına" dayandırılmış. Tkp Bir hizmet kuruluşu olarak geçmiş dosyaya. Yazıklar olsun.
Tarihin neresinde görülmüş bir komünist yapılanmanın diğer bir yapılanmayı iktidar yargısına ihbar ettiği? Nerede görülmüş faşist dediği yargıdan medet umduğu? Yarın aynı yargıya sallamaya hangi yüzle devam edeceksiniz?
Bakın cumhuriyet tarihinde ilk kez bir burjuva siyasal sekti ailevi ve çeperindeki rantçı leş kargası işadamlarının çıkarını böyle kumarla savunuyor.
Katar parası için alınan risk çook büyük. Türkiye, tarihinde ilk kez bu kadar körcesine atıyor zarları. Ailesinin şahsi çıkarları için ülkeyi yakacak ve bunu milli diye paketleyip yedirecek yüzde elliye.
Şu sözlük 1 ay boyunca politik gündemsiz, bir haber linkine bile tıklamadan vıcık vıcık depresyon kustuğumu da gördü. Keşke dönem dönem gelse meret. Öteledikçe büyüyor.
Çok yakında liberal dövmeye ve tükürük saçmaya devam edeceğim ama. Uslu çocuklar olursanız diğer pozitifleri de görürsünüz.
Önce kendinize iç ölümü geçirterek bir kıyamet fitilliyorsunuz. Eğer gerçek bir klinik vakaysanız en fazla 5 dakikanızı alacaktır zaten. Olmuyorsa 1 saat yalnız kalıp sikik steril hayatlarınızın sikik sorunlarına çözüm üretmeye çalışın falan, geçer yani.
Evet Daha sonra ağlamaya -isteğe bağlı- başlayıp eş zamanlı olarak saçınızı başınızı bir güzel yoluyorsunuz. Saç dipleriniz hala zonklarken, sesiniz düzelmeden, gözyaşınız kurumadan ve titremeniz geçmeden buz gibi ama buz gibi bir duşa giriyorsunuz. Normalde yapamadığınız derin derin nefes alıp sakiniyete erişme işinin bir kısmı burada çözülüyor. Kafanızdakileri silmese de soğuk ve saç diplerinizi döven tazyikten başka bir şey düşünemiyorsunuz. En nihayetinde aralıksız 1 saat dayak yemiş gibi çıkıyor ve bornozla yatağa serilip uyuyorsunuz.
Zaman zaman benimdir. Farklı düşüncelere saygılı olmayan, değişime açık olmayan insan değildir. En çok kategori hatası yapılan meselelerden biri olduğundan ötürü söylenecek çok şey var fakat özet geçmeye çalışacağım.
Anlamadığım şekilde devamlı cehaletle ve sabit fikirlilikle bağdaştırılıyor bu durum. Bilgiden beslendiği sürece bir duruş ihtiva eder bu, sağlam bir iradedir. Hemen her şey için fikirler vazetmeden çok bir biçim meselesi zaten. O nedenle uzlaşmıyorum, barışmıyorum demek her zaman cehalet emaresi değildir. Öznel bir derinliği olduğu sürece sorun değil tavır teşkil eder. Kimse de zaten göreceliğe falan inanmaz aslında. Bir kimseyi 10 dakika izlemeniz yeterli bunu görmek için. Fikir tek başına bir temsil değildir, simge değildir. ilişkisel ve çatışmaya dayanan yönü vurgulanmayan fikir hemen hemen hiçbir şeydir. Tavır yoksa etik bir kılıftan ibarettir.
Öyle sanıldığı gibi Katı bir duyarsızlığı da içermez. Şahsen kimsenin fikirleri umrumda değil, evet telkine kapalıyım fakat insanların hissettiklerini fazlasıyla önemser ve duygusal anlamda arada salınırım. Ama ağız dolusu bir "gerizekalı" demekten geri çekmem de kendimi, çekmem çünkü ilkesizlik zaten diz boyu. Her şey öngörülecek veya denetlenebilecek diye dertlerim de yoktur çünkü aksi tam bir ihtiyatsızlık örneği. Mesele aslında gündelikten ve basit fikir uyuşmazlıklarından ibaret değil, mesele aslında çok büyük. siz mercimek isterken arkadaş zoruyla ezogelin içmeniz için değil, insani potansiyelleriniz için, karar verme yetiniz için önemlidir bu mesele. "Anlayışlı olmak, diretmemek, saygılı olmak" meselelerinin çoğu kriz zamanında homojenleşmeye ve onaylamaya kırıldığı bir gerçek. Güven retoriklerine muhtaç hale geliyoruz, güdümlü hale geliyoruz. Güdümlü tercihler, güdümlü hayat, güdümlü siyaset, güdümlü kültür, güdümlü tüketicilik. Karşıdan gelen, bilince işlemese de birleşme elbet bir miktar manipülatiftir. Hemen her konuda ilkesizlik zaten diz boyuyken neden maruz kalayım buna? Devamlı saygı narası atanların, heterojenlik, etnisite, marjinallik meselelerine eğilenlerin neden tutarlı bir kimliğe de tahammülü yoktur? Akıl, arzuların ve fikirlerin diğerlerinin arzu ve fikirlerine göre ne ölçüde zengin olduğunu ortaya koymaya çalışmıyorsa ne işe yarar? Akıl neden devamlı -muntazam şeylermiş gibi- bütünlüğün, göreceliğin yanındaymış gibi düşünülüyor? Neyse çok uzamış, biraz sorunlu olsa da şu alıntı ile bitireyim:
"insanların varlığını belirleyen bilinçleri değil, tam tersine bilinçleri belirleyen onların toplumsal varlığıdır."
Üst üste 5 gündür insan görüyorum, az kaldı kusacağım.
Cuma günü yaptığım 4 (dört) telefon görüşmesinin yorgunluğunu atamıyorum. Nasıl itici "hayır" diyorsam Bunlardan birinin çok kısa ve yüzeysel olmasından ötürü 2 gündür surat ekşitiyorum. Annem yaka paça düğüne götürüp göbek atmamı bekliyor. 1 haftadır sınav teslim okuldayım. Ebesinin hörekesindeki genel müdürlüğe gidip staj için toplu mülakata giriyorum. Doktorumdan nefret ediyorum. Şöyle Tasasız gürültüsüz Yalnız kalıp kahve içmeyeli 2 haftayı geçiyor.
Tempolu günlere, iş trafiğine evet fakat kendimle. ilgi odağı olmaya evet ama ertesi gün unutulmak şartı ile. sorulara, tepkilere evet ama kısa olmaması ve tekrarlanmaması şartı ile. Diyaloğa, telefon görüşmelerine evet ama aramadığım vakit aranılmamak şartı ile.
Halletmem gerekenlerden, düşüncelerimden ötürü Bok gibi stresliyken, neden bir iş trafiği de ben yaratıyorum ve buna rağmen nasıl salak salak gülücük ve nezaket saçıyorum bilmiyorum. Büyük oranda kasti bir yalnızlığın içindeyken çevresi ve dostları olan kimselerden daha canlı ve sorulara karşı daha ilgili durmam çok acayip gerçekten. Ne tür bir malım ben de anlamadım.
Galiba seviyorum yine bu hayatı. Bilginin, sorunun, tepkinin bana gelmesini ve ellerimde bum diye patlamasını. Sürekli zihinsel ve ruhsal parçalanmayı. Üzüntümü agresyonla kaplayıp tüm sevdiklerime pain in the ass olma huyum vardı bir zamanlar. Arkadaşlarım varken karşılıklı bir şeydi tabi bu. Şimdi ayrılıp bir köşede kendi kendime delirmeyi seçmiş oldum sanırım. Ondan mı salak salak gülücük saçıyorum acaba? Yalnız biri nasıl bu kadar gülümseyebilir? Ben niye böyle salak salak gülüyorum olum biri derhal açıklasın ya.
Bir partiyi/ideolojiyi ürün, parti üyelerini firma, seçmeni de tüketici gibi varsayıp bir ürün pazarlıyormuş gibi güncel pazarlama yöntemlerine başvurarak seçmenin zihnine girme sürecini ifade eder.
Böyle bir yaklaşım ne kadar başarılı olabilir? Ne kadar hatalıdır? Etik boyutu var mıdır? Pazarlama klasikleri politik gündem ve ideolojilerle çalışabilir mi? Veya bunlara entegre olabilir mi?
Resmen bir iki kasabalıya kurban gitmek üzere olduğumuzu gösterir.
Tüm büyük şehirlerde hayır çıktı lan. Muhtar mafyasına kurban gittik resmen. "Ağbi bir oy ne değiştirecek ya??" Ebenin amını orospunun çocuğu ebenin amını.
