Beni geceler boyu yalnız sen uyutsan
Hayatıma anlam dolar şayet bunu yaparsan
Bunu yaparsan...
Sen bunu bir düşün
bunu bir taşın bunu bir düşün
Bunu yaparsan
Sen bunu bir düşün
bunu bir taşın bu benim düşüm
Bunu yaparsan
Sen bunu bir düşün
bunu bir taşın bunu bir düşün
eveeet bu sarkidan cikardigimiz mesaj:
bir düsünüp bir tasinacagiz iki düsünüp iki tasinacagiz yine bir düsünüp bir tasinacagiz. yani öyle hooop diye bir ise atlamamiz gerekiyormus. cok güzel..*
avusturyali gencler* arasinda moda olmus kendilerine has bir dans stili. birbirlerine "krocha" diye hitap ederler. viyana sokaklarinda her mekanda böylelerine rastlamak mümkün. otobus duraklarinda sigara icmek yerine krochen yaparlar.*
neon renkli sapkalari, sapkanin altindan sarkan ütülenmis saclari ve cep telefonlarinda scooter abimizin sarkilari olmazsa olmazlardan.
&feature=related * http://www.youtube.com/watch?v=6hyMXAGVQw0**
izlerken nedense crazy dance in kayseri geliyor aklima.
kusura bakmayin ama akil hastanesinden yeni kacmis, icerdekilere nispeten hareket cekiyor havasi var. dans ederkenki ruh hallerini düsünemiyorum. viyana valsi falan tarih olmus pehhh...
soruyorum kendime. sormayi hic birakmadimki, susmadiki icimdeki ses. susturamadim! bicak dayandi bogazima, hickira hickira aglamak yerine kahkaha attim. komik aslinda, kendime gülüyorum. hayata gülümsüyorum inadina. evet inadina! hayatla yarismaktan yoruldum demek bile midemi bulandiriyor. ellerim olmasada yüregim nasir tuttu. kalbim sikistikca bir yumruk daha attim gögsüme. bunuda yut dedim. yutki, bir sonraki gelene daha güclü daha hazirlikli ol. gögsümü yumruklarken kaburgalarimin batmasi o an icin zevk bile verdi. alin ulan dedim, sirf siz mi aci vereceksiniz? aha bende vuruyorum lan! duvarlar üstüme gelmiyor artik, bir oldum duvarlarla, onlarla yasamayi ögrenmeye calisiyorum, cünkü duvarlardan baska üstüme gelen yok. tekim ben tek. sayi ile bir. sadece bir cizgiyim, yazmasi bile basit olan en kücük sayi. kac harften olusuyorum ben? aglarken bile unutuyorum nedenini. sebep bile bulamiyorum varligima. bulamiyorum... kabus oyununda rol alan ucuz bir figüranim. son dakikada yoldan gecerken tesadüfen cagirilmis, eline 5 kurus sikistirilip, ezberlemesi gereken bir cümle tembih edilmis, maskesi takilip sahneye ansizin firlatilmis, firlatildigi gibi bir cirpida geri indirilmis bir zavalli. kücük bir sevincin baskalari tarafindan tekrar heba olmasini saymiyorum bile. hayatinin baskalarinin dudaklari arasindan süzülmesi ne tuhaf degil mi? hakim bey aslinda ben sucsuzum bile diyemeden gardiyanla tanisiyorsun. "al, hayatinin geri kalan kismini burada gecireceksin."boyun egmekten baska ne geliyorki elden. sesimi duyan kaale alan olurmu? ama dogru ya, ben onlar icin sadece bir cizgiyim, figüranim. sayi olarak bir, yani ben. kafami kaldirip etrafima baktigimda gördügüm sey sifirlar, aynaya baktigim da ise koca bir bosluk...
