Rüzgarın uğultusunda sigaralarımızı içiyorduk. Ağzımızı herhangi bir kesici alet açmıyordu.
Sigarımızı çekerken çıkan ses rüzgarla amansız bir savaş veriyor, dumanımız rüzgarın peşinden koşuyordu içindeki nefreti kusmak için. Dayanamadım.
"Moralimi sanayiye götürmem gerek" dedim.
"Biliyorum" dedi.
Böyle durumlarda, kimse neden diye sormak istemez. Bilinir ki, dertsiz başa, dert almak çoğu zaman mantıklı bir şey değildir. Sustum ve bir sigara daha yaktım. 3 saniyelik bu süre içerisinde, bütün olanlar Ferrari marka arabanın hızını hiçe sayarak beynimde makaslar atmaya başladı. Rüzgar hızını kesti. Elimi cebime attım ve arnavut kaldırımların üzerindeki kimsesiz taşları saymaya başladım. Aldığım her nefesin ömrümden çaldığını bildiğim halde, yeniden doğmanın hesaplarını yapıyordum, hesap makinesi kullanmadan. Kurduğum hayaller, gerçekliğe karşı çıkıyor, uçurtmalarım uçaklara kafa tutuyordu. Beklemeden, nefes almadan, tiryakiliğe, zamlara aldırmadan bi' sigara daha yakıyor, içimdeki yangınları söndürmeye çabalıyordum. Sular kirli, sular zehirli, sular berbat. Yangınları söndürüyor bu sefer bağırsaklarımdaki amiplerle mücadele ediyordum. Belki edemiyordum. Doktor oluyordum ve ilaç yazıyordum kendime, bağışıklık sistemime aldırmadan.
Döndüm sigara içtiğimiz yere, yapraklarını arnavut kaldırımları üzerindeki yalnız taşlara armağan eden ağacın yanına ve tekrar "Moralimi sanayiye götürmem gerek" dedim. Ve ilk defa duymuş gibi "Biliyorum" dedi...
87 yıl önce... 87 yıl sonra...
87 yıl önce onlarca farklı etnik kökenden mucizevi şekilde bir devlet kurmuştuk...
87 yıl sonra bir devletten yine mucizevi şekilde iki-üç devlet çıkarma sevdasına kapılanlarla uğraşıyoruz!
87 yıl önce tek ulus olabilmek için, ortak dilimizi en iyi konuşmanın ve yazmanın derdindeydik... Amacımız birlik olup, güçlenmekti...
87 yıl sonra ortak dilden vazgeçtik. Bölünüp, güçlerimizi ayırmaya odaklandık!
87 yıl önce dinimizi, kendi dilimizle öğrenip, gereklerini yerine getirmek için atağa kalkmıştık..
87 yıl sonra dinimizi, kendi dilimizle öğrenme ve ibadet etme hakkımızı kaybettik!
87 yıl önce çıktığımız yolda, fakir ulusa para kazanmayı öğretmek için Köy Enstitüleri kuruyorduk...
87 yıl sonra geldiğimiz nokta, fakir ulusa oy karşılığı erzak ve kömür dağıtmak!
87 yıl önce fabrikalar inşa ediyorduk..
87 yıl sonra bu fabrikaların tamamını sattık, sattıklarımızın yarısından fazlasının kapanmasına göz yumduk!
87 yıl önce sanayide ve tarımda kendine yeter bir ülke haline gelmek için atağa kalkmıştık..
87 yıl sonra toplu iğneyi ve karpuzu bile ithal eder olduk!
87 yıl önce hayata geçirdiğimiz modelle Avrupa’ya özgürlük ve demokrasi dersi veriyorduk..
87 yıl sonra özgür ve demokrat olmadığımız için Avrupa Birliği’ne alınmıyoruz!
87 yıl önce benimsediğimiz sistemle kadınlarımızı kısa sürede seçme ve seçilme hakkına kavuşturmuştuk... Dünyaya örnektik...
87 yıl sonra kadınlarımıza, “Siz sadece doğurun... Çalışmayın, üretmeyin, sizin yeriniz evinizdir” dediğimiz için, kadın-erkek eşitliği sıralamalarında dünyaya rezil oluyoruz!
87 yıl önce pozitif bilimleri öğreniyorduk..
87 yıl sonra metafiziğe merak sardık!
87 yıl önce kız-erkek bir arada okuyorduk..
87 yıl sonra karşı cinsin bizim için ne kadar tehlikeli olduğunu keşfettik ve okullarımızı ayırdık!
87 yıl önce çok sesli müzik dinleyip, vals yapmaya çalışıyorduk..
87 yıl sonra açık alanlarda ilahi dinleyip, biz bize kaldığımızda göbek atıyoruz!
87 yıl önce hukuk devletine geçmiştik; kadı efendilerin yerini cumhuriyet savcıları ve hâkimler almıştı..
87 yıl sonra temel hukuk kurallarını, ulemaların fetvalarıyla tartışır olduk!
87 yıl önce öğretmenlerimiz başımızın tacıydı..
87 yıl sonra milyonlarca öğretmen adayı açıkta ve başımızın belası..
87 yıl önce yüzlerce ayrı meslekten esnafın bir arada çalıştığı çarşılarımız vardı..
87 yıl sonra sadece Çin ve Avrupa mallarının bir arada satıldığı alışveriş merkezlerimiz!
87 yıl önce Karaköy-Beşiktaş arasını at arabasıyla 15 dakikada gidiyorduk...
87 yıl sonra yüz binlerce liralık lüks otomobillerle iki saatte gidemiyoruz!
87 yıl sonra yollar bir saat önceden kesildiği için, devlet adamlarımızın nerede ne yaptıklarını bizzat takip ediyoruz!
87 yıl önce cahilden ve okumamıştan korkuyorduk..
87 yıl sonra okumuşları kodese tıkıp, cahillere umut bağlar olduk!
87 yıl önce milletvekilliği yemini bir anlam taşıyordu...
87 yıl sonra bir formalite oldu!
87 yıl önce annelerimizin, ablalarımızın başı yine bağlıydı ama altlarına daracık pantolonlar giymiyorlardı...
87 yıl sonra bazı kadınlarımız dini kuralları yeniden yorumlayıp, seksi kıyafeti, makyajı ve türbanı bir araya getirdi!
87 yıl önce Araplar bizi taklit etmeye çalışıyordu...
87 yıl sonra biz Arap hayranı olduk!
87 yıl önce Anadolu’nun en küçük kasabasında bile, kimse kimsenin yediğine-içtiğine karışmıyordu...
87 yıl sonra bazı büyük şehirlerde bile içkili lokanta kalmadı!
87 yıl önce otobüs firmaları için bilet satan amcalar yolcunun cinsiyetini merak etmiyordu...
87 yıl sonra “Bayan yanı mı? yı keşfettik!
87 yıl önce Kurtuluş Savaşı’nı kazanıp cumhuriyeti kuranları saygıyla ve rahmetle anıyorduk..
87 yıl sonra “Neden padişah efendimizi gönderdiniz” diye hakaret ediyoruz!
87 yıl önce “Mustafa Kemal Paşa, Çok Yaşa” diyorduk...
87 yıl sonra yeniden “Padişahım Çok Yaşa” demeye başladık...
87 yıl önce ülkeyi nasıl yöneteceğimize Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde karar veriyorduk..
87 yıl sonra ABD’ ye ve AB’ ye sormadan karar alamaz olduk!
87 yıl önce millet olmayı öğreniyorduk...
87 yıl sonra ümmet olmayı dayatıyorlar!
87 yıl önce Cumhuriyet ilan edildiğinde tüm kentlerin en büyük meydanlarını doldurup, büyük bir sevinç yaşamıştık...
87 yıl sonra resmi tatili fırsat bilip, iki-üç gün kaçamak yaptığımız için seviniyoruz..
87 yıl önce onca yokluk içinde mutlu ve umutluyduk...
87 yıl sonra her şeyimiz var ama ne mutluyuz ne de umutlu!
87 yıl önce geleceğimiz vardı...
87 yıl sonra yarının ne getireceğini bilemez olduk!
bırakın bir 87 yıl sonrayı.. Acaba 7-8 yıl sonra böyle bir yazı yazabilecek mi? Yazarsak bedeli ne olacak?
"heyyoo", "yaşasıııın", "mutluluktan geberiyoruz ahahahay" triplerindeki bu tip tanıdık geliyor mu gençler? peki, evinde her daim okulun en güzel kızlarını ağırlayan ve onlar yokmuş gibi davranıp saçları dik kankileriyle sürekli plazma karşısında cips atıştıran cool tip. ya çikolotayı yanlamasına ısırırken zevkten ayakları yerden kesilen bebe.
mesela şu reklamlara koy x bir devlet üniversitesi öğrencisini samimi söylüyorum selçuk'un yerine messi'yi oyuna sokmuşçasına izletirsin reklamı. hayır sonra üniversite ortamını gerçekten karılı kızlı, plazmalı, pes atmalı, bol coşkulu ortamlar sanıp sonra hayal kırıklığına uğrayan adamlar var. benim derdim o.
kız arkadaştan ayrıldıktan sonra ortaya çıkan pozitif durumlardır.
-kontürün geç bitmesi,
-kıymetli haftasonlarını arkadaşlara ayırabilmek,bir gününü kız arkadaşa ayırmak zorunda olmamak,
-sabah akşam günaydın iyi geceler mesajı atmak zorunda olmamak,
-telefon çaldığında açmak zorunda olmamak,
-dışarı çıktığında diğer bütün hatunları rahatlıkla kesmek,
-istenilen kişiye anında yazılmak,
-sıklıkla görüşme imkanınızın olduğu bir kız arkadaşsa 7-24 bakımlı olmak derdinin bitmesi..
erkek ölümüne susar, ayrılığını konuşmaz, takmıyormuş gibi yapar kadın boğulana kadar konuşur, tek konusu bu olur...
yapılacak en aptalca davranış ise karşı tarafı kıskandırmaya çalışıp gülünç duruma düşmektir.
Benzin 4 tl oldu bunun 2,5 tl si ötv+kdv vergi
Dünyanın en pahalı akaryakıtını biz kullanıyoruz bunun bariz ve iç acıtan tek sebebi yüksek oranda alınan vergiler,tepkisiz kalmadığımız sürece litre fiyatı 10 tl yi bulacaktır,
Enerji bakanının yaptığı açıklama da % 70 oranında uygulanan bu verginin maliye bakanlığınca incelenmesi gerektiğini söylüyor,ancak bir girişimde bulunmuyor.
Bazı ülkelerdeki akaryakıt fiyatları:
Polonya 1.01 Euro
Yunanistan 1.07 Euro
ispanya 1.08 Euro
ABD 0.48 Euro
Artık devletin bu fahiş vergi alımlarına bir DUR deme vakti geldi.Sizlerle bir olup 24 aralık 2010 tarihinde 3 günlük akaryakıt almama eylemi uygulamayıp ,sesimizi duyurmaya karar verdik.
istenmeyen, sevilmeyen (kişi, yemek, şehir, meslek.. böyle gider bu) her tür durum için söylenen, "evladım bile olsa kapının önüne koyduydum.. çekemem efendim aaa" manasındaki deyim...
ilişkide karşındakini gerçekten sevip sevmediğini anlamanın en kestirme yoludur. boşaldıktan sonra bir kaçma hissi ya da post- 31 etkisi var ise karşındaki senin için bir hiçtir. kaçmalısın....
ögr:hocam sorular zor degil mi
-hc:bana mı soruyorsun
-ögr:evet
-hc:daha soruların zor olup olmadığını bile bilmiyorsun
-ögr:hocam mecazi anlamda sordum
-hc:hımmmm
-hc:bak öndeki arkadaşın gayet rahat çözüyor soruları demekki sorular kolay
-ögr:hocam o arkadaşın ortalamasını biliyormusunuz siz
-hc:hayır
-ögr:3.92
-hc:o kadar var mı yaa
-ögr:valla var hocam (içinden: ne inektir bilmezsiniz siz)
-hc:evet sorular biraz zor olabilir ama sen bile yapabilirsin
-ögr:yaaa ne demessin.
