her olaydan sonra gerçek islam bu değilcilere karşı olan akılcı bir güruh ortaya çıkıyor. akılcı diyorum çünkü olaylara bakıp kısa bir değerlendirmeden sonra geneli müslüman olan ülkelerde böyle olayların yaşandığı sonucuna varılıyor ve daha sonraki aşama islamofobiye geliyor biliyorsunuz zaten bunları. benden de iyi biliyor olabilirsiniz hatta her neyse. bence burada önemli olan şey islam değil geneli cahil olan gelişememiş toplumlardır çünkü bunların var olduğu yerlerde şiddet ve vahşete rastlarsınız. ben islamın burada kısıtlayıcı bir rol aldığını da düşünmüyorum ama klişeleşmiş bir kalıp var oldu artık: islam bu değil. evet, bu değil ama konular direkt islamla da bağlantılı değil. din olmasaydı insanoğlu uğruna savaşacağı sömüreceği yeni şeyler bulamayacak mıydı sanki? son cümle bu olmamalıydı o yüzden şöyle bitirmek istiyorum ya da istemiyorum anlamışsınızdır belki bi şeyler.
adriana limayı güzel bulanlara savaş açtım. olm harbiden güzel mi o karı ya ne biliyim eva green yeter bence bu tezi çürütmeye. ayrıca türk kızlarını çok seviyorum
evet buna katılıyorum işte. dışarda sosyal olmak için ıkınan kişiliğini kaybetmiş ve belki de hiç o sıfata sahip olamamış insanlar var. bir çoğu demet akalın dinliyor ve sik gibi espriler yapıyor. saçma konuları sırf konuşmuş olmak için konuşuyor ve karşı tarafa da sen niye hiç konuşmadın gibi gevşek tavırlar sergiliyorlar. bunların tersi insanlar da var ama onların da çoktan bi hayatı var senle kim uğraşır ki o yüzden otur interetin başına ve bunu yaz.
adlarının duyulmasını istiyor olabilirler. yeter artık tamam mı rahat bırakın üniversiteleri bıktım artık yeter onlar bizim en sevdiğimiz şeler olmalı biz böle bi yer olmamalıyız biraz empati biraz empati
dolmuştaydım. 2 saattir yanımda ayakta duran adam yer boşalınca tam oturacaktı ki henüz yeni binmiş bir kadın geldi adamın yerini kaptı. yürüyüşünde ise ben kadınım tm mı öncelik bnm havası vardı
kaçacaklarına karşılarına dikilip karanfil uzatmalılardır. ancak bu şekilde çözülür olaylar. tek bir karanfile bakar. çünkü sorun karanfil uzatmayanda, etrafa satırla gülücükler saçanlarda değil. evet.
"En sonunda gerçeği kabul etmeye karar verdim. Ben diğer insanlar gibi yaşamımı, hayata bakış açımı Jim Morrison, John Lennon ya da Dostoyevski'yle özdeşleştiremiyor, kendimi onlar gibi göremiyordum. Ben ne yazık ki köşedeki sokaktaki, BiM marketiydim."
özellikle son zamanlarda herkesin sözleşmişçesine sözünü ettiği kitap. kenan ışık ve yanılmıyorsam ali ihsan varol da dahil. okumasaydım dikkatimi bile çekmeyecekti bu belki de. bilemedim.
