Her şey istediğim gibi olacak. Buraya yazıyorum eşşek gibi çalışıyorum, pratik yapıyor öğrenmeye çalışıyorum. En fazla 35’imde Türkiye’den gideceğim. insanlar çalışkan, disiplinli ve iş bitirici olduğunu görünce elinden tutuyor. Bugün bile çok tecrübem olmamasına rağmen bir italyan mutfağından teklif geldi. Hayatımın yarısını bu vasat toplumun içinde heba edeceğim ama hepsini değil.
Saygı. Hayatımıza birini alınca içli dışlı oluyoruz. Bu demek değil ki kaybetmeyeceğinizi sandığınız insana karşı istediğiniz gibi sinirlenebilir, düşünmeden konuşabilinir, bir özür affettirebilir, çizgiler aşılabilir ya da müdahale edilebilir. Saygı çok keskin bir çizgi. Hayatımızdaki tüm insani ilişkiler için. insan sınır bilmeli.
Yeğenimin yoğun bakımda olması. Duyduğum an çalışıyordum. Hiç böyle derin üzüntü hissetmemiştim. Telefonda aldım haberi mutfaktaydım ve iş çok yoğundu sipariş çıkarıyordum. Bütün sesler bir anda kesildi. Kalbim ağrıdı bi 5-6 saniye için bütün sesler kesildi sadece kalbimin hızlı atışını duydum. Vücudumda müthiş bir ağırlık geldi ayaklarım tutmuyordu sanki. Nefes nefese kaldım. Çıkmama 30 dk vardı. Şefe bir şey söylemedim çünkü söylesem nefessiz kalana kadar ağlayacaktım. Bıraktım önlüğü çıktım. Yol boyunca ağladım. Hiçmişim gibi hissettim. Hastaneye gittim. Herkes hastaneye girdi ben giremedim. Ablamın karşısında güçlü durmak istedim. 20 dakika kadar bi sağa bir sola boğazım yanana kadar sigara içtim. Tuvalete gittim defalarca yüzümü yıkadım. Çıktım yukarı ablamı görünce çocuk gibi ağladım.
Orda ablamın arkadaşları ve çocukları vardı. Çocuklara bilmiyorum neden bakamadım. Yüzü gülen çocuk görmek istemedim. Nefret ettim. Hiç bu kadar elim kolum bağlı ve aciz hissetmemiştim. Keşke ben onun yerinde olsaydım o sağlıklı kalsaydı dedim. Kafam darmadağın oldu. inanamadım kabul edemedim. Paramparça oldum.
https://galeri.uludagsozluk.com/r/2334264/+
Panna cotta
750 ml krema
250 ml süt
Yarım paket vanilya
200 gr şeker
Yarı kaynayınca 4.5 jelatin
Karıştır soğut süz. 6-7porsiyon
Sosu için 250 gr böğürtlen 100gr frambuaz 60 gr şeker. Afiyet o.
çevremde minimum insan tutuyorum. hiçbir şeyden çekinmiyorum üzülmesin kırılmasın demiyorum çünkü insanlar aşağılık ve bariz hatalarını görüp bunu değiştiremeyecek, aşamayacak kadar kendinin ve hiçbir şeyin gram farkında değil. bir insan aptalsa aptaldır iyi niyetliyse iyidir buna göre muamele. bu kadar basit. ailede, iş hayatında veya ikili ilişkilerde konuşulacak şey vardır konuşulmayacak şey vardır. konuşmaya ve tartışmaya değer görmediğim şeyler için kendimi yormuyorum. karışımdaki kişi için buna değer bir efor harcama olabilir ama beni aptal gibi hissettiren bir şey. tartışılacak şey benim için anlamsız ama karşımdaki için değer bir şeyse o kişi değersiz hissetmesin diyorum. bir kere olur iki kere olur ama kimse karşısındaki insandan onun için anlamsız olan tartışma veya konuşmaları sırf kendi için önemli diye devam ettirmesini isteyemez. sırf değerli hissetmek ve egosunu tatmin etmek için bu tür bir bencilliği yapamaz.
hayatımızda çok yüzeysel ilişkilerimiz var. hiç sorun değil. problem olan çok paylaşım yapıp içli dışlı olduğumuz insanlar. söz sahibi olmalarına imkan verdiğimiz insanlar. bunları çok iyi seçmek gerekir. beni zamanında dibe götüren şeylerin yarısı psikolojimse yarısı da söz sahibi olmalarına imkan sağladığım insanlardı. psikolojini iyi kötü toparlayabiliyorsun ama bozuk psikolojinle söz sahibi yapıp hayatından hemen atamadığın toksik insanları zor. zor durumda kaldığında bu insanlar edemedikleri doğru yanlış ayırtlarıyla seni daha da çok dibe götürüyor. sağlam psikoloji için hayatındaki tüm insanların ne konuda ne kadar söz sahibi olabileceklerinin sınırını çok net çizip bunu bilmelerini sağlamalısın.
Şu aralar çok fazla şeyi düşünüp üzülmeye başladım. Bütün gün çalışmak beni düşünceden alıkoyuyor ama akşam yatınca kaçamıyorum kendimden. Bunun için erken kalkıp erken uyumaya çalışıyorum ama olmuyor bazen. Yapıp ettiklerinin pişmanlığı ve travmatikliği azalıyor ama asla silinmiyor. Basit şeyler diyorum ama yine de yaralıyor. Her şeyi sıfırlamak isterdim. En başa dönüp tüm seçimleri tekrar yapmayı. Bunların sürekli bende kalıcak olması içimi çok sıkıyor. Değer yargılamaları yapmaya başlamak istemiyorum ama düşüncelerimi de engelleyemiyorum.
Depresif dönemimde çok doğru insanlara çok yanlış davranmam. Sorumsuzluklarım yüzünden ailemi güç duruma düşürmem. Hemen kendimden ümidi kesmem. Çok fazla boşa vakit harcamam. Doğru olanları keyfim yüzünden ertelemem… bir sürü şey.
Birkaç sene önceye kıyasla çok iyi. Depresyonum tümüyle bitti nasıl oldu bilmiyorum terapi veya ilaç hiçbiri olmadan. Üniversitemi hala bitirmedim. Bilmiyorum bitirsem mi. Devam etmek istemediğim bir alan. Aşçılığa başladım bir italyan restoranında. Benim için çok iyi fırsat ve çalışmak benim için çok kafa dağıtıcı. Kendi tezgahımın ve tüm kontrollerin bende olması, taktir görmem ve gelecekte işsizlik gibi bir problemimin olmayacağını bilmek çok rahatlatıcı. işlerin böylesine iyiye gideceğini sanmıyordum.
Önceden geçmişi düşünüp çok düşürürdüm kendimi ama geçti bitti bu da iyisiyle kötüsüyle genç yetişkinlik evresinin bir parçasıydı diyorum. Kafam çok rahat. kaygısız ve kötü şeyleri düşünmeden yaşamak harika.
Kötü şeyler yaşanıyor ve bunu sürekli düşünmek o şeyi daha da kötü ve karmaşık, içinden çıkılamaz bir durummuş gibi düşündürüyor. Aslında çok düşünmemek ve özeleştiri çizgisini aşmamak lazımmış. Her şey bir şekilde iyiye doğru gitti benim için kendim ve potansiyelimden vazgeçmek aslında beni dibe götüren şeymiş. Bazen çok da düşünmeden tek bir adımla başlamak her şeyi yavaş yavaş yoluna sokuyor.
kendim için hayat standartlarımı yükseltmeye odaklanmam ve çevremde çok az insanın olması. toksik ve aptal insanlarla aniden iletişimi kesme becerim. dışarıdan çok domuz ve çatık kaş bir tip olduğum için genelde çok az insan benimle iletişim kurmak için girişken oluyor. çok güler yüzlü ve onaylayıcı biri olsaydım muhtemelen çok arkadaşım, dostum olurdu ve kimseye ayıp olmasın diye pasivize edilmiş özsaygısı düşük biri olurdum.
ibrahim allaha eğer oğlum olursa sana kurban edeceğim dedi. oğlu ismail doğdu ve allah ibrahime rüyasında ismaili kurban etmesini istedi. ibrahim tam oğlunun boğazını kesecekken allah gökten bir koç gönderdi ve kesmesini emretti. deli ibrahimin binlerce yıl önce yaptığı bu vahşet nedeniyle milyonlarca insan kendisini sırat köprüsünden ettikleri kurbanların sırtına binerek geçme, dünyada bolluk bereket ve günahların affolması ümidiyle hayvan kesiyor. :d.
hiçbir aşırı düşünceye ılımlı yaklaşamam. aşırı davranışlara da öyle. kişilerin problemli bir çocukluk ya da travmatik ikili ilişkilerden doğan aşırı radikal davranış ve tutumları olabilir. eskiden bu konuda çok hassastım. bugün oldukları kişiliklerinin temeldeki acılı ve manipüle edilerek geçirdikleri süreçten doğduğunu fakat çok iyi niyetli insanlar oldukları gördüğüm tahammül ve isteklerine karşılık verdiğim çok insan gördüm. bu insanlara sırf iyi niyetlerinden tahammül ettiğimden dolayı çevremde artmalarına ve beni eleştirebilecek özgüveni onlara verdiğim için zamanında kendimi çok pasivize edilmiş hissettim.
benim de çocukluğum çok radikal bir ailede geçti evde islami olmayan tek bir kitap bile yoktu. ailemin ilkeleri "allah öyle söylediği için" ilkeleriyedi. ben travmatik bir aile ve çevreden sıyrıldıysam, kendi ilkelerimi yıllarca okuyup düşünüp oluşturduysam, ideal bulduklarımı defalarca sorguladıysam, toplumdan sıyrılmış ideallerim için en genç olduğum yaşları depresyon ve intihar düşünceleriyle geçirdiysem bunu herkes yapabilir. sırf insanlar düşünemedikleri ve ona öğretilenlerin üzerine gitmediği için onlara tahammül etmeyeceğim.
dünyasını oluşturmuş tek etkenin aile ve çevrenin söylemleri olan dünyası küçük fikri ve aptal özgüveni büyük insanlara tahammül edemiyorum. bu yüzden çevremde birkaç kişiden fazlası yoktur. bu insanın kendine yapabileceği aslında yalnızlaştıracağı bir zorunluluk.
beni tatmin eden bir meslek edinebilmek zamanında iyi bir fırsatı kazandım fakat pişman olacağımı bilmiyordum. üniversiteye akademik kariyer planlayarak gittim fakat dört sene okula devam edemeyecek seviyede depresyon yaşayabileceğim aklımın ucundan geçmedi. tekrar sınavlara hazırlanabilirim ama ders çalışacak disiplini kaybettim. çok para kazanma idealim yok tatmin edici bir mesleğe , ihtiyacım var. güzel bir iş ve aile kurmak benim için bitirici olurdu.
toplumsal olarak insanları bir fikir altında toplamak, davranışlarına yön vermek ve ahlaki normatif kurallar ile düzeni sağlamak, bireysel olarak anlam verilemeyen ve çözülemeyen problemlere karşılık bir atıf, aidiyet, başa çıkılamayan durumlar için sığınak, bireye sistem içinde yer veren, ayrcalıklı hissettiren ve ödüllendirileceğine inandırılanların oluşturduğu kişilere,
tanrı ve söylevlerine dayanan toplumsal kurumdur.
gelecek planı. Bazen hiçbir şey bana uygun değilmiş ve olamayacakmış gibi geliyor. bir yer, kişi, iş aile ,eğitim aldığım alan bazen bir şeye ait hissetmemek beni çok depresif hissettiriyor. eskiden durum daha kötüydü bu sıralar toparlandım bile sayılır. antidepresanları bıraktım. alkolü çok azalttım. iki günde bir 35 lik yerine haftada bir belki on günde bir dubleye kadar indirdim. üniversiteden kalan borçlarımı ödedim çok basit bir işte ortalamanın üzerinde bir rahatlık ve miktarda kazanıyorum. eskiden haftanın dört günü ağır depresif hissederken belki 10 günde bir kötü hissediyorum. eskiden depresyon nedenlerim çok çeşitliydi şu an sadece aldığım belki bir kilo bazen kötü hissettiriyor. toparlanacağımı pek düşünmüyordum ama oldu işte.
okuldan ve yaşamak zorunda kaldığım çevreden uzaklaşıp para kazanmak bana çok iyi geldi. antidepresanlar ve depresyon yüzünden asla kafamın almadığı eğitim kitapları ve gereksiz gelen sınav stresi, parasızlık ve zarar veren ikili ilişkilerden kaçıp rahat hissetiğim yere gelmek para kazanıp ekonomik özgürlüğe sahip olmak sanırım verdiğim en doğru karardı. eğer doğru bir psikolojiye sahip değilsen ve üstünden kalkamayacağın sorumluluklarını çevrenin beklentisi yüzünden devam ettirmeye çalışıyorsan olmuyor bu insanı çok yıpratıyor.
hayatımda eksik olanlar sağlam psikoloji, doğruyu deforme olmuş psikolojim yüzünden yanlıştan ayırt edememe, problemin çözümünü insanlarla ve alkolle oyalanarak ertelemek, benliğinden memnun olmama, ekonomik kriz, geleceği olan bir alan bulamama, ideal beden kalıpları, iyileşemeyeceğime duyduğum keskin düşünceler, zekamı ve karakterimi küçümsemeydi. bedenime eskisi kadar takık değilim ve geleceği olan bir iş bulma hariç diğer bütün problemlerin zerresi kalmadı. meslek konusunda bir teklifin değerlendirilmesini bekliyorum o da olursa 4. sınıfta dondurduğum okulumu bitirmek için bile vakit harcamayacağım.
problemli olduğum dönemlerde çevremdeki bazı insanların olumlamaları bana çok aptalca geliyordu çünkü çok kötü durumdaydım ve iyileşeceği söylenen problemlere olan inanç bana çok ütopik geliyordu. bu tip depresyonu ergenliğimde de yaşamıştım belki bu dönemde erken yetişkinliğe ait bir karar verememe depreifliğiydi belki ilerki yaşlarda da tekrarlanabilir. bu depresyonun bir düzelip bir tekrarlaması ümitsizleştiriyor insanı ama şu an çok iyi hissediyorum ve gelecekte tekrarlama olasılığını düşünmüyorum.
