Kötü günümde yanımda olmadığın zaman vazgeçtim. Canın sıkıldığında benimle paylaşmadığını, kırılacak veya tedirgin olacak olsam bile düşüncelerini açıkça söylemediğini anladığım zaman vazgeçtim. Bana yalan söylediğini anladığım zaman vazgeçtim. Gözlerime baktığında kalbinle bakmadığını ve bana hala söylemediğin şeyler olduğunu hissettiğimde vazgeçtim. Her sabah benimle uyanmak istemediğini, geleceğimizin hiçbir yere gitmediğini anladığım zaman vazgeçtim. Düşüncelerime ve değerlerime değer vermediğin için vazgeçtim. Ağrılarımı dindirecek sıcak sevgiyi bana vermediğinde vazgeçtim. Sadece kendi mutluluğunu ve geleceğini düşünerek beni hiçe saydığın için vazgeçtim. Tablolarımda artık kendimi mutlu çizemediğim ve tek neden sen olduğun için vazgeçtim. BENCiL OLDUĞUN iÇiN VAZGEÇTiM!! Bunlardan sadece bir tanesi senden vazgeçmem için yeterli değildi, çünkü sevgim yüceydi. Ama hepsini düşündüğümde senin benden çoktan vazgeçtiğini anladım. Bu yüzden ben de senden vazgeçtim
Merhaba Baba,
Bugün toprağa verildiğin gün. Bir yıl oldu senden ayrılalı..
Geçen sene dün bu saatlerde yatağında sana sevdiğin tatlıyı yedirmiştim sütlü muhallebi. Ama sevdiğin o kadar çok şeyi de yiyemedin..
Yazamıyorum seni. Özlüyorum baba. Keşke yaşasaydın. Daha vaktin gelmemişti.. Biliyorum vakitsiz ölen o kadar çok kişi var ki.. Ama işte daha erkendi baba, erken..
Rahat uyu, güzel uyu babam.
Sevgi de aptallık da verdikçe artar, paylaştıkça büyür. ikisinin arasında çok daha derin, çok daha anlamlı bir ilişki var. sevgi, akılla birleşmediği zaman derhal aptallığa dönüşür. sevginin aptallığa dönüşmesini ancak karşılıksız severek önleyebiliriz. çünkü insanoğlu çiğ süt emmiştir, vefasızdır. karşılık bekleyerek sevdiğimiz zaman bu güzelliği, bu yüceliği, başkalarının iznine ve acımasızlığına yani başkalarının denetimine terk etmiş oluruz.
