eğitimin yaratmayı değil, taklidi özendirici; çoğulcu değil dogmacı bir anlayış üzerinden yürütülmesi. neticede bu tornadan sormamayı, eleştirmemeyi, merak etmemeyi öğrenerek çıkan bireylerin var olanı değiştirmek gibi bir seçeneği akıllarına bile getiremez olması. işlerin "böyle gelmiş böyle gider" olması.
(bkz: bindik bir alamete gidiyoruz kıyamete)
insene alametten a güzel kardeşim.
bünyeme bir miktar zerk etmek istediğim şehir.
ankaradaki şeyler bana daha gerçek gelir. belki gri duvarların yekpareliğinden, bozkırların sadeliğinden, tahmin edilebilirliğinden ve bunun gibi tipik turistik önyargılarla sayılabilecek bir kaç şeyden daha kaynaklanır bu durum. tek boyutun verdiği bir gerçeklik hissi, tek boyutu yaşanılır kılmak için insanlarının çok boyutluluk çabası vardır. kıvrılıp bükülüp dallanmamıştır. bazen iyi gelir sanki.
sınıflandırma yaparak sınıf dışı kalacağını düşünen ama bunu yaparken kendi sınıflarının çizgisini çeken sosyal tespit insancıklarının yarattıkları etiketlerden sadece biri. çok kolay çünkü hemen ak hemen kara demek. bakın misal, ben de bu türü tespit ettim şimdi hemen başlık açayım:
(bkz: kategorize ederek kategori dışı kaldığını sanan ezik tip)
hemen altına iki entry çakıyorum hacı, şukelalara doymuyorum.
