Mutlu olmaya açıksan, hazırsan, mutluluk tanımın sağlıklıysa büyük şeyler beklemezsiz zaten. Küçücük şeylerden mutlu olur onları kocaman yaparsın, musmutlu yaşarsın.
Ancak ilişki bittiğinde yarattığı travmanın boyutuna dair korkutucu gerçekleri görebiliyorsun sanırım. Hep biliyorsun iyi gelmediğini de bu farkındalık seni koruyordur diye düşünüyorsun yaşarken. Hayır korumuyor. işittiğin cümlelerin hakaret olduğunu bilmek onun seni yaralamasına engel olmuyor. Zihninde açılan bir yara da bedenindeki kadar çabuk iyileşmiyor. Psikolojik şiddetin sadece bir alt başlığını yaşatan kişi, mutlaka zaman içinde diğer alt başlıkları da yaşatıyor. Sabretmek, görmezden gelmek, önemsememek en büyük yanlış. Zaman geçtikçe yitirilen özsaygı ve yok olan özgüven yüzünden, dönüp gitmek her geçen gün zorlaşıyor çünkü. Kısırdöngüde yok olan bir benlik olmamak için, arda bakmadan uzaklaşmak gerek.
