Sen bu satırları okurken ben cok uzaklarda olacağım.
Böyle başlardı bütün bildiğimiz mektuplar,
Biliyormusun? Bu ikimizin hikayesi,
Şu anda nerdesin, ne yapmaktasın;
Bildiğim yerlerdemisin yoksa hiç görmediğim bir evin penceresinde mi,
Sevdiklerin özlemi sardımı nicedir kalbini,
Pişman mısın başlamadıkların için, iç cekiyorsundur şimdi
Düşünüpte yazmadığın yazıpta yollamadığın mektupları saklıyormusun hala,
Kafanda hep aynı cümle biliyorum ne olacak halim,
Ah, biriktirdiğimiz bütün hevesler nasılda hızla tükendiler.
En çok kimi özledin, en çok neyi bekledin?
Şimdi düşlediklerimin neresindesin.
Dedim ya.
Bu ikimizin hikayesi.
Islandımız bütün yağmurları, dudak kanatan kalpli sızı aşklarımızı,
Bizi buluşturan kaldırımları,
işte bütün bunları bütün bunları yazıyorum.
Ben unutmadım diye
Hatırlıyormusun sonunu değiştirmediğimiz filmleri
Hayatın gerceğidir sandığımız kabullenilmiş yenikliği
Bir ağızdan söylediğimiz en kahraman cenkliği,
Büyürken vazgectiklerimizi yada vazgeçittirdikleri seyleri,
Ne Olacak Halim..
Çabuk mu büyüdük dersin
Biliyorum.
NE Olacak Halim..
Sen bu satırları okurken, ben nerde olacağım kim bilir.
Neleri bırakmış olacağım birde,
Ne aşkları
Ne başlangıçları
Ne ayrılıkları tıpkı senin gibi.
Biliyormusun.
Tek sorum var kendimle şimdi
en sevdiğim ay, ve ayların gerçekten en güzeli, kim ne derse desin.
Bu isme sahip olmak, tarifsiz mutluluk. Hayatın bana verdiği en güzel hediye. Hele ki ilk günü dünyaya gözlerini açmak daha da büyük mutluluk.. iyi ki.
Beklenen şiirini ve de kaldırımlar şiirini ezbere bildiğim, her okumamda farklı duygular hissettiğim nice güzel şiirlerin şairidir. Necip fazıl kısakürek...
dertsiz tasasız sadece çocuk olmak, insanların diğer yüzünü görmemiş hayatın daha en başında, ömrünün baharında olan sadece bir çocuk olmak.
parka geldiğinde gitmek istemeyen, salıncakta sallanırken gözlerini kapatıp uçtuğunu hayal eden bir çocuk olmak.
pamuk şeker, yediğinde, kendini dünyanın en mutlu insanı sanan bir çocuk.
bisiklet sürmeyi öğreneceğim diye dizleri yara içinde olup, hâlâ kocaman gülebilen bir çocuk.
kısacası çocukluğun en özlenen tarafı, sadece masum bir çocuk olmak...
kaç yaşına gelirseniz gelin her zaman ihtiyacınızın olduğu, hayatta her ne olursa olsun sizi, herkesten daha çok seven ve bunu hiçbir karşılık beklemeden sergileyen,
melektir anne..
