bu sokuk hayatta iyilik yapmayı, karşı tarafı kişinin söylediği bir lafla kırdığını düşünüp kibirsizce takıldım kırdıysam özür dilerim yanlış anlama diyecek kadar komplekssiz olmayı, cebinde ki parayı bölüşmeyi, hiç kimse hakkında kötü düşünmemeyi, affetmeyi, herkesin her işine elinden geldiği gibi koşturmayı düşünüyorsanız yapmayın çünkü Si-KER-LER. bunun yerine çenebaz, paragöz, insanları yalaklıklarıyla güldüren egoist, şaklaban ve orul orul orospu çocuğu olursanız bu hayatta her zaman kazanır ve mutlu olursunuz. kıymet bilmeyen bu kadar egoist insanların yaşadığı bu yavşak düzende asla figuran olmayın. yutmayın kusun kininizi kırılsın müptezeller, yanlış anlasın yavşaklar, ama yeter ki siz mutsuz olmayın. bu dediklerimi, haketmeyen insanlara yapan özkanın da ben haysiyetini sikeyim.
gezinirken sözlükte, başlıktan başlığa geçerken o kadar nadide, sıcak, güzel şeyler yazanlarla karşılaşıyorum ki hesabına girip en son entrysinin tarihine bakıyorum ama en az 7 8 sene olmuş yazmayalı birden içime bir hüzün çöküyor, acaba bunu yazan şu an nerede ne yapıyor hedeflerine ulaşabildi mi sevdiceğine kavuşabildi mi diye geçiriyorum aklımdan, hesabında geziniyorum o kadar çok dertleşip, yardımlaşacağımız şey var ki aslında tanımasak bile birbirimiz. hemen ölüm geliyor aklıma daha da hüzünleniyorum. bilmem sadece ben mi böyleyim ama eskiye gidince geçmişi görünce aklıma hep ölüm geliyor. ayrıca o bilgeadamsalihin ağzına sıçayım senin yüzünden ölüm düşünüyorum bu sözlükte tezine sokayım, çok üzülmüştüm hatta gözümden yaş bile gelmişti hıyarağası seni.
cebimizde az olmayan güzel bir para var misal 150-200 lira hiç bir şey yapmıyorsun, en fazla bir sigara alıyorsun günde 2 3 öğün lüks olmayan yerlerde bir öğünü döner olmak üzere karnını doyuruyorsun sonra 2 3 gün sonra bakıyorsun para yok.cebimizden yemin ediyorum parayı emiyorlar ne olduğunu anlamadan bir bakıyorum ki para bitmiş. ışık karşısında kitlenmiş tavşan gibi kalıyorum. farkında olmadan düdükleniyoruz her şeyden. ne yapacaz,nasıl yapacaz bu işleri aa dostlar?
mezun olduktan sonra o güzel öğrencilik zamanında, tek derdimiz okulu bitirmek iken; bitirdikten sonra malum olan işsizlik psikolojisiyle parasızlık arasında kalmak, ve aileden herhangi kötü bir tepki gelmese bile bunu kendine yedirememek, sürekli başvurularda bulunup haber beklerken, boş boş otururken evde gecenin bir vakti kendinle başbaşa kalmak insanı yıpratıyor, ve kendime şunu soruyorum. ben şuan ne yapıyorum, ne için yaşıyorum amacım ne, amacın para kazanıp aile kurmak olsa bile amacına çok uzaksın boş bir ücra köşede duruyorsun ve durdukça kendine olan sevgini kaybediyorsun, halbuki sen insan olarak ta mesleki olarakta donanımlı birisin ama olmuyor bir şekilde gecenin 4.26 sında buraya bunları yazıyorsun.
