" Bir gün çok bunalırsan
Denizin dibinde
Yosunlara takılmış gibi
Soluksuz
Sakın unutma gökyüzüne bakmayı
Gökyüzü senindir
Gökyüzü herkesindir. "
(bkz: mavi gözlü dev)
Görünmez olmadıgım kalbimin tek parça oldugu o çocukluk yılları. Babamla kendimden geçerek hakeme küfür ettiğimde etrafımdaki " kız cocugu böyle mi olur" diyen komşu teyzelere aldırmadan izlediğimiz galatasaray maçlarını tekrar aynı heyecanla izlemek istiyorum. Tekrar her şey olabilecegime her şeyi yapabilecegime inandıgım günlere dönmek istiyorum.
evet inanıyorum. Yemek yiyemedim mutluluktan o derece bir aşk. içim acıyor onu görünce öyle güzel bir acı ki sevgi acıtıyor gerçekten. Asla beni fark etmeyecek belki ama sevmek güzel
Geçen otobüste oturuyorum nedensiz mutsuzum üç yıldır devam eden depresyon sürecinin sonlarındayım beni yıprattı bayagı. Görme engelli bir abi bindi otobüse abi yemin ediyorum hayatım o kadar içten bir gülümseme görmedim. O kadar hoştu ki sonra düşündüm mavi gökyüzünü göremeyen biri bile bu kadar mutluyken benim gibi sağlıklı bir bedenle ödüllendirilmiş birinin mutsuz olması onlara hakarettir. Onlar tüm engellere rağmen bu kadar mutlu ve güçlü karanlıkta kalmanın nasıl olacagını hayal bile edemem ben. Şükür etmek dostlarım ve her şeye rağmen gülümsemek içiniz kan ağlasa da bin parçaya bölünmüş olsanız bile.
Aslında kalbimin kırık oldugunu mutlu olmadıgımı zayıf oldugumu kimse bilmiyor. Çok kırıldıgım anlarda bile onların yanında gözyaşlarımı tutuyorum. Anladım ki düştüğünü görmek onlara iyi hissettiriyor, onlara bunu vermemek için her şeyi yapıyorum ama bunu yaparken sanki kendimi bıçaklıyorum binlerce kez.
