dün okul çıkışı laleliden tramvaya bindiğimde tebessümle anımsadığım şair.ahh cemal abi ahh! sen nasıl bir ruh haliyle yazdın bunca güzel sözleri bilmek isterdim doğrusu . afrikaya selam bu arada.
karlı bir kış gününde sokakta kızıl saçlı, mavi gözlü 7 yaşlarında bir çocuk ile göz göze gelirsiniz, çocuk elini açmış titreye titreye dileniyordur. gözlerinizi kaçırıp aynen devam edersiniz eve doğru. sonra eve gider sıcak odanızda eşiniz ve çocuklarınızla tv başında keyif çatarken o gözler aklınıza gelir ve bir türlü gitmez hayalinizden.
göçmen ailelerin çoğu kendi köylerinden çıkıp, türkiyede şehir görmeden direk olarak almanyaya gitmişlerdir, nesilden nesile hala 60-70lerde ilk göç edenlerin kafası kalmıştır, 3. kuşağın bile konuşmasına dikkat ederseniz, hepsinin türkçesinde yöresine ait farklı şiveler vardır.bize biraz uzak kalmışlardır o yüzdendirki mesela türkiyede hala arabeskin revaçta olduğunu düşünürler oysaki arabesk müzik duyunca "aaaa ne kadaan kırosuuuaan" diye bir tepkiyle karşılaşmak gayet olağan olmuştur(gerçi iyi de olmuştur zaten ben fazıl saycıyım ağa)her neyse sözün özü almanyalı türkler bizim canımız ciğerimizdir.*
