Arkadaşlarım almak istediği romanlara ödeyeceği paranın değerini aklından zoru olmasıyla ilişkilendiriyordum. Hata yaptığımı bilmemezliğin verdiği merhametsi duygu zamana bırakıyordu henüz gerçekten haberi olmayan park çocuklarının koşuşunu. Yüzüne bakmadan ilerde lazım olur düşüncesiyle poşete koyduğum kitaplar , eski resimlerin göz atışlarını anımsatmıştı bana.Kaldırdım onu yerinden bunca zaman beni beklediğini umudunu hiç yitirmediğini aslında kendine has ama benim pervasızlığımın neden olduğu o koku ilkögretmenimin egitim verdiği o havasız kalmış sınıfı anımsattı birden.Artık barıştım beni bekleyen o masum sessiz gölgesinde muhafaza eden o ve onun arkadaşlarıyla ve kendimi affetirmek düşüncesiyle elinden tutup getiriyorum görmek istediği yeni arkadaşlarinı.
Doğru insani bulmak sabir gerektiren patikalı yollardan geçmeyi gerektirir.Ben göze alamıyorum dostum kendim doğru insan oluyum hem daha kestirme yollarım var.
-oğlum bu kim taniyonmu
yok baba nerden taniyim
-bu bnm falancamin falancasi
he öylemi memnun oldum amca
-bak oglu da şurda bak karşında
tamam babaaa
-git tanışsağa olum hadi laa.
bunu dsnmek bile sacma geldi bana simdi. insanı insan yapan yüreğinin temizliği vicdanı dır. Tersi bir durumdan bahsediyorsanız hizbullahn üstune iyi tanimam diyenlerdensiniz
o gözü dönmüş canilerin arasına girip kardeşiniz olum onlar sizin, kardeşiniz deyip ağzımdan salyalar akana kadar sesim kısılına kadar bağırıp önümdekine bi tane yapıştırmak istediğim durum.
