resmende http://www.silvergames.com/goalkeeper-premier bu oyundur. arkadaşımla iddaaya girdim kupayı alırım diye 3 saat oldu hala alamadım. gerçekten çok zor bir oyunmuş kupayı alan çıktı mı acaba?
o kadar dibe battım ki artık böyle entryler girmekten bıktım tarzında cümleler kurmaya başladım.
hayatın o kadar zor bir şey olduğunu anlayana kadar herkes gibi bende mutluydum.kafamada dert tasa olmadan yaşarken, sürekli kendime bir şeyler uydururdum.sevdiğim kızla beraberdim, başka diğer kızlarla sürekli bir bağ halinde takılır, gezer, tozar, hatta şuanda hayatımda olmayan mutluluğa sahip olurdum.
her şey toz pembe tadında giderken bir iki ufak şey oldu. hayat belki de o zamanlar ilk çelmelerini takıyordu bana o zamanlar dahi hiç umursamıyorum üstüne bile düşmeden mutlu olmaya devam ediyordum.
sonraları hayatın bu beni yere düşürme çelmeleri sıklaştı, hayat çok zor diyen büyüklerimin doğru olduğu birer birer ortaya çıkarcasına olaylar beni bulunca gerçekten de hayatın zor olduğuna dair kaygılarım arttı.
artık gerçeklerle yüzleşme vaktim gelmişti. hayat bir ömür bana gülmeyecekti bunu biliyordum ama çok erken geldi bu mutlulukla ayrılma vakti. ondan sonra ne olduysa oldu ve hiçbir şeyim yolumda gitmemeye başladı, herkesin şikayetçi olduğu kötü günümde kimse yanımda değil olgusu beni de sardı. çok tanıdığım, çok eğlendiğim, çok zaman harcadığım insanlar vardı yanımda. ama artık kimse kalmadı yanımda. kalanlar bana biraz da olsa* sahip çıkıp destek olmaya çalışıyorlar. yanımda sevdiğim kız yok, cebimde param yok, zorda kaldığımda başımı yaslayacağım bir omuz yok, bana değer veren insan sayısında müthiş bir azalma var derken artık o saçma evreye geldim. acaba iyice dibe battım mı? bu soruyu sormaya başladım kendi kendime, hatta bu olaylara isyanlarım arttı. ben nasıl bu hale gelirim?, ben bu durumdan nasıl çıkarım?, neden hiçbir şeyden zevk almıyorum?, sorularına cevap alırken bazen dönüp farkediyorum.
kimse benim halimi hatrımı sormuyor. nasılsın? sorusu gelmiyor artık bana. çok ama çok kötü durumda olduğumun kanıtıdır bence bu.
böyle o zamanlar hep kumandalar buzdolabı poşeti tarzında poşetlerle bantlanır korunurdu. ama evde rahat durmayan çocuklar o kumandanın poşetiyle oynar ve onu delerdi. şimdi düşünüyorumda ya arkadaş bizden önemli mi o * kumanda poşeti?
muğla da hayat çok zor geçiyor arkadaşlar. merkez-kötekli gibi sınırları olan, hiçbir şey yapamamaktan sıkılınan* bir şehir. burda hayat bir şekilde geçiyor o da karşı cinsinden* gelecek her isteği yerine getirerek ve onunla zaman geçirerek.*
aktiviteler zaten kısıtlı bir de moralin bozuksa hele ki yanında kimse yoksa....*
allahım böyle insanlar beni deli ediyor.ya arkadaş koskoca baş yapıtlar, koskoca oyuncular saçmasapan seslendirilince nasıl zevk alıyorsun?
böyle tipler benden uzak abi ben hoşnut değilim bu durumdan.
bu cümle kalıbı 3 sene önce müslüm gürsesin küskünüm şakısıyla girdi hayatıma. ama sonradan ne bilirdim ki gerçekten benim hayatım için uyarlı olup beni anlatacağını.
o kadar saçma şeyler oluyor ki hayatım da resmen güzel hiçbir şey yok. her şey kötü ve aksi gidiyor. toparlanmaya çalışıyorum ama çalıştıkça boşa çırpınıp dibe batıyorum iyice.
artık bir şeyleri değiştirmem gerekiyor, artık bu düzen böyle gitmemeli, artık benimde hayatım diğer insanlar gibi güzel ve mutlu olmalı dedikçe daha da kötü şeyler giriyor şu saçma yaşantıma..
hangi bir derdi düşüneceğimi, hangi bir şeye kafa yoracağımı artık inanın bende bilmiyorum. bu genç yaşımda üniversite yıllarım acı, mutsuzluk ve umutsuzlukla geçiyor. artık kendimi öyle bir durum içerisine soktum ki hayal kırıklığı yaşamıyorum. her bir olay kötü olacak gözüyle bakıyorum ve büyük olasılıkla öyle sonuçlandığından bende hiç ters köşeye yatmıyorum.
ağlanacak, üzülecek ve üzerinde kafa yorulacak bir durum içerisindeyim resmen. hatta öyle bir durumdayım ki yıllardır hayal kurmuyorum ve son 5 aydır hahahaha tarzında gülme seviyesine erişemedim.
böyle kadınlar nedense çok ama çok etkileyici geliyor bana. yaz olunca kısa şort giyip açığa çıkartmaları, adım atışlarından dolayı tam ne olduğu belli olmamasının verdiği merak, gece dışarı çıkarken siyah elbise ve topuklu ayakkabıyla kombine etmeleri göze çok hoş gelen durumlardır.
resmen o ayak bileğini dizime alıp saatlerce oynayabilirim...
biz kötü gün taraftarıyız biz bugüne kadar hep zor zamanlarında destekledik takımımızı, bundan sonra da destekleriz hiç şüphemiz yok ondan. ama artık bizim fedakarlığımızın onda birini sizde yapında şu maçı alın aslanlarım. binlerce mersinli galibiyet belkiyor sizden. bugün inşallah yüzümüz gülecek ve güzel bir skorla uyuyacaz yataklarımızda.
önceden her şeye sahiptim; arkadaşa, arkadaştan öte dosta, lanet gire paraya.. bu saçmasapan boklu dereye benzettiğim hayat bizi bir şekilde kendi kıyımıza ulaştırıyordu.
şimdi ise her şeye karşı bir başımayım. bende isterdim herkes gibi odamın ışıkları yansın,bende isterim herkesle büsbütün olayım hayat bayram olsa misali yaşasam.
ama olmuyor bazen, olmayınca...
her şey güzel olmalı düşüncesini hayatıma uyarlamaya çalıştığımda anladım ki sadece bu durumun ütopyadan ibaret olduğunu.eski dostlarımı, düşüncelerimi çoktan kaybettim, kaybettim ama yerine de yenileri yerleşmiyor be..
rehberini baştan sona gezip biriyle konuşup dertleşip umudunu taşıyan insan kusura bakmasın yalnızdır..
her şey sahip insanda olsan yalnızsan, dertleşecek bir kader vurgunu bulamıyorsan kusura bakma yalnızsın...
ben bilmiyorum zamanını ama ne zaman bu kadar yalnız kaldığımı biliyorum...
bakıyorum sana gözümü kapatıyorum hala yüzündeki o masumiyet beliriyor birden.sen tarifleri alt üst edersin tarif etmeye kalkışsak.
böyle o tatlı beyaz ellerinle tepsi tutuşun,
o üstüne bütün yakışan kıyafetleri taşıyacak süt beden,
o elinden bir şey gelmez ifadeleri,
sanki bakınca güneş doğmuş her şey iyi olmuş ifadesi veren yüz,
her şeye ve her duruma göre sadık kalabilmişlik,
fedakarlık,
yalnızlıktan kurtulma çabaları,
mükemmel bir göz
ve
tariflerin yetersiz kaldığı,tarif ettikçe sana hakaret ediyormuşuz hissi beni benden alan yönlerin.her erkeğin senin gibi bir kadına ihtiyacı var özelliklede mimik konusundan benim..
sevgili sözlük çok dertliyim çok. arkadaş ortamımızda müthiş bir şanssızlık var ama nedeninin kim olduğunu nedense anlayamadık. birimizde çok büyük bahtsızlık var ama kimin olduğunu anlayamıyoruz.
ortamda yaşananlar, gelişen durumlar neticesinde ibreler beni göstermeye başladı korkuyorum bu durumdan dolayı arkadaş ortamımdan olmaktan. çocuklar beni çıkartsalar haklılarda hani.
bugün gelişen olayı hemen kısace özetlemek istiyorum, okulun kantininde görüp beğendiğimiz kız ne yaptım ne ettim facebook, twitter ve foursquare ortamlarında araştırıp buldum. sırayla hepimiz ekledik sırf bir kıvılcım olur mu diye sonuç ne mi oldu?
herkesi kabul edip beni etmedi. çok mu tipsizim, çok mu şanssızım yoksa 3 kere ağza 3 kere burna su çalarken eksik bir şey mi yapıyorum?
moral olarak kötüyüm be sözlük...
